Da Brasilians

Αν σας έλεγα ότι ο καλύτερος δίσκος σκοτσέζικης ποπ της χρονιάς είναι από τη Γαλλία τι θα σκεφτόσασταν; Μάλλον ότι θα σκεφτόταν κάποιος το 95 αν του έλεγαν ότι η καλύτερη αγγλική ομάδα της δεκαετίας που έρχεται θα έχει Γάλλο προπονητή και παίχτες. Η Άρσεναλ του Βενγκέρ και οι Da Brasilians όμως έκαναν το απίθανο. Ποτέ μην υποτιμάς το γαλατικό πείσμα, όπως ξέρουν όλοι ήδη από το 50 π.Χ.

Φανταστείτε την indie κιθαριστική ποπ των Belle And Sebastian στα χαρούμενά τους μπολιασμένη με τη φρεσκάδα των πρώιμων Hoodoo Gurus, μια ιδέα από μεσογειακό αέρα με επιρροές από την καλύτερη γαλλική και ιταλική ποπ και πινελιές από το πιάνο του Roger Hodgson από τις πιο ροκ εν ρολ στιγμές των Supertramp. Αυτός είναι ο ήχος των Da Brasilians και είναι ότι πιο φρέσκο και ωραίο έχω ακούσει φέτος. Πρέπει να πω ότι κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 10, αλλά δεδομένου ότι είναι νέο group και έρχεται και από μια χώρα που τα μουσικά νέα της δεν μας έρχονται και τόσο γρήγορα, κατοχυρώνεται στο 2011.

Το κουαρτέτο από το Παρίσι έχει δεθεί πολύ μέσα από συνεχόμενα live, οι τραγουδιστές δεν έχουν την ενοχλητικά γοητευτική προφορά των Γάλλων και τα τραγούδια που γράφουν είναι instant classics. Ακούγονται, χορεύονται, τραγουδιούνται και δεν χορταίνονται. Το About you, το Please stay με το fade in και το φαλτσέτο του που θυμίζουν τα χορευτικά του Battiato και το Ocean είναι τα αγαπημένα μου, αλλά δεν υπάρχει κανένα που να υστερεί.

Το εξώφυλλο με την αισθητική του Edward Hopper δίνει μια ιδέα για το περιεχόμενο, αλλά την ίδια στιγμή είναι και παραπλανητικό σε ότι αφορά τις προθέσεις του group. Πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε αυτό το album. Ειδικά εσύ Λάμπρε Σκουζ.