Cinematic. Το όνομά τους καθόλου τυχαίο. Το άλμπουμ τους "Every Day" εντελώς ξεχωριστό και ιδιοφυές.
Μουσική βγαλμένη απ' τα καλύτερα όνειρα των King Tubby, Jah Wobble, Henry Mancini, Steve Reich, John Coltrane. Όλη η αυτοσχεδιαστική ενέργεια της τζαζ είναι εδώ, έτοιμη να εκραγεί.
Τζαζ σε περιτύλιγμα μοντέρνο, κρουστά που καραδοκούν να σε ταξιδέψουν, νέοι ήχοι που δημιουργούν μια εκστασιασμένη, ήρεμη ένταση, παραπομπές σε μεγάλες μουσικές του παρελθόντος με τα μάτια στο μέλλον.
Υποκλιθείτε στον Jason Swinscoe, πολύπλευρο ταλέντο μουσικού, συνθέτη και προγραμματιστή.
Ξεκίνησε το 1990 φοιτητής καλών τεχνών στο Cardiff ιδρύοντας τους Crabladder. Η μπάντα έπαιξε fusion jazz, hardcore punk, συν πείραμα. Από το πείραμα άρχισε ν' ασχολείται με υπολογιστές - προγραμματισμό παίζοντας σε κλαμπ και πειρατικό ραδιόφωνο.
Ηχογραφεί από τότε μια μίξη κινηματογραφικών ήχων, τζαζ των 60s, ρυθμικές λούπες όπου πάνω τους αυτοσχεδιάζει ζωντανή ορχήστρα, φέρνοντας τις δυνατότητες του sampling στα όριά τους. Υπογράφει στην Ninja όπου μιξάρει Sakamoto και Coldcut.
Το 1999 δημιουργούνται οι Cinematic Orchestra με το "Motion". Δεν υπήρξε περιοδικό από mainstream, electronica αλλά κυρίως τζαζ που να μην έδωσε τα ρέστα του γι' αυτόν τον δίσκο. Ο σεβασμός κι η εκτίμηση που αποκτούν (από σοβαρούς κριτικούς) εκδηλώνεται με την κλίση τους να παίξουν προς τιμήν του έργου του Stanley Kubrick στο Λονδίνο.
Ακολούθησε ο δίσκος "The remixes 1998-2000". Εδώ μιξάρουν από Steve Reich μέχρι Nils Petter Molvaer.
Kαι φτάνουμε στο φετινό τους πολυαναμενόμενο "Every day". Με συνεργασίες ανεπανάληπτες.
Όπως ήδη έγραψα, οι Cinematic Orchestra χτίστηκαν στη λογική του αυτοσχεδιασμού ζωντανής μπάντας πάνω σε σαμπλαρισμένα κρουστά και μπάσα. Οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι ο σοπράνο - σαξόφωνο, πιανίστας και πλήκτρα Tom Chant, ο μπασίστας Phil France, ο ντράμερ Daniel Howard και τρομπέτες ο Jamie Coleman.
Tραγουδάει η Fontella Bass από το St Louis, γυναίκα του Lester Bowie (που πέθανε εδώ και δύο χρόνια) των Art Ensemble of Chicago. Ξεκινώντας τον δίσκο με το "All that you give" βγάζει όλο το συναίσθημα που μπορεί να περιμένεις από μια αμερικάνικη τζαζ φωνή στην παράδοση της Billie Holiday και Sarah Vaughn. Η ιστορία πίσω απ' το κομμάτι λέει ότι αρχικά υπήρχε δυσκολία στην ηχογράφηση. Όταν τραγούδησε χρειάστηκε μόνο αυτή η πρώτη φορά. Και όταν το ξανάκουσε στο στίχο "I'm grieving from my head to my toe", έκλαψε για πρώτη φορά για το θάνατο του άνδρα της.
Η ίδια τραγουδάει και στο "Evolution". Όταν τραγουδάει evolution μάλλον την επανάσταση έχει στο μυαλό της. Το single που προηγήθηκε είναι εντελώς διαφορετικό, πιο ρυθμικό αλλά εξίσου ενδιαφέρον. Ο Roots Manuva τραγουδάει στο εννιάλεπτο "All things to all men" συμμετέχοντας ολόψυχα στη φιλοσοφία του τίτλου του τραγουδιού.
Και στο "Man with the movie camera" έχουμε μπροστά μας μια σύνοψη των πραγμάτων που υπήρξαν αλλά και αυτών που έρχονται.
Δίσκος που αναδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες της μουσικής γλώσσας. Απαραίτητος.
Yποσημείωση: H Ninja φέτος εκτός από Herbalizer και Cinematic μας επιφυλάσσει ακόμη μία έκπληξη με τους φρέσκους Homelife. Άκουσα κάτι δικό τους κι ήταν εντελώς φευγάτο. Εν αναμονή του δίσκου.