Feel good ghosts (Tea-partying through tornadoes)
'Somebody turn the lights out
There's so much more to see
In the darkest places'
Το λεγόμενο κοινωνικό κράτος θα έπρεπε να έχει μοιράσει αντίτυπα του Feel Good Ghosts (Tea-Partying Through Tornadoes) σε όλους τους δεινοπαθούντες, λόγω της απεργίας της ΔΕΗ, για πρoφανείς λόγους ψυχολογικής υποστήριξης. Καλό θα ήταν να το μοιράσει και στους απεργούς ώστε να πάψουν να ασχολούνται με τα ποταπά και αναλώσιμα θέματα των συντάξεων και να αναλογιστούν το γεγονός ότι προέρχονται από το έδαφος και αποτελούνται από εκατομμύρια σωματίδια, όπως και άλλα παρόμοια θέματα που θίγονται στο album.
Οι Cloud Cult ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που προέκυψε τα τελευταία χρόνια (αν και οι ίδιοι δραστηριοποιούνται από το 1996) και υιοθετούν μια συγκεκριμένη indie pop φόρμα. Απαραίτητες προυποθέσεις για την είσοδο σε αυτό το γκρουπ είναι:
1. Αριθμός μελών από πέντε και πάνω
2. Χρήση των μισών τουλάχιστων από τα παρακάτω όργανα: glockenspiel, παλαμάκια, ξυλόφωνο, μελλόντικα, ακορντεόν, περίεργα σαμπλαρισμένα φωνητικά
3. Έγχορδα ώστε να διασφαλιστεί η επικότητα του όλου εγχειρήματος
4. Άμεσες ή έμμεσες αναφορές στους Neutral Milk Hotel
5. Η καταγωγή, οι Βρετανοί απορρίπτονται δια ροπάλου
Εκτός από τους Cloud Cult στην κατηγορία εντάσσονται οι: Broken Social Scene, Los Campesinos, Arcade Fire, The Decemberists και πολλοί πολλοί άλλοι, με αποτέλεσμα η επιλογή για τα αξιολογότερα να γίνεται με αρκετά αυστηρά κριτήρια.
Ένα εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι το γιατί οι Cloud Cult δε γνωρίζουν την επιτυχία που έχουν οι υπόλοιποι. Ίσως να είναι λιγότερο εμπορικοί, ίσως να μην έχουν την προώθηση που απαιτείται, ίσως όμως και να μην τους αξίζει κάτι παραπάνω. Οι προβλέψεις μου για το αν θα κάνουν το μεγάλο μπαμ με τον τελευταίο τους δίσκο τους είναι δυσοίωνες για τους ίδιους.
Το πρώτο λεπτό δίνει πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια οι οποίες εκπληρώνονται μόνο εν μέρει, όπως και σε άλλα κομμάτια όπου οι οργανικές εισαγωγές προϊδεάζουν για κάτι εντυπωσιακό. Αν ο δίσκος ήταν instrumental με τις κατάλληλες αλλαγές θα παρουσίαζε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς θα μιλούσαμε για ένα οργανικό, επικό indie, με ηλεκτρονικά στοιχεία. Στο The Tornado Lessons κάνουν μια συμπαθητική αλλά όχι ιδιαίτερα πειστική προσπάθεια να προσεγγίσουν τους Modest Mouse. Από το μέσο και μετά διακρίνεται έντονα η επιρροή του Conor Oberst στις μελωδίες και την ερμηνεία, κάτι που με ξένισε ιδιαίτερα, δεν είναι όμως και τόσο χάλια όσο φαντάζεστε.
Το κυρίαρχο θεματικό μοτίβο που κυριαρχεί στους τελευταίους δίσκους του γκρουπ είναι η μετατραυματική εμπειρία που βιώνει ο Craig Minowa εξαιτίας του θανάτου του γιού του. Με την πάροδο του χρόνου φαίνεται να έχει αλλάξει αρκετά η ψυχολογική κατάστασή του, αφού οι στίχοι του είναι πλέον πιο αισιόδοξοι. Όχι πως δεν τον κυνηγούν τα φαντάσματα ακόμη και τώρα, αλλά μοιάζει να ξεπερνάει το μοιραίο γεγονός που τον σημάδεψε. Αναφέρω χαρακτηριστικά: 'You have a precious little mind/ You paint a perfect little rainbow/ You will make this right/ You have the will of a volcano'.
Υπερβολικά δουλεμένες ενορχηστρώσεις, αναγεννησιακά έγχορδα, υπαρξιακές ανησυχίες, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Δεν ξέρω τι τους λείπει ή τι θα ήταν καλό να βελτιώσουν, ας το απαντήσουν οι ίδιοι, αλλά αν και υπάρχουν οι προϋποθέσεις, κάτι με εμποδίζει από το να απολαύσω το δίσκο στην ολότητά του.
Νομίζω ότι ο Craig έχει ένα πλάνο στο μυαλό του, μία πορεία που θέλει να ακολουθήσει και προσπαθεί να εντυπωσιάσει με επιτηδευμένο τρόπο και συγκεκριμένες μεθόδους. Πότε τα καταφέρνει και πότε όχι, αφού ο εντυπωσιασμός επιτυγχάνεται, αλλά δεν έρχονται πάντα η συγκίνηση και η κάθαρση που θα επιθυμούσε το γκρουπ.
