Soon Will Be Tomorrow

Βάζοντας στο μικροσκόπιο την μέχρι σήμερα μουσική προσφορά του Conway Savage, το πιθανότερο είναι να μην βρούμε κάτι σπουδαιότερο από την θητεία του, για κάμποσα φεγγάρια, πίσω από τα πλήκτρα των The Bad Seeds του Nick Cave. Προς στιγμή νόμισα ότι αυτό θα ανατραπεί με την κυκλοφορία του 'Soon Will Be Tomorrow', όμως ξεγελάστηκα. Το πάνω χέρι σε αυτή τη δουλειά το έχει η Suzie Higgie, μέλος κάποτε των The Falling Joys. Αυτή έχει συνθέσει τα περισσότερα τραγούδια (συν ένα ακόμη από κοινού), παίρνει τον περισσότερο χώρο στην ερμηνεία τους και χαρακτηρίζει με την προσωπικότητά της το αποτέλεσμα, τόσο που θα μπορούσε να θεωρηθεί αποκλειστικά δικό της έργο. Ο ρόλος που ταιριάζει στον Conway Savage είναι αυτός του συνοδού (μην πω κομπάρσου), αφού οι μετρημένες δικές του συνθέσεις είναι μέτριες, όπως και οι ερμηνευτικές του ικανότητες.
Βέβαια, το να δίνεις σήμερα σε κυκλοφορία ένα album μόνο με πλήκτρα, πιάνο, ακουστικές κιθάρες και λίγο μπάσο, προϋποθέτει ότι ξέρεις καλά τους κανόνες του παιχνιδιού. Οι υπεύθυνοι λοιπόν κερδίζουν στην τακτική παρουσιάζοντας τραγούδια οικονομικά σε χρονική διάρκεια και ελαφρώς διαφορετικού μεταξύ τους ύφους. Αυτό που λείπει για να επισφραγίσει την αξία είναι η πρωτοτυπία.
Το 'Hooplaville' θα μπορούσε να είναι το single (με την εύκολη πιασάρικη μελωδίτσα του), το 'Only You Can Do It' (σύνθεση του Charles Vincent Blackwell, η μόνη ξένη των δύο) θυμίζει πάρα πολύ Julee Cruise, αρκετά μένουν στον γνωστό Mazzy Star ήχο, με κράχτη το opening track 'Wishbone'. Άφησα για το τέλος την τριάδα των 'Wild Heart', 'Blackhills' και 'The Letter' (με εισαγωγή ένα sample από το 'Paper Moon' του Cliff Edwards), όπου συμβαίνει το εξής παράδοξο γεγονός : από την μια αν ποτέ τα ακούσει η Kristin Hersh θα έχουμε τραβήγματα για ολοφάνερη κλοπή πνευματικού ύφους και από την άλλη είναι τα καλύτερα τραγούδια, χωρίς συναγωνισμό και ξεπερνούν το επίπεδο του απλώς συμπαθητικού φτάνοντας αυτό του αγαπημένου, τόσο για την μουσική, όσο και για τους στίχους τους.
Η Suzie Higgie κερδίζει στη συνείδησή μου μια θέση ικανής, αλλά λίγο ανώριμης, τραγουδοποιού. Ελπίζω, αν ποτέ ξανασυναντηθούμε στο μέλλον, να έχει αποκτήσει και προσωπικό ύφος γραφής. Μέχρι τότε, αυστηρά ίσως...