Shine a light
Μέχρι πρόσφατα ο Καναδάς ήταν γνωστός κυρίως για το ice hockey και τον Neil Young, φαίνεται όμως ότι αυτό αλλάζει καθώς τελευταία εμφανίζονται διαρκώς εκεί ενδιαφέροντα ονόματα. Ανάμεσά τους οι Constantines, η πεντάδα από το Guelph του Ontario με την δεύτερη δουλειά τους (πρώτη στην Sub Pop) μετά την ομώνυμη του 2001 που πέρασε απαρατήρητη παρά τις ευνοϊκές κριτικές.
Το πρώτο άκουσμα του 'Shine a light' εντυπωσιάζει σε αρκετά σημεία. Ο ήχος είναι ορμητικός, ογκώδης και δυνατός, τα riffs είναι έντονα και κολλητικά, τα drums ακούγονται σαν ποδοβολητό. Παρόλα αυτά το παίξιμο είναι συγκρατημένο και οργανωμένο σε σύνθετες δομές που συντηρούν ή και δημιουργούν την ένταση που υπάρχει παντού. Οξυδέρκεια, φαντασία και ορμή, συνδυασμός που άλλα group χρειάζονται καιρό για να τον πετύχουν. Δουλεμένος ήχος που όμως κυλά αυθόρμητος και αβίαστος, ενώ η παρουσία του Bryan Webb δεσπόζει στα φωνητικά με πειστικό πάθος που κάνει κάθε στίχο να ακούγεται σημαντικός.
Βάση και αφετηρία των Constantines είναι το ιδιοσυγκρασιακό punk στα βήματα των Fugazi και το δηλώνουν από την αρχή με το 'National hum', ορμητικό και με επιθετικές διακηρύξεις όπως "the state is not my shepherd", ενώ τραγούδια όπως το ομώνυμο και κυρίως το 'Insectivora' με τα απρόβλεπτα γυρίσματά τους ανεβάζουν την ένταση σε δραματικά επίπεδα, χωρίς όμως μελοδραματισμούς.
Ίσως αυτά αρκούν για να τους ξεχωρίσουν από τον σωρό των παράγωγων, οι φιλοδοξίες και οι ικανότητες των Constantines όμως είναι μεγαλύτερες. Στο περισσότερο επιθετικό 'Scoundrel babes' γνέφουν στους Clash χωρίς να λείπει και κάποιο ψυχεδελικό υπόβαθρο από τα keyboards. Τραγούδια όπως το θορυβώδες αλλά ευαίσθητο 'Young lions' με το μετρημένο tempo ή το πιο λιτό 'Goodbye baby & Amen' (όπου δείχνουν ότι μπορούν να μεταφέρουν την ίδια ένταση και χωρίς θόρυβο) κλίνουν στο ύφος του Springsteen, κυρίως το δεύτερο με τις παρεμβάσεις των πνευστών που θυμίζουν την E Street Band, δικαιώνοντας και τον χαρακτηρισμό του Webb σαν τομή του Springsteen και του Strummer. Οι Constantines απλώνονται όμως κι άλλο, καθώς στο 'On to you' τα φωνητικά και το πιάνο κοιτούν προς την καλιφορνέζικη pop, στο 'Poison' στρέφονται στην soul-funk ενώ στο 'Tank commander' (από τις καλύτερες στιγμές εδώ και τις λίγες που οι Constantines αφήνονται) προσεγγίζουν τους νότιους γείτονές τους.
Αυτά είναι τα πιο φανερά από τα αρκετά στοιχεία που ενσωματώνουν γενναιόδωρα οι Constantines. Η απροσδόκητη κορύφωση των πνευστών στο 'Insectivora', οι country αποχρώσεις του 'Sub-domestic', ακόρντα που παραπέμπουν σε γνωστότερους σύγχρονους, όλα δεμένα σ' ένα σφικτό και ομοιογενές σύνολο, ενδιαφέρον και με πολλές καλές στιγμές που παρασέρνουν. Οι Constantines παρουσιάζονται πολύ καλά διαβασμένοι, μια μπάντα που ξέρει από που έρχεται (συμμετέχουν άλλωστε και σε τοπικά τουρνουά ice hockey) αλλά και τι θέλει να κάνει. Μια έκπληξη, την ώρα που η προσοχή όλων ήταν στραμμένη αλλού.
