Let it beard
Ζωή σε λόγου των Guided By Voices, Decemberists και των κυρίων με τις cameoλίες. Του Γιώργου Τσαντίκου
Επειδή της μόδας τελευταία είναι το "τον πατέρα μου και τη μάνα μου βάζω", ας δούμε μια περίπτωση των Boston Spaceships, του σούπερ γκρουπ που αφήνει μούσι στον τελευταίο του δίσκο.
Τι κάνουν λοιπόν οι Βοστονέζοι που ως κύριο επάγγελμα έχουν τους Decemberists και τους Guided by Voices; Πάνε στο διπλανό γκαράζ και βγάζουν τα απωθημένα τους γιατί το Down by the water είναι πολύ βασιλικό για να συγκατοικήσει με off the key φωνητικά και 26 (!) κομμάτια σε ένα διπλό δίσκο, αριθμό που κάνει τους SOD και τους DRI να αισθάνονται μια ξαφνική λιγούρα μαζί με ντροπή; E, ναι λοιπόν, αυτό κάνουν.
Πριν βιαστούμε όμως να διαπιστώσουμε ότι σε καιρούς κρίσης χρησιμοποιούμε ακόμα και τα ρέλια που περισσεύουν από το κυρίως εμπόρευμα και άλλα τέτοια χειροτεχνοοικονομικά, οι Spaceships δείχνουν από τα πρώτα τραγούδια ότι στυλ υπάρχει, διάθεση υπάρχει, έμπνευση υπάρχει, οπότε πατήστε το rec στην κονσόλα να γράφει.
Στην ομαδική τους ψυχοθεραπεία λοιπόν, οι Πόλαρντ, Σλουσαρένκο και Μόεν, λίγο πριν αποχαιρετήσουν την ομάδα βάζουν τα πάντα. Τον πατέρα τους και τη μάνα τους. Στα 26 κομμάτια που κυμαίνονται από δοκίμια επάνω σε συνθέσεις που οι Wilco τις θεώρησαν πολύ απλοϊκές για να τις βάλουν σε δίσκο σαν το Minefield searcher, από πάνκικες ψιλοεκρήξεις, ωσάν το Inspiration points, μιμήσεις πράξεων σπουδαίων και τέλειων (εντάξει, κόψτε κάτι), μερικά wannabe hits όπως το ομώνυμο Let it beard και κάμποσα, σε πρώτο άκουσμα αδιάφορα, σε δεύτερο όχι για πέταμα κομμάτια.
Ο δίσκος είναι και αρχειακό υλικό, καθότι αποδεικνύει ότι αφενός ο J Mascis είναι εν ζωή και παίζει ακόμα μουσικά όργανα. Μαζί με τους Στιβ Γουίν, τους υπόλοιπους Guided by Voices, τον Μικ Κόλινς από τους Dirtbombs και τον Κόλιν Νιούμαν από τους Wire, συνθέτουν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο cameo team.
Ίσως όμως αυτό που ανεβάζει το δίσκο, να είναι η ίδια η θνησιγένεια της μπάντας. Οι Boston Spaceships δεν έχουν να απολογηθούν στο μέλλον ότι το παραξηλώνουν με την εναλλακτικότητα γιατί διαλύθηκαν ήδη, αφήνοντας παρακαταθήκη το Let it beard σαν μια αξιοσημείωτη, λίγο ειρωνική και σίγουρα ανθολογική στιγμή του ροκ εντ ρολ.
Τέλος πάντων, αν είναι να τους τα χώσεις, διάλεξε να το κάνεις με τις "κανονικές" τους μπάντες, αφού τώρα είχαν και τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια να διαλύσουν τη μπάντα σε μια καλή της στιγμή. Πόσοι το κάνουν αυτό;