Superwolf
Ο άνθρωπος που έκανε την καράφλα και το μουστάκι μόδα, είναι εδώ. Ναι αυτός που έδωσε (και συνεχίζει να δίνει) στο psycho-country rock την ώθηση και την αξία που του πρέπει, είναι εδώ με την αγαπημένη του φωνή. Και δεν είναι μόνος, συνοδεύεται επάξια στην μουσική από τον κ. Matt Sweeney πρώην κιθαρίστα των Chavez και των Zwan (εκείνος ο ψηλός αντικοινωνικός τύπος, που απλώς κοιτούσε την κάμερα χωρίς να λέει τίποτα στο DVD που συνόδευε το LP). O William (Bonnie Prince Billy), αδιαφιλονίκητος star του χώρου, δεν χρειάζεται φαντάζομαι συστάσεις.
Άκουσα τον δίσκο ανεβαίνοντας από την κολασμένη Αθήνα και σε πρώτη ακρόαση μου άρεσε πολύ (μετά βέβαια μου άρεσε ακόμη περισσότερο). Σε αυτό βέβαια βοήθησε το συννεφιασμένο γκρίζο σούρουπο, οι μάντρες με τα παλιοσίδερα αλλά κυρίως η ψηλή μελαχρινή ύπαρξη (με τα σκληρά μάτια) που ενώ στην αρχή καθόταν δίπλα μου, προτίμησε να αλλάξει θέση και να διαβάσει ιταλικά. Οι δύο τροβαδούροι με την κλασική και δοκιμασμένη συνταγή των δύο κιθάρων στα περισσότερα τραγούδια (και κανα δυο καμπανάκια και σφυρίγματα!) χτύπησαν διάνα στην βασανισμένη μου καρδιά. Οι όμορφες τυραννισμένες folk-rock μπαλάντες μου «μίλησαν» στα ίσα για το θεό, τις γυναίκες, τον θάνατο, τα πάντα. Όταν μάλιστα άκουσα το 'Οnly someone running', για τέταρτη φορά σερί παρακαλώ, έριξα ένα ψυχρό, πλην όμως σπαρακτικό, βλέμμα στην προαναφερθείσα μελαχρινή που όμως αποκαμωμένη, από την μελέτη προφανώς, κοιμόταν μακαρίως. Γαμώ τα ταξίδια δηλαδή.
Αν τώρα είστε από τους τύπους που αρέσκονται σε συγκρίσεις, να έχετε υπ' όψιν ότι ο William τα βρίσκει με τον Matt Sweeney όπως περίπου o Neil Young με τον ...Neil Young. Επιπλέον οι συνθέσεις του Matt, μας κάνουν εύλογα να αναρωτιόμαστε γιατί δεν τον «εκμεταλλεύτηκε» καταλλήλως ο Corgan στους Zwan (φαντάζομαι ότι η απόδοση του Matt σε αυτό το άλμπουμ τους εκθέτει και τους δύο (με διαφορετικό τρόπο βέβαια).
Φίλοι, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Από αύριο αφήνω μουστάκι, για την καράφλα έχει σχεδόν μεριμνήσει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Οι θιασώτες του William να σπεύσουν ταχύτατα, τους υπόλοιπους δεν θέλω να τους ξέρω. Δισκάρα.
