Suburban light

Τελικά το πολυσυζητημένο ντεμπούτο album των The Clientele έμελλε να είναι απλώς μια αναδρομική, εφ' όλης της ύλης είναι αλήθεια, συλλογή - με επί το πλείστον υλικό από τα διάφορα singles τους της τετραετίας 1997-2000, συν τρία καινούργια τραγούδια για συμπλήρωμα.

Και είναι στο σύνολό του αρκετό για να λέμε τώρα δα με βεβαιότητα ότι τα τριάντα τόσα χρόνια που χωρίζουν αυτήν την παρέα από τα τέλη των 60's δεν στάθηκαν σε καμιά περίπτωση εμπόδιο για την πλήρη και ορθή κατανόηση του pop style και αμέσως μετά την ολοκληρωτική αφομοίωση της μουσικής αισθητικής της εποχής εκείνης. Αυτό είναι και το ουσιαστικότερο στα δεκατρία τραγούδια του 'Suburban Light', πέρα από τις εποχιακές ακμές και παρακμές, αναπόφευκτες σε όλα, πόσο μάλλον στην μουσική!

Το γεγονός ότι το trio των The Clientele σχηματίστηκε στο Λονδίνο είναι γλυκά αντιφατικό μπρος σε αυτόν τον ένθερμο pop ήχο αμερικανικών προδιαγραφών και επιρροών. Διατηρείται όμως η ταυτότητα της βρετανικής καταγωγής τους, για να μην ξεχνιόμαστε στα βασικά, η οποία μπορεί να μην θίγεται, τουλάχιστον αναξιοπρεπώς, αλλά συχνά φτάνει να ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού. Είναι εκεί που οι εδώ φίλοι μας αποστασιοποιούνται σε μια σύνθετη τακτική βάζοντας τους σκωτσέζους γείτονες Belle & Sebastian υπό το πρίσμα μιας Galaxy 500 υφολογικής ανάπτυξης και τον Nick Drake ως μόνιμη αναφορά, ιδίως στα ευαίσθητα εκφραστικά φωνητικά του - ερμηνευτή και βασικού συνθέτη των The Clientele - Alasdair Maclean. Ενώ ας πούμε οι My Morning Jacket, οι κοντύτεροι συγγενείς από απέναντι, αρκούνται να δουλεύουν ακούγοντας δίσκους του Neil Young και μόνον. Δεν λείπουν φυσικά οι The Byrds, οι Love του Arthur Lee, ίσως οι Simon & Garfunkel ή κάποιες, αναπόφευκτες σε παρόμοια εγχειρήματα, ηχητικές στροφές από τα albums των The Beatles. Θυμάστε έστω και ένα album της ηχητικής αναβίωσης των όψιμων 60's που να μην κινείται κάπου εκεί; Γιατί εγώ ομολογώ πως δεν.

Είναι λοιπόν οι The Clientele μια μουσικά σπουδαία μπάντα; Μάλλον όχι. Τουλάχιστον με την θεώρηση του μοναδικού. Και απαντώ συνεχίζοντας. Είναι όμως μια μπάντα από νοσταλγικές ψυχές που αψηφούν τις συμβουλές όλων των τριγύρω να είναι ρεαλιστές σε μια εποχή που το θέτει πλέον ως προϋπόθεση. Και έχουν ιδέες, είναι οργανωτικοί, κατέχουν την τέχνη καλά και εν κατακλείδι πείθουν, όπως ακούμε στις καλύτερες στιγμές του 'Suburban Light' ('Rain' και 'Joseph Cornell', τα ονόματά τους). Για κοίτα ειρωνεία ε; Μια από τις χρυσές ελπίδες του σήμερα να μας κερδίζει με όπλα μιας τόσο μακρινής για την σύγχρονη γενιά εποχής! Πόσοι θα τους καταλάβουν άραγε;