Pink puppet

Yπερήφανος για τον εαυτό του και απογοητευμένος από τον μουσικό τύπο, θα πρέπει να νιώθει κατά τη γνώμη μου ο Luke Sutherland.
Kαι τα δύο βέβαια έχουν την εξήγησή τους. Η υπερηφάνεια προκύπτει από το πως σκέφτηκε ο Luke Sutherland να χρησιμοποιήσει την τεχνική του cut-up. Κατά βάσιν ο ίδιος είναι συγγραφέας που τιμά την λογοτεχνία. Η πρώτη νουβέλα του που δομήθηκε και γράφτηκε μετά από επίμονη μάχη του ίδιου με την ψυχολογική επήρρεια που εξασκούσαν πάνω του οι συγγραφείς που ενέσκυψε στο έργο τους και τον έχουν σημαδέψει, οδήγησε στην δημιουργία του "Pink Puppet" Ep με δικό του μονόλογο και μουσική επένδυση. Και κάπου εδώ βγαίνει στο προσκήνιο η τεχνική του cut-up. Ανακαλύφθηκε ως λογοτεχνική τεχνοτροπία από τους συγγραφείς της γενιάς των beat και όχι από τους πρωτοκλασσάτους (Kerouac, Burroughs, Ginsberg). Απλά αυτοί και ειδικά ο William Burroughs δέχθηκε το δώρο και αφού είχε την μοναδική ικανότητα να πλάθει κόσμους και να εξιστορεί καταστάσεις, ανήγαγε το cut-up σε βαρύνουσας σημασία τεχνική για την παγκόσμια λογοτεχνία. Τι έκανε δηλαδή; Γυρνούσε πάντα με ένα τετράδιο όπου σ'αυτό σημείωνε αυτό που έβλεπε και αυτό που σκεφτόταν ταυτόχρονα. Εν συνεχεία έπαιρνε το τετράδιο των σημειώσεων του, έπαιρνε διάφορα συγγράμματα, εφημερίδες, βιβλία, περιοδικά κλπ, έσκιζε τις σελίδες τους στα τέσσερα, τις ανακάτευε και ένωνε μεταξύ τους τυχαία κομμάτια που δημιουργούσαν πια μια νέα σελίδα. Από αυτήν δομούσε το νόημα των κειμένων του αφήνοντας αυτή τη τεράστια λογοτεχνική κληρονομιά που μαζί με τα εκατομμύρια ψυχών που στιγμάτισε, σημάδεψε και το πνεύμα του Luke Sutherland.
Πολύ σωστά ο ίδιος σκέφτηκε ότι θα ήταν μάταιο να προσπαθήσει να αναπαράγει με τον ίδιο τρόπο το cut-up. Άλλωστε το έχουν χρησιμοποιήσει στο διάβα της λογοτεχνικής ιστορίας τόσοι και τόσοι συνήθως με οικτρό τρόπο, που ακόμα κι αν δημιουργούσε κάτι μοναδικό σίγουρα θα αντιμετωπιζόταν από τον κριτικό κόσμο της συγγραφικής κοινότητας με δυσπιστία και καχυποψία. Έγραψε λοιπόν το μυθιστόρημα του βασισμένος στον δικό του μυθοπλαστικό κόσμο και άφησε τα cut-ups για την δισκογραφία. Η θαυμάσια ιδέα του, συμπληρώθηκε με μουσική επένδυση πάνω από τις απαγγελίες του ίδιου, προερχόμενη από ονόματα όπως αυτά των μu-ziq και Gonzales, για να συγκοτηθεί έτσι ένα θαυμάσιο ep από πειραματικής άποψης. H αλήθεια βέβαια είναι ότι στο 4ο κομμάτι του ep το παρακάνει λίγο με τον λόγο του, κουράζοντας τον ακροατή που δυσκολεύεται να εισχωρήσει στην βαριά αγγλική προφορά ειδικά όταν αυτή εκφέρεται με στομφώδη τρόπο.
Ο μουσικός τύπος μάλλον σνόμπαρε τελείως το πείραμα, μην δίνοντας του την προσοχή που κατά την γνώμη μου του έπρεπε.
Το καλό είναι ότι ακολουθεί και ολοκληρωμένο άλμπουμ με τον τίτλο "Cassidy", την ίδια ώρα που ο Sutherland γράφει το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο "Sweet Meat".