Between the blue and green
Αν ανακατέψω στην παλέτα το μπλε με το πράσινο τι χρώμα θα βγάλω;
Θα βγάλεις το χρώμα της ζαχαρωτής αλήθειας, της λουστραρισμένης αφής και της ποπ ανέμελης αίσθησης. Άκου τη μουσική των Byron's Girlfriend και θα καταλάβεις τι εννοώ. Το σχήμα ξεκινά αρχές του 2000 και οι απαραίτητες συστάσεις γίνονται με το 7ιντσο EP «Hey Beauty/Belissa», που περιλαμβάνει τα δύο αυτά κομμάτια και κυκλοφορεί σε 700 μόλις αντίτυπα. Ο λουλουδένιος μύθος ψιθυρίζει μάλιστα ότι γράφτηκε για ένα κορίτσι που συνήθιζε να διακοσμεί το δωμάτιό της με τους φωτεινούς δίσκους των Felt, των Orchids και των Orange Cake Mix. Λόρδε Byron θα γράψεις ένα κομμάτι και για μένα;
Καλά.. περίμενε εσύ! Άμα κοιτάξω πάντως λίγο πίσω, σε μια κρίση ανίχνευσης της ιστορικής συνέχειας, θα δω πως η ελληνική ποπ σκηνή έζησε για χρόνια καταπιεσμένη, από τη στιγμή μάλιστα που σχήματα σαν τις Τρύπες ή τα Ξύλινα Σπαθιά δημιούργησαν ένα μαζικό κίνημα, που ναι μεν απελευθέρωσε μια ολόκληρη γενιά, λειτούργησε ωστόσο «δεσμευτικά» για εκείνους που αρνούνταν να υιοθετήσουν την ιδεολογία της ελληνόφωνης ροκ. Τα τελευταία χρόνια πάντως όλα αυτά εξελίσσονται και πολλοί καλλιτέχνες βγάζουν αξιόλογη ελληνόφωνη και αγγλόφωνη ποπ μουσική, διεκδικώντας επάξια μια θέση στην ευρύτερη αγορά. Ο Byron με τον Maki P. στην παραγωγή (ο οποίος έχει κάνει επίσης την παραγωγή σε δουλειές των εξαιρετικών δικών μας Crooner και Hyplar) έβγαλαν το καλοκαίρι την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά, που τυγχάνει να είναι και η πρώτη κυκλοφορία της εταιρίας Olon Music. Μπορεί αλήθεια ένα άλμπουμ αφιερωμένο στην χαμένη παιδικότητα και στα μοναχικά απογεύματα να μεταδώσει αρνητικούς κραδασμούς;
Λίγο δύσκολο. Μιλάμε για απλή ποπ μουσική, χωρίς πολλά ηλεκτρονικά μοσχεύματα, με ωραία ζεστά φωνητικά και ρομαντικές ιστορίες για αγόρια και κορίτσια, αγάπες και καθημερινές εμμονές. Το «Between the blue and green» νοσταλγεί την εποχή της Sarah Records, έχει ζαχαρένια διάθεση, μπορεί να μην εντυπωσιάζει με αυτά που έχει να πει, αλλά διατηρεί τις ισορροπίες. Και αν ο Charles Bukowski έχει τόσο μεγάλη σημασία για τους Jack, άλλη τόση έχει και για τους Byron's Girlfriend, που δεν διστάζουν να του αφιερώσουν το «Nice day to fly a kite», μια μελωδία με τη Lisa στα back vocals. Όμορφα επίσης τα «If» και «Grateful» και ευχάριστος ο ρυθμός του «Al planeta del amor», αν και η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα τα δύο ισπανόφωνα κομμάτια του cd να είχαν αγγλικό στίχο όπως τα υπόλοιπα.
Όλα δείχνουν πως το ελληνικό σχήμα έχει τα φόντα και να παράγει καλή μουσική και να την εξάγει σε άλλες αγορές. Προς το παρόν αναμένω να τους δω live, καθώς τα πρακτικά λένε ότι έχουν δώσει μία και μοναδική συναυλία (!!), το καλοκαίρι του 2001.
Τώρα που το σκέφτομαι πάντως, πρόσθεσε και λίγο ροζ χρώμα στην παλέτα.
