Xero

Όταν επιτέλους ξεπεράσουμε το κόμπλεξ του επαρχιώτη για το εν Ελλάδι ροκ, θα καταλάβουμε ότι οι Bokomolech δεν είναι σπουδαίοι γιατί ηχογράφησαν με τον Steve Albini. Είναι σπουδαίοι γιατί έφτιαξαν σπουδαία τραγούδια.

Σε παλιό αφιέρωμα του Mic για τα γκρουπ που μου άλλαξαν (?) τη ζωή, έστω αλλάζοντας τον τρόπο που την αντιμετωπίζω τη μουσική, θυμάμαι ότι είχα αναφέρει τους Bokomolech. Ώρα να εξηγήσω γιατί: Το 1995 έφτασε στα χέρια μου μια κασέτα (TDK D-C90 που λέει και ο Καρδερίνης) με τραγούδια της εποχής, μεταξύ των οποίων και 3-4 από το 'Xero'. Αυτά ήταν που μου άρεσαν περισσότερο, ανάμεσα σε διάφορα διάσημα εναλλακτικά. Όταν με έκπληξη ανακάλυψα ότι οι Bokomolech είναι Έλληνες, σταμάτησα μια για πάντα τα μίζερα σχόλια του τύπου "για Έλληνες καλοί είναι" κλπ.

Μέχρι τότε οι καλοί ελληνικοί αγγλόφωνοι δίσκοι κινούνταν κατά κανόνα σε δυο κατευθύνσεις: οι σκοτεινοί και τα γκαραζο-ψυχεδελικοί. Στο 'Xero' δεν ήταν εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλα. Ήταν σύγχρονο rock and roll των 90s, χωρίς να φτάνει σε ακρότητες. Με τυπικό lineup rock μπάντας που δίνει έμφαση στις κιθάρες (Δημήτρης Ιωάννου-φωνή, Εύη Φραγγεδάκη και Κώστας Ραγκούσης-κιθάρες και φωνές, Λίλα Κατερινάκη-μπάσο και φωνή, Βλάσης Καραγιάννης-τύμπανα), παίξιμο άμεσο και ντόμπρο (παντοτινή παρακαταθήκη του punk) αλλά και πολυσύνθετο και εκλεπτυσμένο. Παρά τις noise-rock επιρροές οι Bokomolech μένουν πιστοί (χωρίς αυτοσχεδιαστικές παρεκτροπές) στην τραγουδιστική φόρμα, χωρίς πολλά-πολλά τεχνάσματα και πειραματισμούς, κιθαριστικές κακοφωνίες, στριγκλιές και ξεφωνητά.

Δεν συμβαίνει συχνά ένα γκρουπ να χαίρει καθολικής αποδοχής από τον πρώτο του δίσκο. Οι Bokomolech στο 'Xero' το κατορθώνουν και με το παραπάνω. Με ωριμότητα που εκπλήσσει, τέλεια ισορροπία θορύβου και μελωδίας, αίσθηση του μέτρου παρούσα σε ολόκληρο το άλμπουμ, ήχο συναρπαστικό, γοητευτικό, πλήρη και έντονα προσωπικό.

Το 'Sin River' θα ήταν ένα εν δυνάμει single σε οποιοδήποτε rock γκρουπ του πλανήτη. Αν τη μελωδία του 'Dove' στο πιάνο, όπου ο ρομαντισμός είναι κυρίαρχος, την είχε γράψει κάποιος του έντεχνου, ακόμη θα παραμιλούσαν οι ειδικοί που μαζεύονται στο φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού. Το 'Afraid' θα είναι από τα αγαπημένα διπλά ανδρικά - γυναικεία φωνητικά στους (ροκ) αιώνες των (ροκ) αιώνων, αμήν. Το 'As a game' παιχνιδιάρικο και θηλυκό σε κερδίζει με τη μία, τα 'My words', '(Half the truth about) Silver', 'The dance' ανήκουν στα "best stoner of all times". Κλείσιμο με το 'Lead', το οποίο αποτελεί test για τον αν κάποιος είναι fan του γκρουπ. Αν δεν το βάλει στα αγαπημένα του, δεν είναι.

Με δεδομένη την κατάσταση του ροκ στην Ελλάδα (τότε και τώρα) και το "πρόσωπο" του ελληνικού ροκ στο εξωτερικό, είναι αναμενόμενο, όπως θα έλεγε και ο Πάνος Πανότας (Μέγας Διδάσκαλος της μουσικής και της ναυπηγικής), το 'Xero' να είναι ένα υπερωκεάνιο που βολτάρει σε λίμνη.

Δεν ξέρω τι σχέδια έχουν οι Bokomolech για το μέλλον αλλά όπως έλεγαν και σε τραγούδι του επόμενου ΕΡ τους 'Insect (Songs)', "wherever we are, we're here for ever"...