Στη δεκαετία του '60 υπήρχε ένα group που ονομαζόταν Creation, και μία από τις επιτυχίες τους ήταν το 'Biff Bang Pow'! Creation ονόμασαν ο Alan McGee και ο Dick Green την εταιρία που έφτιαξαν το 1983, και Biff Bang Pow! το συγκρότημά τους, που, αν και δεν ήταν πάντα το καλύτερο και εμπορικότερο της εταιρίας (Jesus & Mary Chain, Primal Scream, My Bloody Valentine, Oasis, Sugar, δεν ήταν και εύκολος ο συναγωνισμός) ήταν το μόνο που δεν κινδύνεψε ποτέ να απολυθεί! Το αστείο δεν είναι δικό μου, το διάβασα στην παρουσίαση του δίσκου, και μου φάνηκε απολαυστικά αγγλικό ώστε να αξίζει τον κόπο να το μεταφέρω!
Οι Biff Bang Pow υπήρξαν ακόμη ένα συγκρότημα μουσικόφιλων, που μετά από χιλιάδες ώρες ακρόασης (στην περίπτωσή τους '60s, αγγλική ποπ και αμερικάνικο γκαράζ, αλλά και Dylan, και ψυχεδέλεια, πολλή ψυχεδέλεια) αποφάσισαν να πιάσουν τα όργανα και να αποτίσουν φόρο τιμής στα ακούσματά τους φιλτράροντάς τα μέσα από τους εαυτούς τους. Αυτή η κατηγορία συγκροτημάτων έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: σπάνια βγάζουν άσχημα τραγούδια και δίσκους, αλλά σχεδόν ποτέ δεν απογειώνονται. Το γράψιμο και το παίξιμό τους, αν και ξεκινάνε να τα κάνουν καθαρά από αγάπη για τη μουσική, είναι πιο πολύ εγκεφαλικά παρά ενστικτώδη. Υπάρχει η χωνεμένη φλόγα της γνώσης και της τριβής με το αντικείμενο, αλλά λείπει η σπίθα της έμπνευσης, και αυτή είναι στις 99 από τις 100 περιπτώσεις που ανάβει την πυρκαγιά της επιτυχίας.
Οι ήρωές μας δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα. Η μουσική τους είναι ευπρόσωπη '60s στα '80s, με jingle jangle κιθάρες μια ιδέα πιο βρώμικες από των Byrds και farfisa για να αναπαραχθεί πιστά εκείνος ο ήχος. Πολλές ομοιότητες με Personalities, αλλά, για τους λόγους που είπαμε παραπάνω, μια κλάση κάτω από αυτούς. Αξίζει να τους ακούσει κάποιος που του αρέσει το είδος, αλλά δεν χάνει και πολλά αν τους αγνοήσει. Χρήσιμοι μόνο για σπαστικούς εστέτ νοσταλγούς των κρυφών '80s, που είμαστε οι περισσότεροι εδώ μέσα!