Memphis blues
Cyndi Lauper - "Όλα τα'χε η Μαργιορή" (κυριολεκτικά κατά κάποιο τρόπο), "ο φερετζές της έλειπε" θα σκεφτόταν οποιοσδήποτε βλέποντας το νέο δίσκο της πάλαι πότε ντίβας των τσαρτς παγκοσμίως. Γιατί φυσικά δεν πρόκειται για αναβίωση του ποπ/ροκ ύφους που την έκανε πασίγνωστη, αφού ως γνωστόν η Σίντυ αποφεύγει τις "επαναλήψεις", αλλά για μια στροφή στο αρχέγονο μπλουζ και μάλιστα μέσω της διασκευαστικής οδού. Ο τίτλος "Memphis Blues" που παραπέμπει και στη μπλουζ σχολή που έχει τροφοδοτήσει το δίσκο, αποτελεί εύλογη επιλογή αφού με τη συμμετοχή ονομάτων όπως ο B.B King και την προσωπική της οπτική, προέκυψε μια δουλειά που εισδύει στα αντίστοιχα χωράφια, διασκευάζοντας ορισμένα από τα κρυμμένα, πολύτιμα λιθαράκια της μπλουζ.
Πώς είναι ο δίσκος; Δύσκολη ερώτηση. Για τους νοσταλγούς των διάσημων τραγουδιών της Lauper μπορεί να είναι μια παταγώδης απογοήτευση. Για τους φαν της μπλουζ τώρα τα πράγματα είναι ρευστά. Ή που θα μισήσουν αυτή την -πώς τη λένε- Σίντυ που τολμά να βεβηλώσει τα ιερά τούτα χώματα ή που χαρούν που -επιτέλους- άλλος ένας "αλλόθρησκος" μπήκε στο σωστό το δρόμο. Για τον ουδέτερο ακροατή πιθανότατα θα αποτελέσει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και μια αφορμή για προσόρμιση στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, με τους ήχους της φυσαρμόνικας του Charlie Musselwhite, των πλήκτρων του Allen Toussaint, των φωνών του B.B King, της Ann Peebles και του Jonny Lang.
Πάντως, η χαμαιλεοντική φωνή της Cyndi Lauper ανταποκρίνεται με μαεστρικούς ελιγμούς και προσαρμογές στις απαιτήσεις του εγχειρήματος. Μετά από αυτή την κυκλοφορία, ακριβώς στα 57α γενέθλιά της, τα πολύχρωμα μαλλιά, τα μετα-πανκ ντυσίματα και τα χαριτωμένα μπαλαντοειδή και κοριτσίστικου τύπου τραγούδια λες και δεν είχαν υπάρξει ποτέ. Από την άλλη και η δημιουργικότητά της λες και δεν υπήρξε ποτέ. Ποιος ξέρει, μπορεί όλο αυτό να έγινε απλά για την πλάκα της -μια ακριβή ομολογουμένως και λιγάκι τραβηγμένη πλάκα- και όχι να ακολούθησε πιστά ένα προς ένα τα βήματα τους οδηγού "Πώς να καταστρέψετε την καλλιτεχνική σας πορεία, for dummies".
