The lady killer
Από την εποχή του Crazy με τον Danger Mouse, μου είχε κάνει εντύπωση πώς ένας τύπος σαν τον Thomas DeCarlo Callaway (aka Cee Lo Green), με τέτοια φωνή και παρουσιαστικό δεν έκανε επιτυχημένη solo καριέρα.
Για να πω την μαύρη (...) αλήθεια, δεν γνώριζα ότι πριν το Fuck You και την συμμετοχή του στο Εclipse με το What Part of Forever είχε ήδη βγάλει 2 solo δίσκους, γεγονός που οφείλoνταν ή στην ασχετοσύνη μου σχετικά με τις soul κυκλοφορίες ή στο ότι κανένας δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με τις συγκεκριμένες δουλειές. Όπως και να 'χει, λίγο το buzz στα blogs, λίγο οι αμέτρητες αφίσες στο underground του Λονδίνου με την αρχοντομουτσούνα του Cee Lo, την αστραφτερή γυαλούμπα, το bad ass ύφος και τα γκομενάκια στο background (για τα γκομενάκια στο background δεν είμαι 100% σίγουρος, αλλά και να μην υπήρχαν, στο μυαλό σου, όταν έβλεπες την αφίσα, ήταν εκεί) μου κέντρισαν το ενδιαφέρον για το επερχόμενο Lady Killer, το οποίο και κατέβασα με το που διέρρευσε, μερικές βδομάδες πριν τις επίσημη κυκλοφορία του.
Μετά από συνεχόμενες ακροάσεις, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως όχι μόνο ανταποκρίνεται στο hype αλλά άνετα συγκαταλέγεται στους καλύτερους δίσκους του 2010. Μια απολαυστικότατη συλλογή δεκατεσσάρων neo-soul hit singles με παιχνιδιάρικη pop διάθεση, επιθετικές hip hop εξάρσεις, ρομαντικές παρενθέσεις, αλήτικο funk και uplifting μελωδίες που δημιουργούν μια στιλάτη, σχεδόν κινηματογραφική ατμόσφαιρα, στα πρότυπα των soundtracks του David Holmes.
Νομίζω το θέμα δεν χωράει περαιτέρω ανάλυση: O θρόνος του funk soul master για το 2010 είναι πλέον κατειλημμένος.
