Us
Μετά από το αριστουργηματικό The Undisputed Truth του 2007, δύο μόνο επιλογές υπήρχαν για τον Brother Ali. Η πρώτη ήταν να επιστρέψει σε πιο underground ηχητικά και στιχουργικά μονοπάτια (εκεί απ' όπου ξεκίνησε δηλαδή). Το "πισωγύρισμα" αυτό και θα διέσωζε αυτό που στη νομική ορολογία καλείται "τιμή και υπόληψη" και θα του εξασφάλιζε ένα τουλάχιστον αποδεκτό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η δεύτερη τον καλούσε να τραβήξει ακόμη περισσότερο στα άκρα την τάση του να ισορροπεί ανάμεσα στο "ριζοσπαστικό" και στο "φιλικό/ εμπορικό" hip hop. Με προφανή τον κίνδυνο να γκρεμοτσακιστεί στα σκαλοπάτια που επικοινωνούν τη δόξα με το χρήμα, τις απαιτήσεις του μεγάλου κοινού με τις υποχωρήσεις, που τόσοι άλλοι έκαναν- και συνεχίζουν- να κάνουν μετά από αυτόν.
Ο Brother Ali δεν πήγε προς τα πίσω, αλλά συνέχισε ακριβώς από εκεί που είχε σταματήσει. Και όχι μόνον δεν γκρεμοτσακίζεται, αλλά προσφέρει την απόλυτη πρόταση εμπορικού hip hop, που δεν πάσχει από απολύτως καμία ασθένεια. Καίτοι λευκότερος από εμάς τους κοινούς λευκούς (αλμπίνος γαρ, μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπων που να μην ξεχνάμε ότι δέχεται τον ρατσιμό λευκών και μαύρων, αλλά και δίάφορες δεισιδαιμονικές προκαταλήψεις ειδικά των τελευταίων), επανασυνδέει το hip hop με τις πραγματικές ρίζες αυτού, που δεν είναι τόσο οι Kraftwerk όσο η μαύρη μουσική, τα gospel και γενικά ότι προηγήθηκε του δόγματος electro ain't electro, δια του οποίου το είδος αρχικά ορθοπόδησε, αλλά στο τέλος διαμελήθηκε.
Με κατά βάση αισιόδοξο τόνο, ρέποντας προς αλληγορικούς στίχους, αλλά και μιλώντας σε πρώτο επίπεδο, το Us είναι στιχουργικά το άλμπουμ που ανεξαρτητοποιεί απολύτως πλέον τον δημιουργό του από όλα τα κλισέ της κουλτούρας που υπηρετεί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το πρώτο ουσιαστικό family orientated hip hop άλμπουμ στην ιστορία του είδους. Ο Ali κάνει ένα βήμα πιο πέρα και με έναν ιδιόμορφα θρησκευτικό τρόπο παραδίδεται στην προσωπική/ οικογενειακή του ευτυχία. Δεν προσποιείται ότι τίποτε δεν άλλαξε από τότε που ξεκίνησε, δεν ξεγελάει ότι δήθεν είναι ακόμη ο ...Ali From The Block.
Σε αυτή τη βάση μίας θεμιτά εφησυχασμένης ειλικρίνειας, η παραγωγή του Ant βρίσκει ικανό πεδίο να αφήσει ομοίως κατά μέρους τα "μπαντιλίκια" και να επιδοθεί σε ικανές μουσικές κατακτήσεις, όπως το ευπρόσδεκτα groovy τρένο που καθοδηγεί το Fresh Air, ένα από τα πολλά κομμάτια του δίσκου, που μάλλον δύσκολα θα συναντούσες σε κάποια προηγούμενη κοινή κυκλοφορία των δύο. Αν δεν μπορείς να ανεχτείς τώρα έναν rapper που κελαηδάει στίχους όπως "I love the life I live / my laughter and my tears I don't know where it's going/ but I like it just like it is" τότε δεν έχω πρόβλημα να σε στείλω πίσω στο γκετοποιημένο hip hop και στην στιχοπλοκή της οπλοκατοχής. Δεν πρόσεξες όμως ότι όλη αυτή η ευτυχία συνοψίστηκε μόλις λίγο πριν στο στίχο "Not two years ago I was homeless, I mean crashin on the couch of myhomies/ Now I'm crashin on the couch with Conan, signed a mortgage and bought my home". Και στο hip hop λοιπόν τα πράγματα δεν είναι απολύτως άσπρο/ μαύρο, γκέτο-σκουπίδια/ βίλα-πισίνες. Υπάρχουν και οι υποθήκες...
Το Undisputed Truth ήταν μια γροθιά στο στομάχι, που δεν σταμάτησε ακόμη να πονάει. Το Us είναι ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, που όμως κατά περίεργο τρόπο το αισθάνεσαι ακόμη πιο δυνατό. Εξαιρετικό δίπολο από τον Brother Ali που στο παρά πέντε κόβει πρώτος το νήμα της hip hop δημιουργίας στα 00s.
Εγχώριοι όψιμοι σουπερμαρκετίστες της τέχνης τους και αυτόκλητοι καθαριστές της πίστας με τα λουλούδια που τους φιλοξενεί, ας γυρίσουν να δουν πως μερικά πράγματα είναι δυνατόν να απευθύνονται σε περισσότερα από 100 άτομα, χωρίς ταυτόχρονα να πάψουν να αφορούν ακόμη και αυτόν που τα δημιουργεί.
Στο πρώτο track συμμετοχή μεγαλείο από τον Chuck D, όπου εν είδη εισαγωγής ο ΜΕΓΑΛΟΣ μας συστήνει τον ΕΠΟΜΕΝΟ...
