The Intercontinentals
Έχω γράψει πολλές φορές πόσο εκτιμώ τον Bill Frisell. Και πόσο τον γουστάρω. Η διευκρίνιση είναι απαραίτητη, γιατί μερικές φορές αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν. Εκτιμώ π.χ. το Hendrix, αλλά δεν αντέχω να ακούσω ούτε μισό λεπτό (με την εξαίρεση του "Third Stone From The Sun", που μπορώ να το ακούω όλη μέρα).
Ο Frisell λοιπόν είναι κατά βάση τζαζίστας, αλλά όπως όλοι οι σύγχρονοι ομότεχνοί του που σέβονται τον εαυτό τους δεν περιορίζεται στα στενά υφολογικά πλαίσια του bebop. Ψάχνεται με διάφορες ethnic μουσικές, συνεργάζεται με μουσικούς από διάφορα μέρη και είδη. Οι συμμετοχές του σε δουλειές άλλων εκτείνονται από τους Elvis Costello και Burt Bacharach (έπιαξε στο "Painted From Memory" και μάλιστα κυκλοφόρησε και ένα album με όλα τα τραγούδια του δικές του ενορχηστρώσεις, το "The Sweetest Punch") μέχρι τον John Zorn και από τη Marianne Faithfull μέχρι τον David Sylvian.
Στο "Intercontinentals" παίζουν μεταξύ άλλων ο βραζιλιάνος Vinicius Cantuaria στον τελευταίο δίσκο του οποίου έπαιζε ο Frisell, ο Μαλινέζος (έτσι δεν πρέπει να λέγεται κάποιος από το Μαλί;) Sidiki Camara και ο δικός μας (Έλληνας Μακεδόνας αναφέρεται στην παρουσίαση, προσδιορισμός που μάλλον ο ίδιος δήλωσε - στοίχημα ότι είναι και παόκι;) Christos Govetas. Σύνθεση που βεβαιώνει για την ευρύτητα των επιρροών και την οικουμενικότητα των ηχοχρωμάτων.
Εδώ όμως τελειώνουν τα ευχάριστα. Καλά είναι όλα τα παραπάνω, αλλά δεν προεξοφλούν την επιτυχία του εγχειρήματος. Η οποία κατά τη γνώμη μου δεν ήρθε ποτέ. Ο δίσκος δεν είναι κακός, αλλά ούτε έχει κάτι που θα τον κάνει να ξεχωρίσει μέσα στον τεράστιο αριθμό των ανάλογων κυκλοφοριών. Η κατηγορία jazz/ethnic είναι πολύ δύσκολη, και η δυσκολία της έγκειται εν πολλοίς στο ότι, αντίθετα με την ποπ ή το ροκ, οι δίσκοι δεν παλιώνουν. Είναι πάντα στο ράφι και πάντα επίκαιροι. Φανταστείτε πόσο σκληρό κάνει τον ανταγωνισμό αυτή η πραγματικότητα. Εκεί είναι που την πατάνε οι Διηπειρωτικοί. Καλοί μουσικοί είναι, καλά περνάνε μαζί, αλλά ούτε δυνατό υλικό έχουν, ούτε το ανεπαίσθητο κάτι που θα τους πετάξει προς τα πάνω. Μόνο για afficionados. Οι υπόλοιποι μπορείτε να προσπεράσετε άφοβα.
