Sticks and mud

Κι εκεί που άκουγα την περίφημη Laura Marling και σκεφτόμουν "Ω Θεοί, τι πλήξη! Αυτό σημαίνει εν έτει 2011 να είσαι songstress;" έπεσα πάνω στην καναδέζα Cindy Doire και ήρθα στα συγκαλά μου! Η CD είναι Καναδέζα εξ Οντάριο και αφιερώνει τον τρίτο δίσκο της "σε όλους τους τροβαδούρους, τους περιπλανώμενους αλήτες και τους απατεώνες που συνάντησα στο δρόμο μου". Με μια φωνή απ' αυτές που οι αγγλοσάξονες αποκαλούν smoky - δηλαδή, αμυδρά βραχνή, με βάθος αλλά και διαύγεια, λίγο jazzy, λίγο folkie, πολύ σέξι - και θεματολογία αλήτικη, επηρεασμένη από τη μέχρι τώρα ζωή της. Pas mal du tout, αν και ο εν λόγω δίσκος έχει αγγλικό στίχο, σε αντίθεση με τα δύο πρώτα γαλλόφωνα άλμπουμ της.

Οι πληροφορίες για τη Cindy είναι ελάχιστες στο διαδίκτυο, και προέρχονται κυρίως από την ιστοσελίδα της. Εκεί δεν αναφέρεται πουθενά η ηλικία της, αλλά μαθαίνουμε ότι η "αλήτισσα" Cindy έχει ζήσει ήδη στο Μεξικό, έχει διδάξει αγγλικά στην Κούβα, πέρασε ένα φεγγάρι στις Βρυξέλλες και έβγαζε το ψωμί της στην Ισπανία τραγουδώντας στους δρόμους (the buckskin girl, για να παραφράσω ένα παλαιό άσμα). Κι ενώ οι πρώτοι δύο δίσκοι της την είχαν τοποθετήσει στο ραφάκι με την ετικέτα "chanteuse με folkie επιρροές", το Sticks and Mud έχει μια ατμόσφαιρα ανάλογη με των πρώτων δίσκων του αγίου Tom Waits: bar-room blues σε μια πιο σέξι και θηλυκή εκδοχή.

Παραγωγός του δίσκου είναι ο συμπατριώτης της Colin Cripps, κιθαρίστας γνωστός στους alternative μουσικούς κύκλους του Οντάριο (από το οποίο, μην ξεχνάμε, ξεκίνησαν οι Cowboy Junkies, Ron Sexsmith, Jane Sibery - εκτός των Neil Young/Band/Ronnie Hawkins/Daniel Lanois). Για το Sticks and Mud, ο Cripps πέτυχε έναν ήχο όσο πρέπει βρόμικο για να ταιριάζει με τη smoky φωνή της CD, χωρίς να πνίξει τις country/folk/rock επιρροές του/της. Αλλού έβαλε μια pedal steel κιθάρα, αλλού πρόσθεσε ένα riff πιάνου-λέγε-με-Tom, και λίγο παρακάτω ένα μαντολίνο, μια φυσαρμόνικα, ένα ακορντεόν ή ένα διπλό μπάσο.

Το hit του δίσκου - στη φανταστική περίπτωση που ο δίσκος θα γινόταν hit- είναι αναμφίβολα το The Road's a Temptress (για το οποίο θα σκότωνε η Lucinda Williams). Μια ελεγεία για τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει για σπίτι τους το δρόμο, γι' αυτούς που δεν τρομάζει η βροχή, η φτώχεια και η περιπλάνηση. Στο Spill me Down the River, η Cindy ψιθυρίζει με μια φωνή που συνδυάζει τη Francoise Hardy με την Janis "...Pour me into another world, Drop by drop spill me down the river". Το Mama's Last Song έχει μια υπέροχη blues φυσαρμόνικα που δένει έξοχα με την αλά Νάσβιλ κιθάρα.