Reset the preset
Πληθώρα σκέψεων με κατέκλυσε από την πρώτη κιόλας ακρόαση του καινούριου τρίτου στούντιο άλμπουμ του αγαπητού μου Martin Gretschmann. Έχοντας μελετήσει επί ώρες τα δύο προηγούμενά του καθώς και το remix άλμπουμ "Yourself" και το ιδιαίτερο "Bugs & Beats & Beasts" που κυκλοφόρησε παρέα με τον Ammer (φτιαγμένο ολόκληρο από ήχους εντόμων και ανάγνωση στα γερμανικά από εγχειρίδιο εντομολογίας), παίρνω το θάρρος να σας τις παραθέσω αναλυτικά:
· Eίναι το πρώτο του άλμπουμ σε πολυεθνική. Aυθόρμητα μου έφερε στο μυαλό την πρόσφατη κυκλοφορία του Schneider TM την οποία θεωρώ απογοητευτική. Kόλλησα στα χιτάκια "Surfin Atari", "Suck & Run" και "Dirt on the Wire" από το πρώτο cd (το άλμπουμ κυκλοφορεί ως διπλό cd) και το μόνο που στριφογυρνούσε στο μυαλό μου ήταν ότι «πάει κι αυτός, να περάσει ο επόμενος». Είναι αντικειμενικά δύσκολο να φανταστεί κάποιος τον Gretschmann σε πολυεθνική καθώς όλες του οι προηγούμενες κυκλοφορίες ήταν "αντιεμπορικές" παρά τις πανέμορφες μελωδίες του.
· Eίναι η πρώτη φορά που ο Martin εμφανίζεται ως Console με μπάντα, με σχεδόν κανονική ροκ μπάντα. Tα περισσότερα κομμάτια του πρώτου cd έχουν γυναικεία φωνητικά και κιθάρες και ο «ηλεκτρονικός» κύριος Gretschmann λειτουργεί ως ένα μικρό μέρος του συνόλου. Aυτά τα κομμάτια είναι που μου προκάλεσαν και τη μεγαλύτερη σύγχιση. Κατά κάποιο τρόπο θυμίζουν τις συνθέσεις των Notwist στους οποίους συμμετέχει και φαίνεται ότι του αναλογεί μεγάλο μερίδιο στην αλλαγή του ύφους τους από το Shrink και μετά.
· Έπαιξα το Surfin Atari σε διάφορους φίλους-κυνηγούς χιτ και έκλασαν τα παντελόνια τους. Tους έπαιξα και το "Into the universe" λέγοντας ψέμματα ότι είναι μέσα από το καινούριο του Nick Cave και το έχαψαν εύκολα. Aν μη τι άλλο, το άλμπουμ είναι πολύμορφο και πλούσιο σε ιδέες και όργανα. (Καταλαβαίνετε ότι κάνω προσπάθειες να παραδεχτώ ότι και τα δύο cd του άλμπουμ είναι ισότιμα μέρη του "Reset the preset").
· Οκτώ χρόνια μετά, η συλλογή "The day my favorite insect died", μέσα από την οποία γνώρισα τον Console, έχει αποκτήσει τη φήμη μιας νέας Objectivity (και λίγα λέω - με Village of Savoonga, Console, Schneider κ.λπ.) (είμαι πρώτος και στα παραμύθια - το πρώτο ολόκληρο Console που άκουσα ήταν το "Rocket" το '99 και σιγά μην θυμάται κανείς την παραπάνω συλλογή). H εποχή εκείνη φαίνεται ήδη μακρινή για τον φίλο μας. Tο σκοτεινό ντεμπούτο του "Pan O Rama" του 1997, γεμάτο από μυστηριακά, μεγάλα σε διάρκεια ηλεκτρονικά δοκίμια, φαντάζει κι αυτό ξεπερασμένο και μελαγχολικό. Tο δεύτερο του "Rocket from the pocket" (που συμπεριλαμβάνει το ανεπανάληπτο κομμάτι του "Walk like a worm") βρίσκεται πιο κοντά στη φιλοσοφία του "Reset the preset" αλλά και αυτό δεν έχει στάλα κιθάρας ή φωνής.
· Για όλους εμάς που τα συναισθήματα αποτελούν τους χειρότερους συμβούλους (;;;) και αναζητούμε μέσα στη τέχνη μόνο την ποιότητα και την σοβαρότητα (;;;) το "Reset the preset" είναι ένα ακόμη πολύ καλό άλμπουμ, ενδεικτικό της μουσικής εμφυίας του Gretschmann. Είναι σημαντικό για τον υποψήφιο ακροατή να ξεκινήσει την ακρόαση από το δεύτερο cd και να χαθεί στη μαγεία των ψηφιακών μελωδιών του. Κομματάρες όπως το "Diagonal", το "Marina" και το "Independencia", σε οποιαδήποτε εκτέλεση, αποτελούν διαχρονικά μουσικά θέματα προς εξερεύνηση.
· Ο Martin έπαιξε το παιχνίδι με τον καλύτερο τρόπο - πολλοί άλλοι στη θέση του τά 'χασαν και τους έφαγε το σκοτάδι. Κυκλοφόρησε στη Virgin και θυσίασε λιγότερο από μισό άλμπουμ σε χιτάκια για να τους γλυκάνει. Έτσι θέλω τουλάχιστον να πιστεύω. Mε τα υπόλοιπα κομμάτια δείχνει ότι τον απασχολεί πολύ περισσότερο η αναζήτηση και η μελέτη, η ανάπτυξη των συνθέσεων και η σωστή επιλογή θεμάτων και μελωδιών. Ολα αυτά τα στοιχεία δηλαδή που τον έχουν καθιερώσει ως έναν από τους πιο εμπνευσμένους ηλεκτρονικούς συνθέτες του σήμερα. Θα συνεχίσω να τον παρακολουθώ.
