Life Without Sound

Δεν είναι εύκολο να δικαιολογηθεί η καλλιτεχνική αξία όταν ένα έργο δεν χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία. Καταφεύγεις σε αφηρημένες έννοιες για να περιγράψεις συγκεκριμένα πράγματα, φτάνοντας στα όρια της μεταφυσικής και της ανοησίας… βλέπε “ψυχή” (που στο rock ενίοτε μεταφράζεται σε τσαμπουκά), “τιμιότητα” (οκ, όλοι κλέβουν αλλά ο δικός μας είναι ο Ρομπέν των Δασών) και άλλα τέτοια που φοβάμαι ότι δεν θα σταματήσουμε να επικαλούμαστε όσοι γράφουμε περί μουσικής.

Το ζητούμενο κάθε φορά είναι να καταφέρεις να εξηγήσεις γιατί οι όποιοι Cloud Nothings αξίζουν τα λεφτά μας, το χρόνο μας, ή έστω την προσοχή μας. Βάζω λοιπόν σε κάποια σειρά τα χαρακτηριστικά του ‘Life Without Sound’.

Έχουν αναφορές σε πολλά μεγάλα indie, μετα-indie, μετα-punk κλπ γκρουπ, με τα οποία όμως η μουσική τους εντέλει δεν μοιάζει και τόσο. Αν όμως δεν είχαν υπάρξει οι Sonic Youth, οι Pavement, οι Fugazi, το ‘Life Without Sound’ δεν θα ήταν αυτό που είναι.

Περισσότερο θυμίζουν αμερικάνικο college-rockτων 90s, και μπάντες όπως οι σχετικά πετυχημένοι εμπορικά Jawbreaker (emo-punk), ή οι Καναδοί Jale (lofi / grunge/power-pop), που παρέμειναν σχετικά άγνωστοι. Κοινός παρονομαστής η ικανότητα να συνθέτουν μελωδίες (και μάλιστα πιασάρικες, βλέπε hooks), με αποτέλεσμα να προστίθεται και το pop στα συνθετικά της rock υποκατηγορίας που κατατάσσονται. Οι μελωδίες λοιπόν (σε τραγούδια όπως τα Up to the Surface, Things Are Right with You, Sight Unseen, Enter Entirely) χαρακτηρίζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το ‘Life Without Sound’.

Οι στίχοι δεν ξεχειλίζουν από ευτυχία, αλλά σίγουρα είναι λιγότερο μίζεροι σε σχέση με το παρελθόν. Μουσικά, οι Cloud  Nothings αποφεύγουν, όπως πάντα, εφέ και μπιχλιμπίδια, είναι λιγότερο ξέφρενοι αλλά πάντως ο Dylan Baldi δεν διστάζει να ουρλιάξει, όταν κρίνει ότι πρέπει.Το ‘Life Without Sound’ είναι ένα βήμα μπροστά από τα πολύ καλά προηγούμενά τους ‘Attack on Memory’ και ‘Here and Nowhere Else’. Όλα τα τραγούδια έχουν χαρακτήρα και δεν υπάρχει πουθενά η αίσθηση της επανάληψης.

Οι Cloud Nothings συνεχίζουν να ακολουθούν τη δική τους πορεία, που δεν μοιάζει να καθορίζεται από μόδες ή εμπορική επιτυχία. Μπορεί να μην είναι εμβληματικοί όπως ας πούμε δεν ήταν και δεν είναι οι Built to Spill, αλλά αυτό δεν είναι πάντα το ζητούμενο.

ΥΓ. Ο Baldi δήλωσε ότι φιλοδοξούσε να δημιουργήσει κάτι που θα του αρέσει να ακούει διασχίζοντας τα προάστιατου Cleveland με το αυτοκίνητο. Ως προς τη χρηστική αξία του προιόντος του, έπεσε διάνα. Είναι πράγματι απόλαυση το ‘Life Without Sound’ οδηγώντας.