Best of 1982-1987
Θα μπορούσαν να είναι απλά τα πράγματα με τους Colourbox. Και θα μπορούσα να «καθαρίσω» λέγοντας ότι πρόκειται για μια γκρουπάρα, που κάπου στα μέσα των 80ς έβγαλε μια δισκάρα, περιέχουσα εντός μια μεγαλύτερη από τη ζωή όλων μας τραγουδάρα και κάτω από διαφορετικό όνομα-αρτικόλεξο χτύπησε και τα charts, έτσι για πλάκα. Ποτέ όμως η ιστορία ενός γκρουπ δεν μπορεί να είναι τόσο απλή, όσο φαίνεται αιώνες μετά από την τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε μαζί του. Και ποτέ σε μια κριτική δεν χρησιμοποιούμε γηπεδική ορολογία.
Ας ξεκινήσουμε με τη δισκάρα που λέγαμε. Πρόκειται φυσικά για το 'Colourbox' LP, όπου μια παρέα από... πρεζόνια τα έχουν δει πραγματικά όλα στη ζωή τους και αποφασίζουν να πουλήσουν λίγη τρέλα. Στήνεται η πιο φευγάτη συνάντηση των Cutting Crew με τους Cabaret Voltaire, του Africa Bambaata με τους Culture Club και τους Clash, της Grace Jones με την (από ανάγκη) underground dance σκηνή της δεκαετίας του 80, του dub με το new wave κλπ κοινότυπα. Οι Λονδρέζοι αδερφοί Young έτυχε απλά να ηχογραφούν το 1985, αυτά που ο κόσμος θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία μετά. Για πολλούς άλλωστε ο δίσκος αυτός είναι ένα ανεκδιήγητο εμπορικοφανές αστείο που ούτε καν καλές πωλήσεις κατάφερε να έχει. Από την άλλη πρόκειται για (ακόμη μία) απτή απόδειξη του πόσο μπροστά έβλεπε πάντα ο Ivo, και του ότι δεν άρχισε στην τύχη και για την «αρπαχτή» να υπογράφει καθαρά χορευτικές μπάντες στα τέλη των 90ς (Cuba, Gus Gus). Εδώ όμως μιλάμε για τους Colourbox και όχι για την 4AD.
Η τραγουδάρα που επίσης λέγαμε είναι ασφαλώς το 'Just give 'em whiskey'. Φανταστείτε το extended mix από το 'Route 66' των Depeche Mode, χωρίς ρεφρενάκια και σαχλαμάρες, μόνο με ένα απροσδιόριστα ενδιαφέρον spoken word, σκόρπιους διαλόγους και μια «ρητή εντολή» σε περιοδικά διαστήματα. Μεγαλείο! Και ασφαλώς πιστεύω πως όλοι γνωρίζετε ότι τα chart εχτυπήθησαν (αλύπητα και εκ των έσω, μιλάμε ακόμη για την εποχή που τα πραγματικά white label γινόταν επιτυχία στα club, και όχι οι «παπάδες» που πουλιούνται και από τους μαύρους ακόμα!) υπό τον τίτλο M/AR/R/S και μέσω του πολυοργασμικού 'Pump up the Volume'. Εν ολίγοις αν διατείνεστε σήμερα ότι σας αρέσει ο dance ήχος είναι αδιανόητο να αγνοείται μπάντες όπως οι Colourbox (και οι Wolfang Press -τρέξετε να αγοράσετε και το δικό τους best που κυκλοφόρησε πέρσι από τη 4AD-, και οι Cabaret Voltaire, και οι Shamen, και οι Test Dept... και... και...)
Για πολλούς και αδιάφορους λόγους οι Colourbox δεν μακροημέρευσαν. Αυτή η best of κυκλοφορία θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει πολύ νωρίτερα και να περιέχει ασφαλώς περισσότερα πράγματα. Εγκληματική απουσία το ελεγειακό 'The Moon Is Blue', το 'Arena', το άγρια μπιτάτο 'Manic' και ίσως τελικά ότι έμεινε έξω από εδώ και βρίσκεται στο 'Colourbox' LP. Οπότε μια -επιτέλους σωστή- επανέκδοση του αυθεντικού δίσκου θα ήταν προτιμότερη, εφόσον μάλιστα συμπληρωνόταν με b-sides, remixes κλπ στολίδια. Το «δυσεύρετο» πάντως του υλικού του γκρουπ απαγορεύει τη χαμηλή βαθμολόγηση της παρούσας κυκλοφορίας, μιας και υπάρχει στη μέση και ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας. Μην ξεχνάτε πάντως τι ακούγεται εδώ και μερικούς αιώνες για την ημιμάθεια.
Μια παρτούζα των μουσικών στυλ από μια μπάντα που ποτέ δεν μάσησε τα λόγια της και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε καν να είναι μπάντα. Κάπως έτσι αξίζει να θυμάστε τους Colourbox. Και όχι εγκυκλοπαιδικά σαν τους πρωτοπόρους εκσυγχρονιστές του sampling και της λευκής χορευτικής μουσικής στο πάντρεμα τους με το hip hop... Άντε γιατί από βδομάδα θα ασχοληθώ με το best of των Fad Gadget και εκεί δεν θα είμαι τόσο επιεικής!
