Up at the lake
The only living boys in Ma(d)chester!!!
Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποιοι teenagers που μας βγήκαν ολίγον τι τεντιμπόυδες. Άλλοι τους αποκαλούσαν νεοψυχεδελίζοντες πόπερς, μερικοί τους έλεγαν νεο γιεγιέδες, και κάποιοι που ήχαν πάρει γραμμή για το τι συνέβαινε τους αποκαλούσαν "η μεγάλη των baggy's σχολή του Madchester!" Aπό τα συγκροτήματα που ξεπήδησαν και μπήκαν στο χωρό του πρώτου rave on 24 hour party, οι μόνοι που επιβιώσαν μέχρι σήμερα είναι τούτοι εδώ οι τσαρλατάνοι! Θα μου πείτε, έτυχε; Θα σας πω, δεν έτυχε αλλά πέτυχε.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, ο μουσικός βρετανικός τύπος τους είχε του πεταματού, τους χαρακτήριζε ως γκρουπ του σωρού, και για χρόνια συκοφαντούσε εις βάρος τους ισχυριζόμενος ότι διαθέτουν μόνο ένα καλό κομάτι ("the only song they know" - κάνοντας ένα άκρως χιουμοριστικό όμως πέρα για πέρα λανθασμένο λογοπαίγνιο στο πρώτο μεγα-χιτ τους 'Τhe only one I know'.) Η ιστορία σε συνδυασμό με την αξεπέραστη αγάπη των fans έμελλε να τους δικαιώσει. Πάνω από όλους και όλα, εκείνο που μας έχει δείξει η 15άχρονη παρουσία των Charlatans στα μουσικά δρώμενα είναι ότι αγαπούν υπερβολικά το άθλημα, και ότι φτιάχτηκαν από την ανάγκη της μουσικής να εκφραστεί από γνήσιους πόπερς, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν θα μπορούσαν να ζήσουν ούτε για ένα λεπτό χωρίς να αναζητούν νέους τρόπους να εκφραστούν μουσικά!
Ο συγκεκριμένος 8ος δίσκος των Charlatans είναι το απόλυτο αριστούργημά τους. Συγκαταλέγεται μαζί με τα 'Βetween 10th and 11th' και 'Us and us only' στoυς 3 πιο πολυαγαπημένους δίσκους για τους fans του γκρουπ, αν και είναι πολύ, πολύ καλύτερο των προαναφερθέντων!!! Είναι η καλύτερη πρώτη επαφή για τους νέους που ακούν για πρώτη φορά Charlatans, και τέλος, ένας δίσκος που δεν πρέπει να λείπει από τη δισκοθήκη κανενός!!!
Η μαγική δύναμη των έντεκα τραγουδιών που απαρτίζουν το 'Up at the lake' δεν έχει καμία ανάγκη να κριθεί από κανένα παρά μόνο να μας συνεπάρει στη δίνη της. Μπορεί να χρειάστηκαν δέκα χρόνια για να το καταφέρουν, μπορεί να μας έδωσαν ορισμένους μέτριους δίσκους ('Up to our hips', 'The Charlatans', 'Wonderland') όμως με το 'Up at the lake' νοιώθω πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που βρίσκει τους Charlatans ως μεγα-θριαμβευτές και ίσως με το δίσκο της χρονιάς για τον υποφαινόμενο "rude boy" και μακάρι για όλη την ποπ κοινότητα.
Ο δίσκος ξεκινάει με το ομότιτλο 'Up at the lake' με σαφείς ροκαμπίλικες διαθέσεις δημιουργώντας μια πρωτοφανή απόγνωση, φέρνοντάς σου στο μυαλό το 'What difference does it make' των Smiths αλλά σε μια πιο κάντρυ εκδοχή, λιγότερο σπαγγέτι του 'Get off' των Dandy Warhols. Έχει βάλει και λίγο το χεράκι του ο Johnny Marr o οποίος επέλεξε το τελικό tracklist του δίσκου. Στάση δευτερη: 'Cry yourself to sleep' η καλύτερη μπαλάντα που έγραψαν ποτέ, χίλιες φορές ανώτερη σύνθεση από το 'Flower', την αγαπημένη μπαλάντα όλων των εποχών για τους οπαδούς του γκρουπ. Eπειτα έχουμε το δεύτερο "the only song they know" massive hit του δίσκου 'Ηigh up your tree' που θα αφήσει εποχή και θα αποδείξει στους βρετανούς συναδέλφους ότι μέσα σε 15 χρόνια οι Charlatans κατάφεραν επιτέλους να γράψουν και το δεύτερό τους κομμάτι!!! Στο 'Τry again today' παίρνουν ολοκληρωτικά τα σκήπτρα της brit-pop-call-it-what-you-want βασιλείας που κακώς τα διέθεταν κάποιοι σαν τους Οasis ή τους Cast!! Ό,τι δεν πέτυχαν οι Supergrass μετά το 'In it for the money' το κάνουν πράξη στο 'Apples and oranges', την ωρίμανση όχι όμως και την πρόωρη γήρανση! Αφήνω για το τέλος ένα κομάτι που θε έπρεπε να κοσμεί σαν bonus track το 'Birth school work death' των Godfathers. O λόγος για ένα καταδικασμένο διαμάντι album-track το 'Blue for you'.
Tα άλλα τα αφήνω σε εσάς και ξανασκούζω: "fucking masterpiece, fucking masterpiece, keep on going Charlies way to the top!!!"
