Current 93 dreamt by Andrew Liles: Like swallowing eclipses boxset

Από τότε που ο Αντώνης Ξαγάς "αυτοσαδομαζοχίστηκε" για να παραδώσει εκείνη την αλησμόνητη τριπλέτα των είκοσι καλύτερων τραγουδιών των Current 93, παρατηρώ ότι τις ίδιες τάσεις αυτομαστιγώματος ακολουθεί και η δική μου σχέση με το βίτσιο του David Tibet να ρίχνει στην αγορά δίσκους κάτω από το όνομα των Current 93 σε ανελέητα καταιγιστική μορφή. Είχα να ασχοληθώ μαζί τους από τότε που πίστεψα ότι υπάρχει κίνδυνος να κυκλοφορήσουν το καλύτερο άλμπουμ του 2009 και έχω αφήσει το Aleph At Halucinatory Mountain να μην σκονίζεται στη ζελατίνα του εδώ και μήνες, ελέω της βάσης στην οποία το έριξε ο Ξαγάς. Με το που είδα τη διαφήμιση της Dirter όμως σε κάποιο τεύχος του Wire δεν δίστασα να ποντάρω τα 100 μου ευρώ όχι στον αποκλεισμό της εθνικής από τον πρώτο γύρο του μουντιάλ, αλλά σε τούτο εδώ το box set που πιάνει το ατέλειωτο νήμα και πάλι από την αρχή.

Αιτία και η βαθιά πίστη στον πολυπράγμονα Andrew Liles, που όποια ηλεκτρονικοπειραματική πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω θα τον βρεις, αλλά και το σαφές ενδιαφέρον που προκαλεί μια νέα ανάγνωση στα πρώτα άλμπουμ των C93, που τόσα χρόνια μετά παραμένουν τα πιο άψογα δείγματα παραπληγικά οργανωμένου improvisation έχει τύχει να ακούσουμε. Αν πρέπει με δυο λέξεις να περιγράψουμε το αποτέλεσμα της επέμβασης του Liles (ούτως ή άλλως στενός συνεργάτης του Tibet τα τελευταία χρόνια) θα μπορούσαμε να πούμε σχεδόν εύστοχα ότι "παγώνει την ατμόσφαιρα". Προσοχή όμως, δεν ρίχνει τη θερμοκρασία, σταματάει τον χρόνο. Υπό αυτή την έννοια το πάγωμα. Ένας αριθμός δίσκων που για αρκετά γκρουπ θα αποτελούσε αξιόλογη ποιοτικά και ποσοτικά δισκογραφία εντοπίζονται σε ένα και μόνο παγωμένο καρέ και καλούνται να ακουστούν πλέον ως ενιαίο ηχητικό δημιούργημα, το οποίο σταδιακά και μόνο θα καταφέρεις να αποσυνθέσεις προκειμένου να κατανοήσεις τι είναι τι και τί πάει που.

Δεν είναι ανάξιο αναφοράς άλλωστε ότι στο κατά τα άλλα ηδονικά προσφερόμενο box set με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και τα επιμέρους νέα εξώφυλλά για κάθε ξεχωριστό από τα έξι βινύλια, δεν υπάρχει η υποψία tracklisting. Θα πρότεινα μάλιστα πριν τα ακούσετε- ειδικά οι μυημένοι στην καρεντναϊεντιθρολογία να τα ανακατάψετε το ένα με το άλλο και να ξεκινήσετε τις ακροάσεις ολοκληρωτικά στα τυφλά. Μη νομίσετε βέβαια ότι και έτσι θα απαλλαγείτε από την "φυσική ανωτερότητα" του Nature Unveilled, που ακόμη και μέσα σε αυτό το καθεστώς της παγωμένης σύγχυσης, παραμένει μνημείο πρωτόγονης ευλάβειας (ή άλλως ανίερου σεβασμού) που όσο και να σου είναι οικείο δεν παύει να σου το κόβει το αίμα, όταν αποφασίσεις να ασχοληθείς ουσιαστικά με αυτό.

Ο Liles με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα τελευταία είκοσι χρόνια βρίσκεται σε συνεχή σύμπραξη με όλους του "αλλόκοτους" του μουσικού σύμπαντος. Τούτο εδώ το κατά τα άλλα μεγαλεπήβολο έργο, που ευτυχώς δεν πέφτει και τσακίζεται, είναι βέβαιη απόδειξη περί του ότι τα χνώτα του όχι μόνο ταίριαξαν αλλά σχεδόν γενετικά ταυτοποιήθηκαν με αυτά του Tibet. Τα πολυάριθμα αποδομηστικά remix που εμπεριέχονται σε αυτή την κυκλοφορία αναβιώνουν την πιο ουσιαστική υπόσταση που είχε ποτέ η μουσική του Tibet, πέρα από την όψιμη βιομηχανική αγριότητα, αλλά κυρίως μακριά από τον κατά καιρούς πατενταρισμένο folk λυρισμό που γέννησε σημεία και τέρατα, με τρανό παράδειγμα αυτό του Αντώνιου (όχι του Ξαγά).

Σε αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζουμε να λέμε ότι πρόκειται για κυκλοφορία που συνιστάται στους φανατικότερους των φανατικών και μόνον και μάλιστα σε όσους εξ αυτών θέλουν πράγματι να επιτείνουν μαζοχιστικά τη σχέση τους μαζί τους. Παρά το ακριβό αντίτιμο όμως, χωρίς αμφιβολία πρόκειται για εν τοις πράγμασι ολοκληρωμένη κυκλοφορία που έχει πολλά να πει σε όσους εκεί έξω αναζητούν ακόμη αιτίες και αφορμές για να συνεχίσει να υπάρχει και να δημιουργεί ο σκληρός και άτεγκτος πυρήνας μιας ουσιαστικά κρυπτογραφημένης και ανοιχτής σε όλα μουσικής ιστορίας, πριν τελικά την πνίξουν τα τσέλα, τα λουλούδια και οι όμορφα πένθιμες ιστορίες.

Και αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να παρουσιάσω αυτό και όχι τα υπόλοιπα δύο box set των C93 που κυκλοφορούν σε παράλληλο χρόνο. Παρότι περισσότερο εντυπωσιακά, με ξύλινο περιτύλιγμα και βαρύτιμα γοτθικά λογότυπα από μεταγενέστερες περιόδους της μπάντας, που μάλλον έβλαψαν, παρά ευνόησαν τη φήμη της. Είναι ένας υπέροχος κόσμος γεμάτος David Tibet τελικά, αυτός που υπάρχει εκεί έξω... Όσο και αν είναι πλέον, εμπορικά πλασμένος!