You in reverse
Είχαμε πιστέψει ότι το κεφάλαιο των Built To Spill έκλεισε στο γύρισμα της δεκαετίας που, φεύγοντας, έδειξε τον Doug Martsch στο κύκνειο -όπως νομίσαμε- 'Ancient Melodies For The Future' ('00) να εξαντλεί τα όριά του στην δημιουργία επικών indie κομψοτεχνημάτων όπου ειδικευόταν απ' το '93. Καθώς λοιπόν ο ανεξάρτητος χάρτης ήδη μετασχηματιζόταν και διαφορετικοί ήχοι άρχισαν να αναβλύζουν σαν φυσαλίδες από τις πολιτείες, η αδύναμη solo προσπάθεια του ίδιου κι η εμπλοκή των ημι-μόνιμων συνεργατών του σε άλλα σχήματα μας οδήγησαν να τοποθετήσουμε τους BTS στις -αδικημένες- μορφές του indie παρελθόντος. Όπως φαίνεται κάναμε λάθος.
Πληροφορούμαστε τώρα ότι ο Martsch με τον στενό κύκλο συνεργατών του (Plouf, Nelson, Roth, Netson) ανάλωσαν τα τελευταία χρόνια σε αναρίθμητα jam sessions προσπαθώντας να επαναπροσδιοριστούν. Παρουσιάζουν λοιπόν το προϊόν των συνευρέσεων αυτών περισσότερο σαν συλλογική δουλειά παρά όχημα του Martsch, καθώς κι οι ίδιοι εμφανίζονται σήμερα για πρώτη φορά σαν σταθερό (πενταμελές μάλλον) σχήμα.
Επιστρέφουν λοιπόν ανυπόμονα: ορμητικό το 'Going Against Your Mind', με τις κιθάρες να ταξιδεύουν όπως τα νερά του ποταμού, αλλού θυμωμένες κι αλλού υπνωτισμένες σε ψυχεδελικές διαδρομές που συνοψίζουν τα '90's απ' τον J. Mascis και τους Pavement μέχρι τους Modest Mouse, σφικτοδεμένο rocker που κυλά αβίαστα ώστε οι BTS σχεδόν ξεχνούν να σταματήσουν, κάτι που κάνουν τελικά λίγο πριν τα εννέα λεπτά. Εξαιρετική υποδοχή, ίσως όχι αυτό που μας είχαν μάθει να περιμένουμε, μαρτυρά όμως την διάθεση του 'You In Reverse', χαλαρωμένη αυτοπεποίθηση δηλαδή καθώς οι BTS αισθάνονται άνετα εκεί που βρίσκονται.
Τραγούδι που θα ξεχώριζε σε οποιαδήποτε δουλειά τους το παραπάνω, περιέχει τις ιδέες που καταπιάνονται να ξεδιπλώσουν στην συνέχεια (σε συντομότερες καταθέσεις), αναζητώντας παντού την ελάχιστη αφορμή για ν' αναχωρήσουν σε ρευστά και ευμετάβλητα κιθαριστικά ταξίδια που φτάνουν μέχρι τα ψυχεδελικά '70's. Υπάρχουν βέβαια τραγούδια ('Liar', 'Just A Habit', 'Saturday') που θα συμπλήρωναν κάποια απ' τις προηγούμενες δουλειές, κι εκεί όμως υπερισχύει τελικά η ψυχεδελική jam διάθεση ενώ λειτουργούν μάλλον παρενθετικά ανάμεσα στην χαμηλότονη riffολογία (το πολύ καλό 'Traces'), τις επισκέψεις του Martsch στον Neil Young ('Wherever You Go') ή τις prog επεκτάσεις ('Gone'). Αλλού, οι BTS απλώνονται μέχρι το stoner στο ευφάνταστο 'Mess With Time' (προτού βέβαια οι κιθάρες ξεφύγουν πάλι φτάνοντας μέχρι το latin), ενώ προτιμούν την πιο απλή uptempo pop στο 'Conventional Wisdom', το προφανές μάλλον single παρά την space ψυχεδέλεια που παρατείνει το κλείσιμο.
Ένα μεγάλο jam σε δέκα συνέχειες λοιπόν απ' τον Martsch και την παρέα του, που αποφάσισαν όπως φαίνεται ν' ακολουθήσουν τις παρορμήσεις τους. Αλάνθαστος οδηγός βέβαια η εμπειρία, καθώς οι ρυθμοί κι οι χρόνοι μπορεί ν' αλλάζουν, η ροή παραμένει όμως παντού αβίαστη όσο και συνεκτική, κάτι που τονίζεται κι από την ακατάληπτη φράση που επαναλαμβάνεται (μερικές φορές ενοχλητικά) σε όλη την διάρκεια, λειτουργώντας σαν συνδετικό νήμα. Μετά τις indie επάλξεις των '90's βρίσκουμε σήμερα τους BTS ν' ανανεώνονται πλέοντας αντίθετα στο ποτάμι, ταξίδι που αλλού είναι ενδιαφέρον κι αλλού λιγότερο, δύσκολα όμως μας παρασέρνει καθώς, όπως γράφτηκε παλαιότερα, επιμένουν να "αλλάζουν παραμένοντας οι ίδιοι". Δηλώνουν όμως παρόντες κι αυτό ίσως είναι σημαντικότερο.
