Lullabies to violaine
Lullabies EP, Peppermint Pig, Sunburst And Snowblind EP, The Spangle Maker, Aikea-Guinea, Tiny Dynamine EP, Echoes In A Shallow Bay EP, Love's Easy Tears, Iceblink Luck, Evangeline, Snow, Bluebeard, Twinlights EP, Otherness EP, Tishbite, Violaine
Την εποχή που ξεπήδησαν οι Cocteau Twins, ο πιο αποδοτικός τρόπος για να γίνει γνωστό ένα συγκρότημα ήταν να λειτουργήσει αυτό που ονομάζουμε "από στόμα σε στόμα". Σήμερα, ασφαλώς, αυτό είναι περιττό: ακόμα κι αν το ίδιο το group ή η εταιρεία του δεν έχουν επενδύσει σε ένα καλοστημένο site, σίγουρα θα βρεθεί κάποια ανεπίσημη ιστοσελίδα να δώσει κάθε είδους σχετική πληροφορία. Η περιέργεια ακόμα και του πιο δύσκολου μουσικόφιλου μπορεί να ικανοποιηθεί με την απλή χρήση ενός file sharing προγράμματος. Ένα από τα αποτελέσματα αυτού του σύγχρονου κατεστημένου προώθησης είναι ότι δεν μπορεί πλέον να υπάρξει μυστήριο σε ό,τι αφορά την εικόνα και τον ήχο ενός συγκροτήματος.
Έτσι, η σημερινή γενιά οπαδών των Cocteau Twins μπορεί με μερικά κλικ να αποκτήσει τα γνωστότερα τραγούδια του group, και η ιστορία τελειώνει εκεί. Οι νέοι αυτοί ακροατές όμως έχουν χάσει τη μισή απόλαυση: δε θα κρατήσουν ποτέ μπροστά τους ένα αινιγματικό εξώφυλλο "κάποιων Cocteau Twins" αναρωτούμενοι τι μουσική μπορεί να έχει ντυθεί με ένα τέτοιο εικαστικό λεπτούργημα, και ιντριγκαρισμένοι από κάποια σκόρπια δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για μια γυναικεία φωνή - υπέρβαση της φύσης (για να μη μιλήσουμε και για αυτό το "η φωνή του Θεού" που είχε γράψει κάποτε ένας δημοσιογράφος του αλήστου μνήμης Melody Maker).
Ίσως να μην έχουμε σκεφτεί ότι μπορεί να μην είναι η ίδια η 4AD που βρίσκεται σε περίοδο παρακμής, ότι τα εξώφυλλα του Vaughan Oliver είναι ενδεχομένως ακόμα το ίδιο αριστουργηματικά όπως άλλοτε, και ότι οι Cocteau Twins δεν ηχογράφησαν στα αλήθεια απογοητευτικούς δίσκους μέσα στα '90s, αλλά στην πραγματικότητα να φταίνε όλες αυτές οι αλλαγές τριγύρω που μάς έκαναν να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς. Και πως ίσως και να αισθανόμασταν και πάλι την ίδια μυστηριώδη έκπληξη αν μπορούσαμε ξανά να βλέπουμε τα εξώφυλλά τους σε έκδοση βινυλίου μέσα σε ένα δισκάδικο (αντί η πρώτη οπτική επαφή μας με ένα album να είναι από την οθόνη του υπολογιστή), και αν προσπαθούσαμε για άλλη μια φορά να μαντέψουμε το περιεχόμενου του δίσκου που κρατάμε στα χέρια μας, αντί για μια πρόχειρη, και προπαντώς γρήγορη δοκιμή χάρη στο πρώτο mp3 που θα βρισκόταν μπροστά μας.
Αυτό ισχύει λίγο-πολύ για όλα τα groups, και τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας μας αντιλαμβάνεται και απολαμβάνει τη μουσική που επιλέγει να ακούσει. Οι προηγούμενες γενιές είχαν συνηθίσει τη μουσική ως ένα χειροπιαστό και ολοκληρωμένο έργο τέχνης. Η μουσική καθεαυτή βέβαια είναι άυλη, και με βάση αυτό, κάποιοι είδαν τα κάθε είδους formats ως αναγκαίο κακό. Έτσι, από τους δίσκους βινυλίου μέσα στα παραδοσιακά δισκάδικα φτάσαμε στα cds, και από εκεί στα mp3s που πωλούνται ή παρέχονται δωρεάν μέσα από sites. Αυτή η αλλαγή άλλαξε και την ίδια τη μουσική. Οι αυστηρά θεωρητικοί ασφαλώς θα διαφωνήσουν, μιας και ένα σπουδαίο μουσικό έργο δεν έχει ανάγκη άλλα παρελκόμενα για να αναδειχθεί, όμως όλοι όσοι θυμούνται την πρώτη φορά που κράτησαν το βινύλιο του "Treasure" ή του "It'll End In Tears" ή του "The Moon And The Melodies" μάλλον καταλαβαίνουν τι θέλω να πω. Και σίγουρα, η μουσική των Cocteau Twins δεν έχει ανάγκη καμιά τυμπανοκρουσία, αλλά όμως μέσα στη σημερινή μουσική βιομηχανία μοιάζει περισσότερο σαν ένα μνημείο του παρελθόντος, αντί να παραμένει άσβεστη πηγή σαγήνης και μυστηρίου.
Όσο για το "Lullabies To Violaine", δε χρειάζονται πολλές λέξεις: πρόκειται για συλλογή με όλα τα EPs και τα singles των Cocteau Twins. Κυκλοφόρησε αρχικά σε τετραπλό cd, τώρα κυκλοφορεί σε δύο διπλά. Τα δύο πρώτα αφορούν τα χρόνια της 4AD (1982-1990), τα δύο επόμενα τα χρόνια στη Fontana (1993-1996).
