Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • BAND LIST
  • ΕΛΛΗΝΙΚΑ
  • ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ
  • AUDIO / VIDEO
  • WEB RADIOS
  • MUSIC BLOGS / SITES
  • BANDCAMP / SOUNDCLOUD
  • LIVE DATES
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Αρχική
  • ΔΙΣΚΟΙ
  • ΘΕΜΑΤΑ
  • ΣΤΗΛΕΣ
  • LIVE REVIEWS
  • BE MY GUEST
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΕΙΔΗΣΕΙΣ
  • ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
  • ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ
  • ΒΙΒΛΙΑ
The guessing
Cathedral

The guessing game

Nuclear Blast, 2010
Οικολογικό το εξώφυλλο, ύμνος στη ζωή. Το περιεχόμενο όμως δεν μοιάζει για... life metal. Του Άρη Καραμπεάζη

Είχα παρατήσει τους Cathedral γύρω στο 1995 και στο τότε τουλάχιστον εμβληματικό στα αυτιά μου The Carnival Bizzare. Τους είχα πρωτοπιάσει περίπου τρία χρόνια πριν, εξαιτίας της πληροφορίας περί της προϋπηρεσίας του Lee Dorrian στους μονολεπτικούς Napalm Death, για τους οποίους τα λέγαμε πρόσφατα. Τους ξαναπιάνω το 2010 και καθώς το πάει ο Dorrian δεν θα παραξενευτώ αν στην επόμενη συνάντηση μας το 2025 τον πετύχω να παίζει νησιώτικη synth pop, έχοντας εντάξει στο σχήμα τους Γιαννούλη - Βαζαίο. Ή μήπως τελικά όλα αυτά τα χρόνια δεν σημειώθηκαν δε και τόσο συνταρακτικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται και αποδίδει την μουσική;

Αν εξαιρέσεις το πέρασμα από τις Napalm στις βόμβες βραδείας καύσεως, μάλλον όχι. Το The Guessing Game παρότι απέχει από το να χαρακτηριστεί μνημείο doom εμμονής (σαν αυτά που έχουν καταστήσει τους Candlemass γραφικούς) είναι ένας δίσκος που μετά από 20 χρόνια πορείας με ομαλό τρόπο εντάσσει τον ήχο των Cathedral στην ιδιόμορφη σχέση που πάντοτε αυτός διατηρούσε με τον χωροχρόνο της ροκ μουσικής. Κάπως έτσι πρόκειται όχι απλά για το καλύτερο Cathedral άλμπουμ εδώ και χρόνια, αλλά και για ένα από τα απολύτως καλύτερα της ιστορίας τους.

Υπέρτερα ψυχεδελικό σε σχέση με τις μέσες αντοχές μου. Επίμονα progressive για να πιάνει χώρο στη δισκοθήκη μου. Επιτηδευμένα μακροσκελές και δαιδαλώδες σε μουσικές ιδέες και φράσεις, για να αντιπαρατεθεί στην έσχατη τάση για αναζήτηση ηχητικής λιτότητας. Γεμάτο από αλλεπάλληλα intros και instrumental που προμηνύουν αλλαγές διαθέσεων και περιβάλλοντος. Παρά ταύτα κόλλησα. Ένας δηλωμένος αναρχικός που ανακηρύσσει τον θάνατο του με σκεπτικισμό ήδη από τα πρώτα τραγούδια του δίσκου. Ένας πάνκης στην ψυχή που παραδόθηκε στην αιώνια κατάρα των μεγάλων rock riff και επιστρέφει αφοσιωμένος στην τεχνική, έχοντας ξεκινήσει από το απόλυτο μηδέν σε αυτό το πεδίο. Ο τύπος δεν είναι τυχαίος και αν έχεις επιμονή θα το ακούσεις κι εσύ.

Ο Lee Dorrian είναι ένας σοβαρός μουσικός και πολλά χρόνια πριν επέμενε να παρακολουθεί τους Spacemen 3 σε εβδομαδιαία βάση με όχι περισσότερα από 15 άτομα. Στις συνεντεύξεις του, όπως και στους δίσκους του, προβληματίζεται διαρκώς για τις δυνατότητες της ροκ μουσικής να κινηθεί πάνω σε μία αόριστα κοινή συνισταμένη. Με αυτό το άλμπουμ ξεφεύγει μάλλον οριστικά από τα όρια του metal (χωρίς αυτό να είναι ούτε καλό, ούτε κακό) και σε άλλες εποχές θα μπορούσε να συντονιστεί με το κοινό των Soundgarden για παράδειγμα. Ακόμη και στις δόξες του, αναγκαζόνταν να δικαιολογήσει γιατί βρίσκεται στο ίδιο line up με death και grindcore σχήματα.

Οι Sabbath είναι πλέον μια θολή ανάμνηση, κυρίως σε φωνητικό επίπεδο ανακαλούνται. Οι ενορχηστρώσεις αναζητούν τη διέξοδο σε τακτικές του παρελθόντος, επιστρατεύουν όργανα που προσβάλλουν την ιερή του metal παράδοση και αν θέλει κάποιος να βρει κάτι δισυπόστατα αντίστοιχο θα πρέπει να ανατρέξει στην περίοδο του Sad Wings Of Destiny, οπότε και οι Judaspriest ήταν metal χωρίς να το ξέρουν, οι Rainbow χωρίς να το θέλουν και οι Black Sabbath γιατί ήταν γραφτό τους. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος όσο περνάνε τα λεπτά και τα τραγούδια τείνει ολοένα και περισσότερο προς το metal, δεν μπορώ να φανταστώ όμως με ποιο τρόπο μπορεί να καλύψει τις ανάγκες πώρωσης ή και σκοταδισμού ενός εφήβου metal ακροατή, που το αίμα του βράζει για "καθαρά" πράγματα.

Και κάπου εκεί εμφανίζεται το Cats, Insense, Candles & Wine... που θα μπορούσε να είναι και ο επόμενος ηχητικός χαμαιλεοντισμός των Arctic Monkeys ή ο πατενταρισμένος indie ψευδοπρογκρεσιβισμός των Bodies Of Water. Ζόρικοι τύποι αυτοί οι Cathedral τελικά...

myspace

8
08/06/2010
Άρης Καραμπεάζης

RELATED

Cathedral For those about to doom, we salute you

LIVE REVIEW
ΟΛΑ ΤΑ RELATED

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΛΕΞ live: ‘Γεννήθηκε στη Σαλονίκη και ξέρει απ’ έξω την διαδρομή’

LIVE REVIEW

They Call Us The Iggy Pop Kids Λίγο Release Ακόμη: Iggy Pop/ Liam Gallagher/ Pet Shop Boys/Sleaford Mods/Κωνσταντίνος Β

LIVE REVIEW

Bauhaus/ The Jesus And Mary Chain/Deus/Manowar/Rotting Christ Dark Entries, Fire and Steel - Τα πρώτα έργα και ημέρες του Release Festival 2022

LIVE REVIEW

Alexandros Anesiadis We Can Be The New Wind (Earthisland Publishing)

ΒΙΒΛΙΟ

Για τον Μπάμπη μέσω του Χρυσαφάκη Αναγνωστάκου. Και για τον δεύτερο επίσης.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

RECOMMENDED

Κάτι παλιό καλό να ακούσω; Humor me

ΣΤΗΛΗ
Pier Paolo Pasolini and Silvana Mangano

Βιβλιοπανδοχείο, 216 Γιώργος Χρονάς - Μια στιγμή Πιέρ Πάολο Παζολίνι

ΒΙΒΛΙΟ
Η Ζωή Σε 11 Ποιήματα Του Γιώργου Βέη

Μανώλης Γαλιάτσος Η Ζωή Σε 11 Ποιήματα Του Γιώργου Βέη

ΔΙΣΚΟΣ
22ο έτος
  • ΔΙΣΚΟΙ
  • ΘΕΜΑΤΑ
  • ΣΤΗΛΕΣ
  • LIVE REVIEWS
  • BE MY GUEST
  • ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
  • ΕΙΔΗΣΕΙΣ
  • ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
  • ΣΙΝΕΜΑ - ΘΕΑΤΡΟ
  • ΒΙΒΛΙΑ
  • ΑΡΧΙΚΗ
  • BAND LIST
  • ΕΛΛΗΝΙΚΑ
  • ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ
  • AUDIO / VIDEO
  • WEB RADIOS
  • MUSIC BLOGS / SITES
  • BANDCAMP / SOUNDCLOUD
  • LIVE DATES
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Copyright © 2000-2021 MiC, All rights reserved. Designed & Developed by E-Sepia