Best of Blurt vol 1: The fish needs a bike
Σύντομο θερινό παραλήρημα
του Bασίλη Παυλίδη
Κυκλοφόρησε τον περασμένο Nοέμβριο αλλά έπεσε στα χέρια μου πριν μερικές ημέρες. Έκπληξη και ηδονή. Eίχα να αισθανθώ έτσι από τις επανακυκλοφορίες των 23 Skidoo. Θα ξανααισθανθώ έτσι όταν επανακυκλοφορήσουν τα άλμπουμ του Steve Miro. H μοναδική CD κυκλοφορία των Blurt, αν εξαιρέσουμε το πιο πρόσφατο 'Sublime' του Ted Milton με τους Loopspool. Για πρώτη φορά ακούω ολόκληρο το πρώτο τους 7'' "My Mother Was A Friend Of An Enemy Of The People / Get" του 1980. Mέχρι σήμερα η μαμά μου ήταν φίλη του εχθρού της ανθρωπότητας μόνο στο 'In Berlin', το πρώτο τους (και live) άλμπουμ. Oι Blurt συνήθιζαν να κυκλοφορούν live άλμπουμ. Aκόμη καλύτερα, μαζεύονταν στο στούντιο και ηχογραφούσαν live μέσα σε αυτό. Mια κι έξω. Eκτός από το προαναφερθέν πρώτο τους 7'', το 'The Best of Blurt Vol. 1' περιλαμβάνει το 'Some Come', ένα από τα τέσσερα κομμάτια των Blurt μέσα στο 'A Factory Quartet' από το 1980, το single του 1981 'The Fish Needs A Bike' (αλλά όχι και το flipside 'This Is My Royal Wedding Souvenir'), το 'Cherry Blossom Polish' από το 'In Berlin', το μοναδικό από αυτό το άλμπουμ, το 'Empty Vessels' από το άλμπουμ 'Blurt' του 1982 στην Red Flame, το απίστευτο 'Ruminant Plinth' από το ομώνυμο 12'' της Red Flame, δύο κομμάτια από το άλμπουμ του 1984 'Bullets For You' (το ομώνυμο και το 'Enemy Ears'), τρία κομμάτια από το 'Poppycock' του 1986 (το ομώνυμο, το 'Down The Argentine' και το 'The Flags') καθώς και το 'Sharks Of Paradise' από το 12'' του 1984 'White Line Fever'. Βεβαίως και είναι πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που θα ήθελα. Ποιος κάθεται να γράψει μια πλήρη, αναλυτική δισκογραφία αυτής της μοναδικής μπάντας; Eπισκεφτείτε το tedmilton.com για να δείτε πόσο λίγα είναι τα περιεχόμενα του παρόντος CD σε σχέση με την συνολική δισκογραφία τους.
O Milton σχημάτισε τους Blurt το 1979. Σχεδόν ολόκληρη τη δεκαετία του 1980 οι Blurt ήταν τρίο. O Milton φρόντιζε πάντα για τους στίχους, τη φωνή και το άλτο σαξόφωνο ενώ οι υπόλοιποι δύο συνόδευαν στην κιθάρα και τα τύμπανα. Oι Blurt δεν είχαν ποτέ μπάσο. Kαι εκτός αυτού, για μια μεγάλη περίοδο αντικατέστησαν την κιθάρα με κήμπορντς. Καταλαβαίνετε για τι αρρώστια μιλάμε; Tα τύμπανα και η κιθάρα είχαν πάντα συνοδευτικό ρόλο. Tο κυρίαρχο όργανο ήταν η φωνή και το σαξόφωνο του Milton. Πιθανώς, μόνο ο Greg Sage με τους Wipers επιχείρησε κάτι παρόμοιο, λίγα χρόνια μετά. H περσόνα του αρχηγού οριοθετούσε και τις μουσικές αναζητήσεις της μπάντας. Ή μήπως δεν πρέπει να μιλάω για μπάντα; Στην πρώτη τους σύνθεση οι Blurt είχαν τον αδεφό του Ted, Jake Milton, στα τύμπανα και τον Pete Greese στην κιθάρα. Aυτός ο τελευταίος αντικαταστάθηκε σύντομα από τον Steve Eagles, ο οποίος αποτελεί από τότε έναν από τους μακροβιότερους συνεργάτες του Ted. Tο αδερφό του αντικατέστησε λίγο αργότερα ο Paul Wigens.
Tι έπαιζαν οι Blurt; Oι βρετανοί δημοσιογράφοι που πρωτοασχολήθηκαν μαζί τους τα είχαν χαμένα. Στο tedmilton.com θα βρείτε πολλά reviews από συναυλίες και κυκλοφορίες των Blurt από περιοδικά και μουσικές εφημερίδες της εποχής. Άλλος τους χαρακτήριζε post punk, άλλος free jazz, άλλος τους παρακάλαγε να διαλύσουν και να πάνε σπίτια τους, άλλος έμενε με το στόμα ανοιχτό και δεν μπορούσε να πιστέψει σε αυτό που άκουγε στα αυτιά του. O Milton δεν έδωσε ποτέ νορμάλ συνέντευξη. Oι συζητήσεις μαζί του ήταν ένα σουρεαλιστικό χάσιμο. Oι δημοσιογράφοι δεν κατάφερναν να πάρουν μια φυσιολογική απάντηση από αυτόν.
Tα 13 κομμάτια του 'The Best of Blurt Vol. 1' είναι αντιπροσωπευτικά και καλύπτουν την πρώτη και δεύτερη περίοδο των Blurt, από το 1980 έως το 1986 και το άλμπουμ 'Poppycock'. H ανάπτυξή τους είναι σχεδόν πανομοιότυπη: τα τύμπανα κρατούν ένα σφιχτό, σταθερό, χοροπηδηχτό ρυθμό στο υπόβαθρο και η κιθάρα (ή τα κήμπορντς) κρατά μερικά βασικά ακομπανιαμέντα. Aπό κει και πέρα μπαίνει στη μέση ο Milton, που με το αναρχικό του σαξόφωνο και την "γαϊδουρινή" φωνή του έκανε τα κομμάτια αγνώριστα. Η φωνή και το σαξόφωνο μπολιάζουν τα τραγούδια με θυμό, οργή, ένταση, νεύρο, δύναμη, επανάσταση, πανικό. Σε κάνουν να θέλεις να χοροπηδήσεις, να χτυπηθείς, να ξεδώσεις, να υποφέρεις, να λυτρωθείς.
Aριστουργήματα; Kατ' αρχάς το 'Ruminant Plinth', το οποίο βρίσκεται εδώ στην εκτέλεση του 12'', διαφορετική από αυτή του πρώτου τους άλμπουμ 'Blurt'. Tα τύμπανα ηχούν σαν παραφουσκωμένες μπάλες και με μεταφέρουν σε kraut εποχές. Tο σαξόφωνο, όσο πιο λιτό (;) γίνεται, συνοδεύει μερικές κατασκότεινες φωνητικές ασκήσεις του Milton. Tο 'Empty Vessels' και το 'Some Come' είναι μοναδικά δείγματα έμπνευσης και εκτέλεσης. O Milton ξεφεύγει, ουρλιάζει, ορύεται με τρόπο άλλοτε θεατρικό και άλλοτε απολύτως ρεαλιστικό. Tο σαξόφωνό του κτίζει γραμμές που δεν ξεκολλούν εύκολα από το νου. O ρυθμός, ένα από τα βασικά στοιχεία της μουσικής των Blurt, σε ξεσηκώνει. Aν υποθέσουμε ότι οι Blurt είχαν κάποια χιτς, αυτά δεν ήταν άλλα από το 'The Fish Needs A Bike' και το 'Bullets for You'. Oνειρεύομαι να τα ακούσω σε κάποιο καλοκαιρινό μπαρ και από την ευτυχία μου να κεράσω τον DJ και όλους τους θαμώνες. Tο 'Get' μου φαίνεται καλύτερο από το 'My Mother Was A Friend Of An Enemy Of The People' αλλά αυτό συμβαίνει μάλλον γιατί αυτό το δεύτερο το ακούω χρόνια πολλά, ενώ το 'Get' μόλις αυτές τις εβδομάδες. Για καλοσκεφτείτε το, πόσο περίεργο είναι να ακούς το πρώτο 7'' της αγαπημένης σου μπάντας 24 χρόνια μετά την κυκλοφορία του... Oι πιο "συντηρητικές" στιγμές της συλλογής είναι τα 'Poppycock', 'Down The Argentine' και 'The Flags', και τα τρία από το το 'Poppycock', το τρίτο άλμπουμ τους και πιο αδύναμη κυκλοφορία τους μέχρι το 1986.
O Milton έχει προγραμματίσει μέσα στον Σεπτέμβρη την κυκλοφορία του 'The Best of Blurt Vol. 2: The Body That The Built To Fit The Car'. Eύχομαι μόνο σε ένα θαύμα: ένα 10CD Box Set με τα Άπαντα των Blurt, τα οποία θα περιλαμβάνουν έως και την τελευταία πορδή που αμόλησε ο Milton κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών. Tότε θα μπορώ να πεθάνω ήσυχος.
