The blood of heroes
Όταν ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα αναπνέει με τον ίδιο ρυθμό είτε εγκλωβισμένο στους τέσσερις τοίχους του "εγώ" σου, είτε ξεγλιστρώντας απ' τις χαραμάδες αυτού, τότε ο άνθρωπος που κόπιασε για την σύλληψη και πραγμάτωσή του οφείλει να αισθάνεται υπερηφάνεια. Αφενός επειδή ένα μέρος του εαυτού του βρήκε ανταπόκριση και εισχώρησε μέσα σε κάποιον άλλο και αφετέρου, διότι αυτό το κομμάτι γίνεται "βίωμα" στον ίδιο δέκτη, τόσο υπό καθεστώς εσωστρέφειας όσο και εξωστρέφειας.
Ανάλογα συναισθήματα ψυχικής ανάτασης, ενδεχομένως, προκαλεί στους Blood Of Heroes ο αντίκτυπος του πρωτότοκου - φερώνυμου δίσκου τους. Μπορεί να μην φιγουράρουν στην Best New Music section του Pitchfork και να μην υπάρχει χώρος στο εξώφυλλο του Wire για δα αυτούς, μολαταύτα κεντρίζουν την προσοχή λίγων και υποψιασμένων. Υπό προϋποθέσεις, μάλιστα, θα ήταν δυνατή η εξασφάλιση του status "next big electro thing" για το πενταμελές experimental σχήμα με έδρα την πολύβουη Νέα Υόρκη, όπου τα επίπεδα ανταγωνισμού είναι δυσθεώρητα.
Στα ενδότερα τώρα. Η αρχιτεκτονική του ήχου τους βασίζεται σε μια ποικιλία αναφορών, γεγονός που απορρέει απ' την διαφορετικότητα στην αντίληψη και τις καταβολές μέσα στην ομάδα. O κιθαρίστας των Godflesh και Jesu Justin Broadrick κινεί τα riffs σε post rock/metal τροχούς, o Bill Laswell (Material-Painkiller-Praxis) εξασφαλίζει σίγουρο groove με τις μπασογραμμές του, ο Dr.Israel επιστρατεύει ρίμες και αναπνοές, τη στιγμή που τα ηλεκτρονικά θεμέλια οφείλονται στους Submerged και Enduser. Μπαγκέτες βοηθείας έδωσαν στουντιακά οι KJ Sawka (Pendulum) και Balazs Pandi, προσδίδοντας φυσικότητα στην rhythm section.
Με την πρώτη ωθείσαι σε repeat απ' την drum n' bass meets drone rock λαίλαπα του συγκλονιστικού "Chains", που αυτοαναιρεί την επονομασία του, μιας και απελευθερώνει απ' τα κάθε λογής δεσμά και λυτρώνει, αδειάζοντάς σε από οποιοδήποτε συναισθηματικό φορτίο. Συν τοις άλλοις, ετοιμάζεται remix από Dalek μεριά για την αφεντιά του. Δεν επιτρέπεται λοιπόν να προσπεράσετε.
Έπειτα απ' την παρθενική ακρόαση, συνειδητοποιείς ότι το άλμπουμ είναι εικονικά χωρισμένο σε δυο υφολογικές ενότητες. Η μία λαμβάνει χώρα, όταν o βοκαλίστας Dr. Israel φτύνει rastafarian λόγια κι η μπάντα ανταποδίδει με dub νεύρο και heavy rock ορμή, έχοντας ως αποκορύφωμα την jungle αφήγηση του "Repositioned" που ξέχασαν να ρουφήξουν απ' τα tapes του Mezzanine οι Massive Attack. Πάντως, ο παραπάνω συνδυασμός βρίσκει κατά το ήμισυ στόχο, παραδίδοντας ταυτόχρονα το υπέρμετρα στομφώδες "Blinded" και το κουραστικά επαναληπτικό "Descend Destroy" των 8,48 λεπτών. Κι η έταιρη-instrumental, όμως, πλευρά τους σχηματίζει πολύτιμα momentums. Τα αφαιρετικά ηχοτόπια της χειραψίας IDM και ambient-rock στο "Remain", η δαιδαλωδώς doom ατμόσφαιρα του "Breakaway"(με drum n' bass στο κουπί). Και απ' το ψηλότερο σκαλοπάτι κομπάζει το ήδη προαναφερθέν "Chains".
Κάπου πήρε το μάτι μου και την ταμπέλα dubstep metal για τον εν γένει κλίμα του δίσκου, αλλά μην τσιμπάτε. Τέτοιο ηχητικό πλαίσιο δεν σηκώνει κατηγοριοποιήσεις.
Εν κατακλείδι, το Blood Of Heroes αποκτά αλλιώτικες μορφές με κάθε του άκουσμα. Σας διαβεβαιώ ότι δύσκολα θα αποκρυσταλλώσετε γνώμη επ' αυτού. Τοποθετείστε ξανά τη βελόνα στο δίσκο, βάλτε τον πάλι στο cd player, κάντε κλικ με το ποντίκι στο εικονίδιο των mp3 αρχείων του, πατήστε το κουμπί play του mp3 player...
