Winchester cathedral
Τα τελευταία τρία χρόνια πολλά άλλαξαν για τους τέσσερεις κυρίους απ' το Liverpool που θέλουν να παραμένουν -υποθετικά- μυστηριώδεις πίσω από τις χειρουργικές τους μάσκες και αιτία ήταν φυσικά η προηγούμενη, δεύτερη δουλειά τους 'Walking With Thee' (2002) χάρη στην οποία οι άγνωστοι που άνοιγαν για τους Radiohead μέσα σε γενική αδιαφορία (συνέβη κι εδώ το 2000) βρέθηκαν να διεκδικούν το βραβείο Grammy και η επόμενη αυτή δουλειά τους να έρχεται σε κλίμα προσμονής.
Συναντάμε λοιπόν εδώ τους Clinic εκεί που τους είχαμε αφήσει την τελευταία φορά, να καταπιάνονται χωρίς χρονοτριβή με το αναγνωρίσιμο πλέον art-punk ιδίωμά τους, τον ιδιαίτερο αυτό συνδυασμό ψυχεδελικής pop, post-punk, garage και ηχοχρωμάτων που προσθέτει η melodica. Μεγαλύτερη σιγουριά αυτή τη φορά και ήχος οπωσδήποτε περισσότερο δουλεμένος σε μια σειρά τραγουδιών που, με μικρές διαφοροποιήσεις, οδηγούν σχεδόν φυσιολογικά στον θρίαμβο και την έκρηξη χρωμάτων του 'The Magician', όπου τα επαναλαμβανόμενα surf-garage riffs της κιθάρας απογειώνουν τον post-punk ρυθμό, η melodica του Ade Blackburn διαγράφει φωτεινές όσο και μελαγχολικές διαδρομές και η φωνή του ίδιου, λίγο πιο πίσω, δίνει ταυτόχρονα την αίσθηση της έντασης αλλά και της απόστασης (ίσως ευθύνεται και η μάσκα).
Στην συνέχεια οι Clinic γίνονται λιγότερο προβλέψιμοι δείχνοντας και τις -αρκετές- υπόλοιπες αρετές τους. Το 'Home' είναι μια ατμοσφαιρική και αισθησιακή μπαλάντα εμπλουτισμένη με western αποχρώσεις, ενώ το straight garage-punk του 'W.D.Y.Y.B.' είναι δυνατό και γρήγορο, με fuzz θόρυβο και τον Blackburn ν' ακούγεται σχεδόν θυμωμένος.
Οι πραγματικές ανταμοιβές όμως έχουν κρατηθεί για το τελείωμα: στο εξαιρετικό 'Falstaff', την καλύτερη μάλλον στιγμή εδώ, η ψυχεδελική pop συναντά την soul και το jazzy κλαρινέτο μεταφέρει σε υποφωτισμένη όσο και περίεργη ατμόσφαιρα γεμάτη καπνό. Το επίσης πολύ καλό 'August' που ακολουθεί είναι κυρίως υπόθεση αισθησιακών κρουστών με διακριτές ανατολικές νύξεις ενώ το σαξόφωνο οδηγεί πάλι σε παράξενα ταξίδια. Το 'Fingers' τέλος είναι ένα ακόμη (δεύτερο) instrumental αρκετά κινηματογραφικό που γνέφει προς την πλευρά των Electrelane, επαυξάνοντας όμως σε φαντασία και χρώματα.
Οι Clinic φαίνεται πως αντιμετώπισαν το γνωστό παλιό πρόβλημα, με ποιο τρόπο δηλαδή να ακολουθήσουν μια πολύ καλή δουλειά και, σε αντίθεση με αρκετούς άλλους στο παρελθόν προτίμησαν την λογική όσο και ασφαλή λύση, να συνεχίσουν ανεπηρρέαστοι αυτό που ήδη έκαναν. Εμφανίζονται λοιπόν στο 'Winchester Cathedral' με διπλό σκοπό, να εδραιώσουν τα κεκτημένα του 'Walking...' και στην συνέχεια να προχωρήσουν σ' αυτά που τους ενδιαφέρουν περισσότερο. Επιτυγχάνουν και στα δύο δίνοντας μια ακόμη πολύ καλή δουλειά, ενδιαφέρουσα όσο και απολαυστική που κυλά αβίαστα παρότι περιλαμβάνει και μερικά "γεμίσματα", από ένα group με ιδιοσυγκρασία και γόνιμη φαντασία που επιτρέπουν την οικειοποίηση γνωστών ήδη ακουσμάτων και που αποτελεί τελικά χαμηλότονη και χωρίς επάρσεις ιδιαιτερότητα στο σύγχρονο art και post punk στερέωμα.
cliniconline.org
