Stillpoint primer

(Άψογος τίτλος, ανεπτυγμένη αισθητική, ακατανίκητα γοητευτική ευρωπαϊκή pop στις καλύτερές τις στιγμές. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι; Οι Cody κατάγονται από την Οξφόρδη και ηχογραφούν στην Shinkansen. Μερικά πράγματα δυσκολεύονται να φθαρούν στη διάρκεια του χρόνου ξέρετε!)

Τα τρία πρώτα ep τους μας προετοίμασαν για κάτι πολύ όμορφο ('Dark Blue' στην Kooky, 'Anticyclone & Rounder' στη Shinkansen, ξεκίνησαν από τη Shifty Disco όμως). Για τη γέννηση ενός από εκείνα τα γκρουπ που κρατάμε καλά κρυμμένα για τον εαυτό μας και συνηθίζουμε να τα αγαπάμε από ανάγκη. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ είναι ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί. Τα καλοκαίρια που ακούγαμε Felt και Field Mice θα είναι περήφανα για το πέρασμα στην επόμενη γενιά.
Οι Cody δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να τονώνουν τις βιοθεωρίες των παραπάνω σχημάτων με τις απαραίτητες επεξηγήσεις των... μοντέρνων καιρών και να φιλτράρουν σε εκσυγχρονισμένες αυτόματες polaroid τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες των προκατόχων τους. Αυτό όμως αρκεί για να σε κάνουν να σταθείς αμήχανα χαμογελαστός απέναντί τους και να απολαύσεις αυτό το αργόσυρτο tour de force των συναισθημάτων, την πραγμάτωση των στόχων της pop ευαισθησίας μέσα σε μία ώρα.
Τα γκρουπ της Shinkansen ή αδύναμες φωτοτυπίες θα είναι τελικά ή πολύχρωμες πρωτότυπες... κόπιες του ένδοξου παρελθόντος. Οι Cody ευτυχώς- και για εμάς και για αυτούς- ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Μάστορες της τεθλασμένης pop γραφής, ονειροπολούν στις αφηγήσεις τους, αναπολούν στις σκέψεις τους και στολίζουν με τους ομορφότερους ήχους τον μικρόκοσμό τους. Οι κιθάρες των My Bloody Valentine και η αφηρημένη λογική των Cocteau Twins σε μία ελαφρώς πιο φωτεινή (της νύχτας όμως, που λέει και το comic!) εκδοχή.
Ξεκινώντας με την εξασφαλισμένη φόρα (όπως 4A-D) του υπέροχου 'Never expect any more' μπερδεύουν τα τραγούδια τους γεμίζοντας τα με samples, χαρίζοντας τους δειλούς breakbeat ρυθμούς και αναλογική αγάπη από τα keyboards. Μερικά δε από αυτά εξελίσσονται σε πρότυπο για το είδος, πάρτε για παράδειγμα το 'From the edge of maps', με τέσσερις γενιές μελαγχολικής μουσικής να αντιμάχονται για την καταγωγή του.
Ίσως και άθελά τους έχω την αίσθηση ότι οι Cody πετυχαίνουν αυτό που ήθελαν να κάνουν οι Air στον τελευταίο τους δίσκο, αλλά (κατά την άποψη μου πάντα) απέτυχαν. Να βουτήξουν στην αφέλεια την σοφιστικέ και διανοούμενη ηλεκτρονική pop της εποχής μας και να την βγάλουν από εκεί μέσα ανανεωμένη, παιχνιδιάρα και χαμογελαστή.
Και ας φροντίσουμε αυτή η πληροφορία να φτάσει σε όσο δυνατόν περισσότερους. Πρόκειται για τον σωστό Cody-κό αυτή τη φορά, όπως θα έλεγαν και κάποια δικά μας pop παιδιά...