An Overview On Phenomenal Nature

Αν και προέρχεται από οικογένεια μουσικών, η Cassandra Jenkins θέλησε να κάνει διαφορετικά πράγματα μεγαλώνοντας. Εκεί γύρω στα 30, όμως, η τέχνη των ήχων ξαναχτύπησε την πόρτα της. Κι έκτοτε το παλεύει μέσω ανεξάρτητων κυκλοφοριών και μικρών labels, φτάνοντας φέτος σε έναν δίσκο που κατορθώνει και συζητιέται ευρύτερα.

Η δημιουργός από το Μπρούκλιν υπερασπίζεται μια τραγουδοποιία με indie αισθητική, ψάχνοντας τον ήχο της με διαφορετικούς παραγωγούς σε κάθε δισκογραφική περίσταση: στο ντεμπούτο ΕΡ πίσω στο 2013 ήταν ο Charlie Klarsfeld, στο άλμπουμ Play Till You Win (2017) έβαλε και η ίδια το χεράκι της στην κονσόλα υπό τη γενική επιστασία του Sam Owens, ενώ τώρα αφήνει τα πάντα στον Josh Kaufman. Ο Klarsfeld έθεσε σε πρώτο πλάνο την εκφραστικότητά της και το ταλέντο της να διηγείται ιστορίες. Ο Owens εμπλούτισε σημαντικά τον ενορχηστρωτικό καμβά, στοχεύοντας σε ένα πιο ραφιναρισμένο αποτέλεσμα. Και ο Kaufman κρατάει αυτό το πλουσιότερο φόντο, προσθέτει αποφασιστικές τζαζ πινελιές και το χρησιμοποιεί ως βάθρο ανάδειξης των καλύτερων μέχρι στιγμής τραγουδιών της.

Με τη χαμηλών τόνων αμεσότητά του, το An Overview On Phenomenal Nature κερδίζει εύκολα το αυτί. Βέβαια, ο κριτικός λόγος δεν γίνεται να παραβλέψει ότι οι συνθέσεις κινούνται σε ένα πλαίσιο αρκετά δεδομένο και ότι τραγουδιούνται με έναν τρόπο που έχουμε ξανακούσει αρκετές φορές στην indie στοχεύσεων δημιουργία. Ωστόσο οι μελωδίες αποτυπώνονται συγκροτημένες, το σαξόφωνο του Stuart Bogie κάνει τη διαφορά όπου χρησιμοποιείται, ενώ βιόλες, φλάουτα, βιολιά, synths και μπάντζο φροντίζουν για μια ουσιαστική και όχι διακοσμητική παρουσία, χαρίζοντας έτσι πιο folk ή πιο pop απολήξεις στα κομμάτια. Αλλά και η Jenkins υπερβαίνει τις φωνητικές indie συμβάσεις αφήνοντας ερμηνευτικό αποτύπωμα μεστό και όμορφα αρθρωμένο ("Crosshairs"). Για τις spoken ανάγκες του "Hard Drive", μάλιστα, δεν δίστασε να κοιτάξει και προς Laurie Anderson μεριά.

Το άλμπουμ σερβίρεται λοιπόν και «σκέτο», λειτουργώντας μια χαρά σε ένα πρώτο επίπεδο. Αποκαλύπτεται όμως καλύτερα σε όποιον κάνει τον κόπο να εξερευνήσει και τις ιστορίες πίσω από τους ήχους. Γιατί, εκκινώντας από τη φωτογραφία στο εξώφυλλο –τραβηγμένη σε νησάκι στις ακτές της Νορβηγίας– η Jenkins ενώνει στιχουργικά διάφορα σημεία στοχασμού για τη διαχείριση των προσωπικών τραυμάτων ("Michelangelo", "New Bikini") και των ανατροπών που φέρνει η ζωή σε ό,τι κάθε φορά κατασκευάζουμε νοερά ως «κανονικότητα» ("Ambiguous Norway", "Hard Drive").

Από εκεί και πέρα, πάνω σε αυτούς τους στοχασμούς αντανακλώνται κι άλλα πράγματα. Πρωτίστως η προπέρσινη αυτοκτονία του David Berman των Silver Jews («Farewell Purple Mountains, I see a range of cumulus»), δευτερευόντως τα stand-up comedy σκετσάκια της Tig Notaro για την εμπειρία του καρκίνου, ένα ταξίδι στη Νορβηγία, καθώς και αναφορές στο βιβλίο του Michael Pollan How to Change Your Mind: What the New Science of Psychedelics Teaches Us About Consciousness, Dying, Addiction, Depression and Transcendence (2018). Ακόμα και το οργανικό κλείσιμο με το "The Ramble", όπου οι σαξοφωνισμοί του Bogie συμπλέουν με επιτόπιες ηχογραφήσεις κελαηδημάτων, αντιστοιχεί τόσο στη γαλήνη που βρίσκουμε μέσα μας σε καιρούς τρικυμίας, όσο και στον θαυμασμό της Νεοϋορκέζας τραγουδοποιού για τα YouTube κλιπάκια του συντοπίτη της Chris Cooper με παρατηρήσεις πτηνών στο Central Park.

Κάπως έτσι, η τέχνη της Cassandra Jenkins κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Και το An Overview On Phenomenal Nature αναδεικνύεται σε έναν από τους λίγους αληθώς καλούς δίσκους του 2021, από όσους τοποθετούνται υπό μια ευρύτερα «indie» ετικέτα.