Master sessions 1

Πως κρατάμε ένα σημαντικό ταξίδι του παρελθόντος στη ζωή μας; Εμπιστευόμαστε στα σίγουρα τα bytes της μνήμης μας; Κι αν θέλουμε κάτι πιο χειροπιαστό; Ξεχάστε βέβαια τον παραδοσιακό μα τετριμμένο τρόπο των φωτογραφιών και ας αφήσουμε τις κάμερες για όσους τρώνε πολύ ρύζι. Η αποτύπωση των ήχων και η έμπνευση για καλλιτεχνική δημιουργία, ορίστε ο τρόπος που θα επικρατήσει τα επόμενα χρόνια. Και αν είσαι και μουσικός, το τζαμάρισμα με τους ντόπιους θα ολοκληρώσει το πακέτο των αναμνήσεων. Έτσι λειτουργούν οι Up Bustle and Out. Οι Rupert Mould (απλή συνωνυμία) και D. «Ein» Fell, παραγωγοί την ασχολία και από το μεγάλο οίκο των Μπριστολαίων την καταγωγή ξεκίνησαν τά κοινά τους πρότζεκτ τους αρχές των 90ς. Βασική έγνοια η ενασχόληση με όλες τις εύκαμπτες μουσικές κουλτούρες - μέσα κι όλες οι νέες τάσεις της μουσικής σ' όλη τη δεκαετία. Αγάπες τα breakbeat, hip hop, soul, non Westerns, electro, ethnic και όχι μόνο. Πρώτη δοκιμή αποτέλεσε το σιγκλάκι "Une Amitie Africaine", στη δική τους Forever Groove το 1991. Τρία χρόνια μετά τους τσίμπησαν οι ΧελωνοΝιντζάκηδες της ημιομώνυμης εταιρείας και βγήκε ο πρώτος τους δίσκος με τον υπέροχο τίτλο "The Breeze was mellow (as the guns cooled in the cellar)". Μετά τους μπήκε το μικρόβιο του ταξιδιού: Κεντρική Αμερική, Μέση Ανατολή, Ανδαλουσιανά βουνά. Συνηχογραφήσεις με ότι αμυγδαλιάς αμύγδαλο έβρισκαν εκεί: περιφερόμενους ληστές, επαναστάτες, τσιγγάνους. Ότι απίστευτο υλικό μάζευαν το περνούσαν από κιμαδομηχανή με χιπ χοπ, λάτιν τζαζ, πειραματισμούς, φανκιές κι ότι δρομίσιο κολλούσε με το υλικό τους. Έτσι βγήκε το "One colour just reflects another" lp (1996). Ένα χρόνο μετά αφιέρωσαν ένα ep σ' έναν Βολιβιανό γιατρό ονόματι Che Guevara κάνοντας και τιμητικό ρεμιξάρισμα των συνταγών του, ένα άλλο ep στο Caravan Summer και το τρίτο τους lp "Light'em up blow'em out". Η μόλυνσή τους παραμένει μέχρι και φέτος και οδηγεί μεταξύ άλλων στο ep Los Locos Cubanos και στο lp αυτό. Όπου παραμένουν στη γόνιμη Κούβα και τζαμάρουν σε σπίτια, χαμαιτυπεία, συφοριασμένα μπαρ, αποβάθρες και φυσικά δρόμους και αλάνες. Όλες οι προαναφερθείσες «μαυρίλες» παραμένουν στη μουσική τους και διανθίζονται άλλοτε με το sax του Martin Genge, άλλοτε τη φυσαρμονική αρμόνικα του Keith Warmington ή την πουτανίσια φωνή της Javier Olmo και το acid jazz flamenco Cuffy El Guapo. Ακόμα και tapes από τους δρόμους του Σαντιάγκο και του Τρινινδάδ στριμώχνουν. Ο αυτόματος συγγενοπεριγραφητής του cd player μας έβγαλε και 9 Lazy 9, Coldcut, K&D, Nightmares in Wax, Palm Skin Productions. Εννοείται βέβαια ότι ανάμεσα στις κυκλοφορίες των δίσκων τους ως UB&O δεν κάθονται στο καφενείο του χωριού τους αλλά συμμετέχουν σε διάφορες άλλες ιστορίες. Για παράδειγμα ο Mould τελευταία περφορμάρει με ένα φλαούτιο σχήμα από τις Άνδεις, ενώ ο Ein προτιμάει το καμουφλάζ κάτω από ψευδώνυμα στις διάφορες στουντιότσαρκές του. To "Master Sessions 1" έχει μουσική να τη χορέψεις αλλά και να σου χορέψει και τη φαντασία και είναι ένας καθαρά και ξάστερα road δίσκος.