The for carnation

(...o Brian McMahan αφήνει τα πνευματικά του τέκνα να θορυβοποιούν ακολουθώντας τις παλιότερες «συμβουλές» του, και εγκλωβίζει ακόμη πιο ασφυκτικά τις σκέψεις του στην δική του καθαρά αμερικάνικη άποψη περί... trip hop, εσωτερικής μουσικής και άλλων πολυφορεμένων εσχάτως μουσικών εννοιών...).
Το ομώνυμο του συγκροτήματος, δεύτερο ουσιαστικά- τρίτο τυπικά, lp των For Carnation προετοιμαζόταν για τρία ολόκληρα χρόνια. Σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Brian Mc Mahan, ως μυαλό και οργανωτής της μπάντας, φαίνεται ότι παρακολούθησε με προσοχή τις εξελίξεις στον ήχο που καλώς ή κακώς ονομάστηκε (και έτσι θα μείνει, είτε το θέλουμε, είτε όχι) post rock. Και τελικά πήρε την πιο συνετή απόφαση. Προς το παρόν ο... «παλιός» απέχει και επιμελώς επιλέγει να μην απομακρύνει το συναίσθημα, προς χάριν της μουσικοηχητικής φόρμας, λάθος στο οποίο υπέπεσαν οι περισσότεροι συνάδελφοι και συμπολίτες του, πολλοί από τους οποίους δίνουν το παρόν εδώ πέρα.
Υπό τη δική του καθοδήγηση και με τις επεμβάσεις του John McEntire (Tortoise) στο ρόλο του... μηχανικού ήχου δεκατέσσερα συνολικά άτομα συνεργάζονται για να αποδείξουν ότι εφόσον το θέλει... και το Σικάγο έχει ψυχή. Κρουστά που επιμένουν να μην αγχώνονται, για αυτόν ακριβώς το λόγο τοποθετούνται σε περίοπτη ηχητική θέση. Μπάσο που μπορεί εκτός από το ρυθμό, να χαρίζει και χρώμα στα τραγούδια χωρίς δεύτερη σκέψη προτιμάται από κάθε είδους κιθαριστικές αυθαιρεσίες. Και εφόσον όλοι είναι ικανοποιημένοι με ότι συμβαίνει, έξι τραγούδια που τραβάνε... λίγο παραπάνω από το κανονικό αρκούν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και να εκφράσουν τις επιθυμίες του.
Τα τραγούδια των For Carnation αναπτύσσονται αργά και ασφαλώς απαιτούν την υπομονή του ακροατή. Ένα αναίμακτο θρίλερ με περιορισμένους διαλόγους, μονίμως χαμηλωμένη τη φωνή και με τη σιωπή να είναι αυτή που τονίζει τις στιγμές αγωνίας. Οι μικροθόρυβοι και οι περιορισμένες στιγμές έξαρσης (ένα φευγαλέο ξύσιμο στη κιθάρα, κάποια αυξημένα ντεσιμπέλ στους ενισχυτές των υπολοίπων) απλώς εξυπηρετούν την γενικότερη ησυχία. Λειτουργικότερα όλων όμως αποδεικνύονται τα τρεμάμενα synthesizer, χαρίζοντας στη μουσική τη ζεστασιά που χρειάζεται, αλλά και τα φωνητικά (μουρμουρητά καλύτερα...) που προσωποποιούν τις όποιες αφηρημένες οργανικές εικόνες. Κάθε ήχος που κάνει την εμφάνιση του στο δίσκο αρνείται να «πεθάνει» ακαριαία, αλλά σβήνει με τον ίδιο αργό τρόπο που έκανε την εμφάνιση του συμμετέχοντας ως το τέλος (του) στο χτίσιμο της πολυπόθητης (και εδώ...) ατμοσφαιρικότητας!

Σαν να μαζεύονται όλες σε ένα δίσκο οι smooth jazz στιγμές των Tortoise που αξίζουν της προσοχής μας και από πάνω να γίνεται και προσπάθεια υπόταξης τους στις απαιτήσεις μιας κάπως... ελευθεριάζουσας τραγουδιστικής διάθεσης. Με highlight τα βασανισμένα φωνητικά της Kim Deal στο 'Tales (live from the crypt)' το lp των For Carnation μοιάζει να ολοκληρώνει ιδανικά το όραμα του δημιουργού του, με τον ίδιο τρόπο που το κατάφερε πριν χρόνια και το 'Spiderlant' lp των Slint. Λέτε η επόμενη κίνηση να μπορεί να είναι διαφορετική; Μάλλον θα πρέπει να έχει ήδη αρχίσει να τον απασχολεί τον Brian αυτή η σκέψη...