Body works
Ήδη ζούμε γύρω μας τις ταχύτατες αλλαγές της παγκοσμιοποίησης και του διαδικτύου. Ακόμη ασφαλώς δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα λογίζεται ο πλουραλισμός στην μουσική του μέλλοντος, σήμερα όμως ακράδαντα υπάρχουν τρόποι και ευκαιρίες να εκφραστεί ο καθένας, όπως και όποτε αυτός επιθυμεί (αρκεί να μην έχει εμπορικές απαιτήσεις, φυσικά) και σε αυτά τα πλαίσια οφείλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στην Αθηναϊκή CAPP για δύο βασικά λόγους : ότι κυκλοφορεί πράγματα που υπό διαφορετικές συνθήκες θα έμεναν ανέκδοτα και ότι αυτές οι κυκλοφορίες είναι από τις πλέον φιλικές στις τσέπες των καταναλωτών, γεγονός σπουδαίο στους καιρούς που ζούμε.
Την ίδια στιγμή όμως χρειάζεται να της καταλογίσουμε και μερικά στραβοπατήματα, όσα αφορούν την σποραδική έκδοση υλικού αδούλευτου και μερικές φορές ανέτοιμου για κάτι τέτοιο. Κοινώς, μας έχει δείξει ότι βιάζεται και από την βιασύνη δεν κέρδισε κανείς.
Ο άνθρωπος που κάποτε μάθαμε ως Viridian Green και αργότερα ως Glaufx (με αμέτρητες συμμετοχές σε projects, εντός CAPP εννοείται ), έχει αποδειχτεί υπερπαραγωγικός, με όλα όμως τα κατά που αυτό συνεπάγεται. Όσα αναφέρθηκαν παραπάνω κυρίως αυτόν έχουν ως αποδέκτη και πως θα μπορούσε να τα αποφύγει όταν βγάζει με τέτοια μεγάλη συχνότητα υλικό που μόνο ένας ταχυδακτυλουργός θα κατάφερνε να τα έχει όλα υπό έλεγχο και να κρατήσει αμείωτη και σταθερά ψηλά την ποιοτική τους στάθμη.
Οι Body Works είναι ένα από τα τελευταία εκφραστικά του μέσα. Το album με τίτλο το όνομά τους περιέχει έντεκα, άτιτλες, οργανικές συνθέσεις (της περιόδου '99-'00), οι οποίες θεματικά κινούνται στον χώρο του ebm/industrial/electro (ίσως με την ματιά ενός επιμελούς '80's μαθητή). Καλή τακτική η έλλειψη των τίτλων. Την επικροτούμε, αφού ακόμη και η ύπαρξή τους δεν θα κατάφερνε να τις διαφοροποιήσει τελικά μεταξύ τους και το πιθανότερο είναι αυτοί να περνούσαν απαρατήρητοι. Τα κομμάτια ακολουθούν, ένα μετά το άλλο, χωρίς να αλλάζει σχεδόν τίποτα στις ηχητικές επιλογές και κάποτε η όποια σημασία του track που διαβάζει το CD player εκμηδενίζεται μέσα σε κάτι, αόριστα, ενιαίο. Δεν σκεφτόμαστε κάτι που να δικαιολογεί αυτό το αποτέλεσμα, πέρα μόνο από την ίδια την επιθυμία του δημιουργού του.
Με αυτά και με αυτά το σοβαρότερο λάμπει με την απουσία του : το πως μια ενότητα σαν και αυτή θα αποφύγει την κατά εξακολούθηση επανάληψη και αυτό ακριβώς για μας σημαίνει ότι το 'Body Works' είναι στο σύνολό του κάτι βαρετό ή αχνά κουραστικό, παρόλο που παίρνει το ρίσκο.
