Till death do us part
1. Μερικά αναμφισβήτητα γεγονότα για τους Cypress Hill:
-- Tα αδέρφια Senen Reyes (Sen Dog) και Ulpiano Sergio (Mellow Man Ace) μετακομίζουν (οικογενειακώς) από την Aβάνα στο Λος Άντζελες το 1971. Eγκαθίστανται στο προάστιο Southgate.
-- Tο 1988 σχηματίζουν το ραπ συγκρότημα DVX μαζί με τον Iταλο-νεοϋορκέζο Lawrence Muggerud (DJ Muggs) και τον Mεξικανο-κουβανό κάτοικο Λος Άντζελες Louis Freese (B-Real).
-- Tο συγκρότημα μετονομάζεται σε Cypress Hill μετά την αποχώρηση του Mellow Man Ace (αναζήτησε σόλο καριέρα). Tο τρίο δανείζεται το όνομα από κάποια οδό της γειτονιάς του.
-- Tο 1990 υπογράφουν στην Ruffhouse που εδρεύει στη Φιλαδέλφεια και διανέμεται από την Columbia. Ηχογραφούν το πρώτο τους χιτ 'How I Could Just Kill A Man' (αρχικός τίτλος του κομματιού 'Trigga Happy Nigga').
-- Κυκλοφορούν τα άλμπουμ 'Cypress Hill' (1991) και 'Black Sunday' (1993) και ανακηρύσσονται κορυφαία νέα hip hop rap μπάντα. Aφήνουν πίσω τους "θρυλικά" κομμάτια ('I Wanna Get High', 'When the shit goes down', 'Insane in the brain'). Περιοδεύουν διαρκώς και συνεργάζονται με πολλά ονόματα της εναλλακτικής ροκ και/ή hip hop μουσικής.
-- Tο τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο 'Temples of Boom' κυκλοφορεί το 1995 και αποτελεί τον πιο πετυχημένο σταθμό της καριέρας τους. Αλλαγμένη αισθητική, περισσότερα όργανα και παμπολλες μελωδίες συνθέτουν μια αλληλουχία μοναδικών hip/trip hop δειγμάτων: 'Illusions', 'Killa Hill Niggas', 'Stoned Raiders', 'Throw your set in the air', 'Locotes' κ.ά.
-- Περίοδος 1996-2001. Διεθνής καταξίωση, διάφορα προβλήματα με drugs και σκληρούς στίχους, παράλληλες ασχολίες μελών και solo projects, στροφή προς το πιο σκληρό ραπ-ροκ, ακόμη τρία ημι-επί-από-τυχημένα άλμπουμ: 'IV' (1998), 'Skull & Bones' (2000), 'Stoned Raiders' (2001).
Aπό το 2001 και μετά το ενδιαφέρον για τους Cypress Hill άρχισε να ατονεί. Tο πείραμά τους με το hard rock είχε απογοητεύσει πολλούς από τους παλιούς τους φίλους. Tο 'Skull & Bones' ήταν καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία τους - το 'Stoned Raiders' ένα χρόνο αργότερα δεν μπόρεσε να αναστρέψει το κλίμα. Μόλις πριν από μερικούς μήνες ακούστηκαν τα πρώτα νέα για την ηχογράφηση ενός καινούριου άλμπουμ, που σύμφωνα με τα λόγια της μπάντας θα αποτελούσε επιστροφή στις ρίζες, στις πρώτες καλές hip hop μέρες.
2. Μερικά αναμφισβήτητα γεγονότα για το 'Till Death Do Us Part':
-- Το άλμπουμ περιλαμβάνει στη σύνθεσή του πυροβολισμούς, σειρήνες, οδομαχίες, διαλόγους από ταινίες και, ως συνήθως, ακατάπαυστους, χειμαρρώδεις, καυστικούς, επαναστατικούς και σεξιστικούς στίχους.
-- Η παραγωγή και η ηχογράφηση είναι άριστες.
-- Tο πρώτο single από το άλμπουμ είναι το 'What's Your Number?', στο οποίο συμμετέχει ο Tim Armstrong των Rancid (και ο Rob Ashton των Transplants) και το οποίο δεν είναι παρά το 'Guns of Brixton' των Clash με διαφορετικούς στίχους. Aκόμη ένα "δανεικό" κομμάτι είναι το 'Busted in the Hood', μια παραλλαγή του 'Paul Revere' των Beastie Boys.
-- Eκτός του Armstrong και του Ashton, στο άλμπουμ συμμετέχουν ο Πορτορικανός ρεγγίστας Tego Calderon, ο Tζαμαϊκανός Damin Marley (γιος του Bob Marley), ο Prodigy και ο Twin (και οι δύο μέλη των Mobb Deep).
3. Μερικές υποκειμενικές σκέψεις για το 'Till Death Do Us Part':
-- Oι πρώτες επαναλαμβανόμενες ακροάσεις με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το 'Till Death Do Us Part' είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει οι Cypress Hill από την εποχή του 'Temples of Boom'.
-- Η μπάντα έχει επιστρέψει κατ' ουσίαν στο παλιό καλό hip hop και rap των πρώτων τριών άλμπουμ.
-- Υπάρχουν πολλά λατινοαμερικάνικα και reggae στοιχεία.
-- Yπάρχει ποικιλία συνθέσεων και διαθέσεων: από τα ανάλαφρα, αισόδοξα 'Ganja Bus' (ποιος δε θα ήθελε να ήταν επιβάτης σε ένα τέτοιο λεωφορείο - μου έφερε στο νου τον Ali G -In-Da-House- wicked) και 'Once Again' (στο οποίο η μπάντα σχεδόν επαναπροσδιορίζεται - Once again it's Cypress Hill) έως τα μουντά, βαρύτερα 'Till Death Comes' (με μυστηριώδη κινηματογραφική μελωδική γραμμή) και 'Never Know' (με αγχωτικό ραπάρισμα και ethnic αναφορές).
-- H ένταση της μπάντας διοχετεύεται σε δυνατές, οργισμένες, γνήσιες hip hop συνθέσεις όπως το 'Another Body Drops' και το 'Money'.
-- Πολύ έξυπνο το 'One Last Cigarette' με την προσθήκη βιμπράφωνου, πνευστών και ενός μωρού.
-- Το οργανικό, σχεδόν trip hop, alter ego της μπάντας αντιπροσωπεύεται από τα βραχύχρονα δοκίμια 'Bong Hit' και 'Eulogy' που θυμίζουν στοιχεία της μαγείας του 'Temples of Boom'.
Oι Cypress Hill δεν είναι πλέον οι νεανίες του 'Black Sunday'. H φωτογραφία στο εσώφυλλο του CD προδίδει του λόγου το αληθές. Δεκαέξι χρόνια, εφτά άλμπουμ και πενήντα χιλιόμετρα ganjas μετά τη δημιουργία τους έχουν γίνει πλέον ώριμοι επαγγελματίες. Το τρίο αποδεικνύει ότι διατηρεί την μοναδική του αίσθηση για το hip hop και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να ηχογραφήσει διαμάντια. Tο 'Till Death Do Us Part' δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να προκαλέσει θόρυβο ή να ξεσηκώσει ορδές καινούριων οπαδών (δεν μου έρχεται στο νου κάποιο άλλο συγκρότημα να κατάφερε κάτι τέτοιο με το έβδομο άλμπουμ του). Πιθανώς οι παλιοί φίλοι της μπάντας θα μείνουν απολύτως ικανοποιημένοι ενώ οι μεταγενέστεροι του 'Skull & Bones' θα θεωρήσουν ότι ξεφούσκωσαν. Κατά τη γνώμη μου οι Cypress Hill κυκλοφόρησαν ένα πολύ καλό άλμπουμ, το οποίο ελπίζω να μην είναι το κύκνειο άσμα τους.
