Christ - The Album (Re-issue)

CD1: CHRIST - THE ALBUM
Have A Nice Day - Mother Love - Nineteen Eighty Bore - I Know There Is Love - Beg Your Pardon - Birth Control 'n' Rock 'n' Roll - Reality Whitewash - The Greatest Working Class Rip-off - Deadhead - You Can Be Who? - Buy Now Pay As You Go - Rival Tribal Revel Rebel (pt 2) - Bumhooler - Sentiment (White Feathers) - Major General Despair
Out-takes: Have A Nice Day - Mother Love - Buy Now Pay As You Go - Birth Control 'n' Rock 'n' Roll - You Can Be Who? - Reality Whitewash - The Greatest Working Class Rip-off.

CD2: WELL FORKED - BUT NOT DEAD
Banned From The Roxy - One Hand... - Punk Is Dead - Nagasaki Nightmare - Darling - Kind Of Who - Berkertex Bribe - Fold It In Half - Tony's Big Hands - Bumhooler - Big A Little A - First Woman - Arlington 73 - Bomb Plus Tape - Contaminational Power - I Ain't Thick, It's Just A Trick - G's Song - Securicor - I Can't Stand It - Shaved Women - Not Apart - Do They Owe Us A Living? - So What? - Salt 'n' Pepper.

Germany Got Baader - Meinhof, England Got Punk, But It Couldn't...
Βαρύ και ασήκωτο ολόμαυρο κουτί με το πιο αναγνωρίσιμο punk logo της ιστορίας στο κέντρο ίσα να σπάει τη μονοτονία.

Αυτό είναι το: Christ the Album. Περιλαμβάνει:
1) Το στούντιο LP Christ the Album.
2) Το Live LP Well Forked But Not Dead.
3) Το βιβλίο A Series of Shock Slogans and Mindless Token Tantrums.
4) Την αφίσα της G Sus.

Christ the Storage. Συμπεριλαμβάνει:
1) Ένα flexi disc του Boy George από ένα παλιό Smash Hits
2) Μία κονκάρδα Stiff Little Fingers, μία Ruts και μία Martha And The Muffins
3) Δύο κασέτες από εκπομπές του radio free (χωρίς το καπάκι)
4) Ένα καταταλαιπωρημένο και μισοσκισμένο τσοντοπεριοδικό.
5) Ένα χιλιάρικο και ένα κέρμα πενηντάρικου σε δραχμές.

Bollox 2U2
Μετά το Penis Envy ουσιαστικά η θεματολογία για τους Crass είχε σχεδόν εξαντληθεί. Είχαν ήδη διατυπώσει τις απόψεις τους για το ανελέητο κράτος και το αδυσώπητο σύστημα, είχαν εκφράσει τους φόβους τους για τον πυρηνικό όλεθρο που πάντα καραδοκεί, είχαν καυτηριάσει το πρόβλημα στην Ιρλανδία και με μεγάλη αποφασιστικότητα πολέμησαν για να εξαλείψουν τις βασικότερες αξίες στην αντίληψη του μέσου ανθρώπου όπως της οικογένειας, της θρησκείας και της παιδείας. Άσε που αφιέρωσαν και έναν ολόκληρο δίσκο για το φεμινιστικό κίνημα. Τι άλλο πια να έκαναν.

Κι όμως ο Rimbaud δε φαίνονταν ευχαριστημένος. Κάτι του έλειπε. Κάτι που θ' απογείωνε την όλη προσπάθεια. Το κερασάκι στην τούρτα που ήλπιζε πως θα ξαγκίστρωνε το punk από τα δίχτυα της διασκέδασης και θα το έφερνε στον δρόμο, σαν ένα κίνημα μεγάλης κοινωνικής αλλαγής. Αυτό ήταν το όνειρό του.

Και επειδή αν αξίζει να το κάνεις, αξίζει να το παρακάνεις, έβαλε στοίχημα της ζωής του ώστε αυτό να γίνει το πιο φιλόδοξο έργο που είχε γίνει ποτέ στο χώρο της μουσικής.

Χρήμα υπήρχε. Όχι άφθονο, αλλά επαρκές για αυτό που ονειρεύονταν. Πίεση μηδέν και χρόνος άπλετος για να τελειοποιηθεί. Τη στιγμή που το Feeding ήταν της μιας ανάσας και το Stations της μιας βραδιάς, το Christ θα διαρκούσε όσο έπρεπε έτσι ώστε να βγει αψεγάδιαστο ξερνώντας από μέσα του όλη την τέχνη και την εμπειρία που είχε αποκομιστεί αυτά τα χρόνια. Θα ήταν το έργο που θα εξυμνούσε την δύναμη της κολεκτίβας και της δυνατότητες αυτής να δημιουργήσει, χωρίς εξωτερικές παρεμβολές, καταθέτοντας την DIY αισθητική όσο πιο απλόχερα μπορούσε, και εν' τέλει θα έθετε μια και καλή τις θέσεις του γκρουπ πάνω στο ειρηνικό κίνημα, δίδοντας παράλληλα και ιδέες ανατροπής κάθε είδους τυραννικού πολιτεύματος.

Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1981. Διήρκησαν ως τον Φεβρουάριο του 1982. Κυκλοφόρησε το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Στο μεσοδιάστημα από τις ηχογραφήσεις ως και την κυκλοφορία άρχισε και τέλειωσε ο πόλεμος στα Φώκλαντς. Οι Crass μέχρι και τη διάλυσή τους το 1984 θα επικέντρωναν τη θεματολογία τους σε αυτό το γεγονός και στη γυναίκα που θεώρησαν υπεύθυνη.

Ladies And Gentlemen, It's Christ.
Τα φωνητικά μετά το διάλειμμα του Penis Envy επανέρχονται στον Ignorant. Αυτός με περίσσεια φορά από την απραξία είναι χείμαρρος πραγματικός καθώς εξαπολύει τις ρίμες του. Δίπλα του οι κιθάρες εξακολουθούν και τσιρίζουν, φανερά βελτιωμένες από παλιά καθώς συνοδεύουν τα στακάτα, στρατιωτικοποιημένα ντραμς και το ...χμ! όχι πλέον τόσο μελωδικό μπάσο.

Το punk των Crass είναι ακόμη υψηλής αισθητικής, ακόμη πιο θυμωμένο και οι συνθέσεις ακόμη γρήγορες και δυναμικές. Μπορεί να μην έχει ένα Do They Owe Us A Living, ένα Mother Earth ή ένα Systematic Death, έχει όμως και πάλι στιγμές που με αυτές διαπρέπουν, οριστικοποιώντας την διαφορά ποιότητάς τους από τα υπόλοιπα punk και anarcho - punk συγκροτήματα. Τέτοιες στιγμές είναι το Mother Love και Have A Nice Day δύο κομμάτια που μπορούν και συμπεριλαμβάνουν θεματολογικά όλα τα παραπάνω, το Major General Despair ένα από τα πιο αντιπολεμικά τραγούδια όλων των εποχών ή ακόμη και το Greatest Working Class Rip-off ακόμη μια επίθεση στο δήθεν "working class" κίνημα του Oi, χωρίς οι άλλες να υπολείπονται σε ποιότητα.

Ο δίσκος τεχνικά είναι πιο άρτιος, η παραγωγή για πρώτη φορά προσεγμένη, για πρώτη φορά κρυστάλλινη, τόσο, όσο ο ακροατής επιτέλους να μπορεί και να ξεχωρίζει το κάθε όργανο. Συνθεσάιζερ, tapes collage, μέχρι και strings στα πλαίσια της αναβάθμισης του ήχου κάνουν το άλμπουμ πιο προσιτό και ξεκούραστο στο αυτί. Και μια νέα ιδιαιτερότητα, οι γέφυρες με ηχογραφημένα τζιγκλάκια αντί κενού ανάμεσα στα τραγούδια που περιέχουν αποσπάσματα από ειδήσεις, διαφημίσεις, ή και ειρωνικά σχόλια των ίδιων των μελών το καθένα σε συσχετισμό με τη θεματολογία για το επόμενο τραγούδι.

Στα υπόλοιπα του box υπάρχει το live Well Forked που αποτελεί μια από τις καλύτερες συναυλίες που έχουν ηχογραφήσει οι Crass, περιλαμβάνει μια συναυλία τους στο 100 Club του Λονδίνου τον Ιούνιο του 1981, μπερδεμένη με κάποια demo, κάποια κολλαζ ήχων, μερικά spoken word και άλλα τινά, υπάρχει η τεραστίων διαστάσεων αφίσα της Sus που είναι ένα ασπρόμαυρο σουρεαλιστικό κολλάζ με όλα τα καλά παιδιά της εποχής σε μία πόζα που αναστατώνει και τέλος υπάρχει και το βιβλίο που από μόνο του αποτελεί λόγο αγοράς. Αυτό, εκτός των στίχων και μερικών δοκιμίων από μέλη του γκρουπ, παρουσιάζει τη νουβέλα The Last Of The Hippies - An Hysterical Romance που είναι η ιστορία του Wally Hope και η άποψη του Rimbaud για τον απροσδόκητο θάνατό του.
Το Christ στο σύνολό του είναι ισάξιο και σε μερικές στιγμές και καλύτερο των προηγούμενων δίσκων, δικαιώνοντας ως ένα βαθμό τα όνειρα που είχε για αυτό ο Rimbaud. Μουσικά με αυτό το γκρουπ έφτασε στο ζενίθ της δημιουργικότητάς του, κοινωνικά όμως όπως ήταν φυσιολογικό απέτυχε να ταρακουνήσει την κοινωνία και να την οδηγήσει στα μονοπάτια που εμπνέονταν οι Crass.

The Crassical Collection
Αυτή είναι η τέταρτη κυκλοφορία της σειράς The Crassical Collection και μένουν άλλες δύο για να ολοκληρωθεί μαζί της και ο διάσημος κύκλος τους.

Και εδώ υπάρχει το καθιερωμένο βιβλιαράκι που περιλαμβάνει τις εισαγωγές των Ignorant και Rimbaud, τους στίχους και κάποιες φωτογραφίες. Υπάρχει η αφίσα φυσικά σε σμίκρυνση, αλλά λείπει όπως ήταν αναμενόμενο το βιβλίο το οποίο όμως το βρίσκει κανείς δωρεάν από το internet.

Όσον αφορά το υλικό της μουσικής και τα δύο LP βρίσκονται εδώ, αλλά λίγο τα χαλάει το extra υλικό που έχει μόνον εφτά out - takes του Christ.