Misery is a butterfly
Οι Blonde Redhead είναι ένα πλοίο στη θάλασσα της μοίρας. Ξέρετε, ένα απρόοπτο της ζωής, από εκείνα τα πολύ απίθανα, που έφερε δύο δίδυμους αδερφούς από το Μιλάνο της Ιταλίας, τους Amedeo και Simone Pace, να συναντηθούν με μια γιαπωνέζα από το Κιότο, την Kazu Makino, στη Νέα Υόρκη των αρχών των nineties.
Από το 1993, οπότε και σχηματίστηκαν, οι Blonde Redhead δεν φοβήθηκαν ποτέ τις αλλαγές. Ίσα-ίσα μπορεί να πει κάποιος ότι τις επιζητούσαν κιόλας. Και, αναλύοντας σήμερα την πορεία τους από απόσταση, σχεδόν κάθε τέτοια συνέπεσε και με μια αντίστοιχη μετακίνηση σε άλλο δισκογραφικό label. Τα πρώτα τους χρόνια στη Smells Like ήταν μια κατάδυση στο αλά Sonic Youth πειραματικό rock και τις no-wave μηδενιστικές εκρήξεις (ευτυχώς, δεν τις έφτασαν στην εμμονή). Το 1997 άνοιξαν μια περίοδο στην Touch & Go, η οποία και καταστάλαξε με τον καλύτερο τρόπο στο προ τετραετίας 'Melody Of Certain Damaged Lemons'.
Είναι αλήθεια πως το συγκρότημα είχε φύγει από την Touch & Go πριν ακόμα τους πλησιάσει η 4AD, για να αποδεσμευτεί από κάθε στενότητα. Τα τρία μέλη της μπάντας είχαν αποφασίσει ότι στο 'Misery Is A Butterfly' θα έβγαζαν ανεμπόδιστα ό,τι ιδέες είχαν, χωρίς ούτε έναν περιορισμό. Κάπως έτσι, οι Blonde Redhead έδωσαν φέτος με αυτό το νέο τους album μετά από τέσσερα χρόνια, ουσιαστικά τη δική τους άποψη για το τι σημαίνει ο όρος intelligent pop. Το συγκρότημα έχει πλέον απομακρυνθεί πλήρως από τις θορυβώδεις ρίζες του, τόσο που αν ακούσει κάποιος που δεν τους ξέρει τον πρώτο τους δίσκο και μετά τον παρόντα θα μιλήσει για δύο διαφορετικά γκρουπ.
Πέρασε πολύς καιρός (ούτε καν θυμάμαι πόσος) από τότε που ένας δίσκος της 4AD - το label-φετίχ για όσους ωρίμασαν μουσικά στα eighties - είχε ένα τόσο απτό, μετρήσιμο ενδιαφέρον και μερικές κρυφές εκπλήξεις που να φέρνουν επιτέλους χαμόγελα. Το 'Elephant Woman' (πρώτο single) είναι ίσως το καλύτερο opening track σε κυκλοφορία της εν λόγω εταιρείας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ένα εντυπωσιακό τραγούδι, με όλα τα όργανα να δίνονται σε ένα σπουδαίο drive αισθησιασμού και μεγαλοπρέπειας, και την Kazu Makino να υπερνικά κάθε αντίρρηση με τις κοντινές της ανάσες στο μικρόφωνο, τους λαρυγγισμούς της και την πνευματική της ερμηνεία. Σοφιστικέ, αλλά όχι μπλαζέ, όπως κάθε ερμηνεύτρια που στο πρόσωπο και τη φωνή της βρίσκει κανείς στοιχεία από Elizabeth Frazer, Bjork, Goldfrapp, Lisa Germano, και που η ίδια τα αφήνει να εκκολαφτούν, να αναπτυχθούν και να γίνουν ένα με αυτήν. Ακολουθήστε την συνέχειά τους στο ομότιτλο και στα 'Melody', 'Magic Mountain' και 'Equus' (δεύτερο single).
Ο Amedeo Pace από την άλλη με κάθε δίσκο των Blonde Redhead έρχεται όλο και κοντύτερα στο art/post-rock της Homesleep. Ερμηνευτικά, δείχνει να επιλέγει στα δικά του κομμάτια ένα στυλ όπως του Matteo Agostinelli των Yuppie Flu ή των Paul Anderson και Alessandro Raina όταν είπαν τραγούδια στα albums των Giardini di Miro, αλλά διαφοροποιείται ως προς τη γραφή και το τέμπο, προσθέτοντας στο εν γένει ύφος άφθονα pop στοιχεία που φτάνουν μέχρι τους Mercury Rev, τους Radiohead, ακόμα και τους Suede κάποτε. Από το 'Messenger' στα 'Doll Is Mine', 'Falling Man' και 'Maddening Cloud' ο δρόμος μοιάζει μεγάλος, αλλά είναι πολύ μικρός.
Όταν τελικώς οι δυο τους εναλλάσσουν και πλέκουν τις χημείες τους, η αύρα του γάμου τους ξελογιάζει στο εξαιρετικό 'Pink Love', ένα συγκλονιστικό τραγούδι που σε αποκεντρώνει στο απίθανο up-feeling vibe του. Μια ανάταση, η σημαντικότερη μαζί με την εναρκτήρια. Μέσα σε όλα αυτά η παραγωγή του Guy Picciotto (των Fugazi) είναι προσεχτική και βγάζει στα τραγούδια των Blonde Redhead τόσο την καθαρότητα που αυτά απαιτούν, όσο και τον όγκο που χρειάζονται στις ενορχηστρώσεις, ειδικώς όταν παίρνουν θέσεις τα έγχορδα των Eyvind Kang (βιόλα, βιολιά) και Jane Scarpantoni (τσέλο).
Ένας δίσκος που αποκαθιστά το κύρος μιας ιστορικής εταιρείας και επαναφέρει το πληγμένο της γόητρο στα 00s. Συνάμα, αποτελεί την πιο ώριμη στιγμή των Blonde Redhead, τη μόνη που θα μπορούσε να ακολουθήσει την ενηλικίωση του 'Melody Of Certain Damaged Lemons'.
Η art-pop απέκτησε το σύμβολό της για το 2004, εξέχον και βαρυσήμαντο.
