Potato hole

Αυτά είναι. Ο Booker T Jones με τον πρώτο του δίσκο εδώ και είκοσι χρόνια, αποκαλύπτει τον καλά κρυμμένο μέσα του κιθαρίστα που έμεινε στ' αζήτητα κοντά άλλα τόσα, διότι μετά την παγκόσμια επιτυχία του Green Onions, πού πας ρε καραμήτρο να αφήσεις το χάμοντ όργκαν; Αλλά φέτος είπε να κάνει το απωθημένο του προσωπική επανάσταση, μπορεί ν'αγχώθηκε κι αν θα προλάβει, δεν το ξέρω.

Έκατσε λοιπόν ο παππούς και σκάρωσε στην κιθαρίτσα επτά καινούργια κομμάτια και τρεις διασκευές, Ντράιβ-Μπάι Τράκερς (..'ντάξει, βλ παρακάτω), Τομ Γουέιτς (...οκ), αλλά η τρίτη, καλά, ποιοσθατοπίστευε (το Hey Ya!, παιδιά... κάνει τα φωνητικά με τα πλήκτρα). Μετά όμως, σου λέει, μαλάκας είμαι να παίξω εγώ κιθάρα στο δίσκο, οπότε έβαλε το Neil Young σολίστα να οργιάζει, ο ίδιος ξανακάθησε πίσω στ' οργανάκι του, ο καραμήτρος που λέγαμε πριν, α, και για μπάντα πήρε τους βλαχοροκάδες Drive-by Truckers!

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που (δεν) φαντάζεσαι, φίλε/η σέρφερ: η χαρά του ακροατή. Γκρούβι, μπέιμπι (και κάτι κιθάρες να)! Τώρα, βέβαια, εντάξει μην τρελαθούμε κιόλα, 6 θα του βάλω. Τα μεγάλα νούμερα ανήκουν σε καινούργιους συναρπαστικούς καλλιτέχνες όπως οι Animal Collective ή οι Fleet Foxes που είναι το μέλλον της μουσικής. Ο γεροΜπούκερ τι να πιάσει στα εξηνταπέντε του, ένα εξάρι και πολύ τού είναι. Τρέχω να κατεβάσω την καινούργια δισκάρα που διαβάζω ότι έβγαλαν οι νέοι πρίγκηπες του Μπρούκλιν γι' αυτή τη βδομάδα, οι... Σ΄αυτούς μάλιστα, χαλάλι το