Visitations
Πολύ νερό κύλησε τα τελευταία δύο χρόνια κάτω απ' τις βρετανικές γέφυρες, αρκετό για να εξαπλωθεί η μονότονη μεταλλαγμένη μονοκαλλιέργεια των φερδινάνδων και λοιπών αρκτικών πιθήκων που εμποδίζει πλέον οτιδήποτε άλλο να ευδοκιμήσει. Τόσο διάστημα μεσολάβησε απ' την τελευταία μας συνάντηση με τους μυστηριώδεις φίλους που κρύβονται πίσω από τις χειρουργικές μάσκες και, τότε τους είχαμε αφήσει σε εξαιρετική διάθεση, καθώς ρίχνονταν μ' ενθουσιασμό στην προσπάθεια να διευρύνουν και να εμπλουτίσουν τον ιδιαίτερο και ιδιοσυγκρασιακό τους ήχο με art-rock, soul και άλλα πιο εξωτικά χρώματα, έχοντας ήδη κατοχυρώσει την εύνοια των κριτικών και -μειοψηφίας έστω- του κοινού.
Σήμερα, στην τέταρτη αυτή "επίσκεψη" τους βρίσκουμε ν' απειλούνται απ' το αφιλόξενο τοπίο και να διώχνουν σαν περιττά βάρη τα πολύχρωμα και περίτεχνα (παρότι επιμελημένα άτεχνα) στολίδια προτιμώντας την σιγουριά του στερεού εδάφους, να προσγειωθούν δηλαδή στην στενή νησίδα του garage και post-punk ιδιώματος απ' όπου ξεκίνησαν πριν δέκα περίπου χρόνια. Σκελετική λοιπόν είναι η πρώτη εντύπωση του 'Visitations' καθώς έχουν απομείνει τα απολύτως απαραίτητα, τα αγέρωχα δηλαδή κυκλικά garage riffs που βγαίνουν μπροστά ενισχυμένα με αρκετό fuzz θόρυβο, φανερώνοντας έτσι το πείσμα της επιβίωσης που φαίνεται να επικρατεί στο στρατόπεδο των Clinic, ενώ και τα γνώριμα -πνιγμένα μέσα απ' την μάσκα- φωνητικά του Ade Blackburn μοιάζουν τώρα να βγαίνουν από σφιγμένα δόντια.
Επιστρέφοντας όμως οι Clinic στα γνώριμα μονοπάτια βρίσκουν την αυτοπεποίθηση και την ορμή που αποζητούσαν: τα 'Family', 'Tusk' έχουν να επιδείξουν riffs που θα ζήλευε κάθε συμμέτοχος των Nuggets, στο 'The New Seeker' στήνουν garage γιορτή, ενώ η περήφανη surf κιθάρα του 'If You Could Read Your Mind' μοιάζει νάρχεται κατευθείαν απ' την California των '60's. Υπάρχει όμως κι η μελαγχολία που χρωματίζει το εμβατηριακό garage του 'Children Of Kelogg', ενώ οι τέσσερεις κύριοι απ' το Liverpool διατηρούν πάντα την εκλεκτική τους ποιότητα που εκδηλώνεται διακριτικά κι απρόβλεπτα όταν ο ρυθμός γίνεται mid-tempo, όπως στο εξαιρετικό 'Animal/Human' που νοσταλγεί την λευκή αλλά και την μαύρη ψυχεδέλεια των '60's, το λιτό και σχεδόν ακουστικό ψυχεδελικό garage του 'Jigsaw Man', και βέβαια το σκοτεινά αισθησιακό 'Harvest (Within You)', τυπικό δείγμα του ιδιαίτερου ήχου των Clinic κι από τις καλύτερες στιγμές εδώ, μαζί φυσικά με το 'Gideon' όπου τα επιβλητικά drums και το επαναληπτικό fuzz διαπλέκονται με το spaghetti western χορωδιακό.
Η κλειστοφοβική αίσθηση του είδους υπό εξαφάνιση διαποτίζει όπως φαίνεται τους Clinic και τους εμφανίζει αυτή τη φορά περισσότερο μονοχρωματικούς και μονοδιάστατους, δημιουργώντας αναπόφευκτα την εντύπωση της επανάληψης που εδραιώνεται όσο προχωρά το 'Visitations'. Στα 32 λεπτά της όμως η επίσκεψη αυτή συντηρεί το ενδιαφέρον κι είναι κατά συνέπεια ευπρόσδεκτη, καθώς η ιδιοσυγκρασία των Clinic είναι αυτή που τελικά κερδίζει, έτσι όπως συνεχίζουν να προσφέρουν την εναλλακτική τους πρόταση μέσα στο ομοιόμορφο και πληκτικό βρετανικό σύμπαν ακόμη κι αν, περισσότερο από ποτέ, μοιάζουν να επιπλέουν στο κενό κλεισμένοι στην δική τους φυσαλίδα.
