We know about the need
To "We Know About The Need" είναι από εκείνα τα albums που όταν τα πρωτακούς σού αρέσει μόνο το πρώτο κομμάτι, μετά το ακούς μια δεύτερη φορά και σού αρέσει και το δεύτερο, με την τρίτη φορά μπαίνεις για τα καλά στο κλίμα και σού αρέσει και το επόμενο, κ.ο.κ. Με δεδομένο τώρα ότι ο δίσκος έχει έντεκα κομμάτια (εννέα στην ουσία), χρειάζονται περί τις δέκα ακροάσεις για να εκτιμήσεις το cd καθ' ολοκληρία, και για την εποχή μας αυτός ο αριθμός είναι μάλλον μεγάλος, όσοι όμως αφιερώσουν τον απαιτούμενο χρόνο θα ανταμειφθούν και με το παραπάνω με μια σειρά από πυκνογραμμένες και αγχωτικές συνθέσεις, προορισμένες να αποτελέσουν ένα μοντέρνο αστικό soundtrack, ή κάτι παρόμοιο.
Οι Bracken είναι το solo project του Chris Adams από τους Hood, και όπως είναι επόμενο είναι εμφανείς οι επιρροές από τους τελευταίους, όπως άλλωστε και από σχήματα όπως οι Prefuse 73, οι Boards Of Canada, οι Magnetophone ή οι Tortoise. Έχοντας κατασταλάξει σε έναν εύηχο συνδυασμό οργανικών ήχων με συμπαγές ηλεκτρονικό υπόβαθρο, ο Adams προσφέρει ένα πλούσιο άκουσμα γεμάτο μελωδικές γραμμές φτιαγμένες σαν κολλάζ, με σπασμωδικά cuts & clicks, ατμοσφαιρικά περάσματα, δυσοίωνα σημεία θορύβου και περιστασιακές συναισθηματικές εξάρσεις - μια ζωηρή κατάσταση ημι-ύπνωσης που μεταφράζεται μέσα από ζοφερές, αλλά και ευαίσθητες ηχητικές οδούς. Στο πιο εντυπωσιακό κομμάτι του album, το single "Heathens", ο Adams στήνει ένα πολυδιάστατο τραγούδι με ερεθιστική ρυθμολογία και διακοπτόμενες φράσεις, διεγερτικά ατονάλ και πολλαπλούς τόνους του γκρίζου, σε μια άκρως τεχνοκρατική ιδέα που θριαμβεύει έτσι όπως συμπαρασέρνει τον ακροατή σε ναρκωμένες αναπολήσεις. Παρόμοια ευρηματικός είναι και στις περισσότερες στιγμές του "We Know About The Need", δίνοντας συνολικά ένα album όξινο, αλλά και απρόσμενα ζεστό, ένα δίσκο για να καλύψει την απουσία των The For Carnation, ή σαν κι αυτόν που θα έπρεπε να έχουν φτιάξει οι Mercury Rev αν ήθελαν να εξελιχθούν ουσιαστικά από τα δύο πρώτα albums τους και να περάσουν πραγματικά στην "other side" (όπως μάς είχαν υποσχεθεί).
Αν είναι να αναφερθεί κάποια αδυναμία του "We Know About The Need", αυτή ας είναι η κάπως επίπεδη ερμηνεία του Adams: με δεδομένο τον ηχητικό πλουραλισμό του δίσκου, αυτό δεν είναι κάτι που ενοχλεί, δεν μπορεί όμως να μη σκεφτεί κανείς πόσο πιο δυνατό θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα αν στα φωνητικά είχαμε, για παράδειγμα, έναν John Grant (The Czars) ή μια καλή γυναικεία φωνή. Αυτό είναι περισσότερο χτυπητό στα πιο "στρωτά" κομμάτια του δίσκου (όπως το "Fight Or Flight"), ενώ από την άλλη, οι πιο πολύπλοκες στιγμές του "We Know About The Need" δεν αποκλείεται κάπου να κουράσουν όσους θα προτιμούσαν τη μελωδική δομή του κομματιού να ακούγεται σαφέστερη και χωρίς τόση επεξεργασία. Όλα αυτά, πάντως, μοιάζουν ψιλά γράμματα μπροστά στο πολύτιμο και ευεργετικό κλίμα που υφαίνεται σταδιακά μέσα από τις συνθέσεις του δίσκου.
Κοιτάζοντας τη σελίδα του "We Know About The Need" στο Amazon, μπορεί κανείς να πληροφορηθεί ότι όσοι αγόρασαν αυτό το album, αγόρασαν επίσης και το "Wincing The Night Away" των The Shins. Καθώς ο ένας δίσκος μοιάζει να εξουδετερώνει τον άλλον, δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο ειρωνικό trivia για το album: αν οι The Shins μάς προτείνουν μια αισιόδοξη θεώρηση των όσων συμβαίνουν γύρω μας, οι Bracken έχουν βαλθεί να περιγράψουν τα πάντα με τους πιο μελανόχρωμους ήχους. Θα μπορούσε, δηλαδή, να δει κανείς τους Bracken ως τους αντι-Shins του ανεξάρτητου χώρου, κάτι που σημαίνει ότι για να λειτουργήσει η μουσική τους θα πρέπει να σε βρει στην κατάλληλη συναισθηματική κατάσταση. Και βέβαια, με τη διάθεση να ακούσεις αυτό το album πάνω από δέκα φορές.
