Soft escape
(...επειδή ξέρω ότι καταναλώνετε μετά μανίας οποιαδήποτε loungetronica σας έρχεται από Γαλλία και Ιαπωνία μεριά θα σας πω ψέματα. Οι The Crooner κατάγονται από τη Riviera και αποτελούν την όχι και τόσο νέα ελπίδα της πατρίδας τους για στυλάτες ηχητικές ταπετσαρίες σε μοντέρνα σαλόνια...)
Να πω την ιστορία από την αρχή; Να μιλήσω και πάλι για την This Happy Feeling, τους One Night Suzan, τους Next Time Passions... τις μοναδικές pure pop στιγμές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής ιστορίας; Να κάτσω να σας πω για εκείνα τα κατορθώματα του Crooner; Αφήστε το καλύτερα, ας τα πούμε μια φορά αναλυτικά. Έτσι κι αλλιώς είναι ήδη πολλά αυτά που αφορούν το παρόν και πρέπει να τα προλάβω.
Συνάντησα το όνομα The Crooner έπειτα από καιρό στην περσινή συλλογή Atomium 3003 της αγαπημένης μου Bungalow records και έκανα σα χαζός από τη χαρά μου. Όχι τόσο για μια ελληνική συμμετοχή σε compilation της καλύτερης ανεξάρτητης των τελών των 90ς, αλλά γιατί κατάλαβα ότι ο/οι Crooner κατάφεραν και ξέφυγαν από την ελληνική πανκοραπρόκ μιζέρια και ανικανότητα και απέκτησαν τα κονέ... που έπρεπε να αποκτήσουν, τις επαφές με αυτούς που μπορούν να τους καταλάβουν, παρ' ότι ίσως και να μη μιλάνε την ίδια γλώσσα (ελέγχεται αυτό πάντως!).
Λίγο καιρό μετά πάω στο site της Darla και βλέπω το Soft Escape lp των «greek poppers» The Crooner να προτείνεται φάτσα κάρτα στην πρώτη σελίδα του mail order της εταιρείας. Και μένω ήσυχος. Δε πάει τώρα τα εγχώρια έντυπα να βάζουν στα εξώφυλλά τους τα Κρίνα και τις Μαντρουγκάντες. Τα παιδιά από εδώ τον βρήκαν το δρόμο τους. Ελπίζω και εύχομαι.
Το Soft Escape είναι ένα υπέροχο δείγμα αυτού που πολύ σωστά ονομάστηκε σύγχρονη Ευρωπαϊκή club pop μουσική. Το «σύγχρονη» αναφέρεται στα ονειρικά samples, τις smarty λούπες και τη χρήση όλων των technoδυνανοτήτων της μετα-ηλεκτρονικής εποχής μας. Καθαρά «ευρωπαϊκός», ευγενής, σωστά στυλιζαρισμένος, cool και σοφιστικέ είναι ο χαρακτήρας της. Τα club θα έπρεπε να είναι γεμάτα από τέτοιους ήχους για να ομορφαίνει η ζωή μας. Pop είναι η ζωή η ίδια (ως γνωστό) και για το λήμμα μουσική σας παραπέμπω στο προ ετών πανέμορφο ακουστικό τραγουδάκι του Crooner, όπου ο ίδιος περιέγραφε τη σχέση του με την κυρία ('Can't take my music away' αν θυμάμαι καλά...)!
Ποπ μελωδίες, νοσταλγικά πλήκτρα, μποσανόβες, lounge ατμόσφαιρα, electro χαλαρότητα, έξυπνοι ρυθμοί, απλοί και αγαπησιάρικοι στίχοι, happy house αποδράσεις, γυναικείες φωνές για τα απαραίτητα «πα.πα... πα παπα», το απαραίτητο πισωγύρισμα μέσω των samples, jazzy feiiling, poppy ρούχα και κουρέματα, exotica, Pizzicato 5, Le Hammond Inferno, The girl from Ipanema, το κορίτσι του Μάη..., χαζορομαντικές βόλτες με το αυτοκίνητο στην παραλία το χειμώνα, σήκω να χορέψεις ρε... δε βλέπεις το ρυθμό που ανεβαίνει. Φτάνει πια με τις κριτικές. Οι δίσκοι δεν ακούγονται μονάχα... αισθάνονται κι όλας! Για να μπορείς μετά να τους αισθανθείς κι εσύ!
Το 'Concorde baby', μια υπέροχη bossa nova σε space αποχρώσεις και με υπεραρκετές χρωματοστρώσεις. Το 'Dreamy Jimmy' η στιγμή που ο δίσκος γίνεται intelligent και αν μένεις με το στόμα ανοιχτό είναι γιατί τέτοια κόλπα δε σου έκανε ποτέ ο Kid Loco! H γλυκιά υπομονή στο 'Mellowdrama' μέχρι να αναπτυχθεί ολόκληρη η μελωδία. Το εύθραυστον του ήχου και τα κομμάτια των συναισθημάτων όχι στο πάτωμα, αλλά σκορπισμένα στον αέρα... μέχρι να ξαναενωθούν στα οχτώ αιθέρια λεπτά του Bluer.
Οι Crooner μοιάζουν να έχουν καταπιεί τόνους ολόκληρους όμορφης και συγκινητικής μουσικής στη ζωή τους και κάποτε όλα αυτά έπρεπε να βγουν από μέσα τους. Κι αν δεν βρισκόμαστε στην αρχή, σίγουρα μου μοιάζει πολύ μακριά το τέλος.
