Ο βακχικός χορός των νυμφών - Τυρβασία

Περίεργο σιντί, από το εξώφυλλο ακόμα. Αυτές οι υδαρείς ξεπλυμένες νερομπογιές [sic] κι αυτή η παλιγκαιρίσια φωτογραφία με τις νύμφες που σχηματίζουν χορό. Και παραμέσα εικόνες από την ηχογράφηση ή από τη ζωντανή παρουσία του σχήματος κι αποκάτω στίχοι με κεφαλαία γράμματα, ίσα για ν' αποφύγουνε το δίλημμα για μονοτονικά ή πολυτονικά. Κι αυτή η Times New Roman Greek να βγάζει μάτι. Και δίπλα μια ανάγλυφη αποτύπωση [τυπωμένη και πάνω στο δισκάκι] για τους απαραίτητους παραλληλισμούς με το σήμερα. Και στο οπισθόφυλλο τελετή στο δάσος.

Ας έρθουμε και στο περιεχόμενο. Στίχοι ορφικοί πλην του τρίτου που υπογράφει ο Παντελής Γιασαφάκης. Τις αρχαιοπρεπείς μουσικές ακροβασίες συνέθεσε και ενορχήστρωσε ο έτερος Γιασαφάκης, ο Σπύρος. Οι δυο αδερφοί παίζουν και όλα σχεδόν τα όργανα μαζί με την Εύη Στεργίου, το τρίτο μέλος του γκρουπ. Οι ερμηνείες, τα φωνητικά και οι απαγγελίες στηρίζονται σε μια αρχαιολατρική, δραματοκεντρική, θεατροπομπώδη εκφορά στο στυλ του Αισχύλου.

Τα έξι πρώτα τεμάχια αποτελούν τον "Βακχικό χορό των νυμφών" και είναι ηχογραφημένα στο διάστημα 1994-96 με ηχολήπτη τον Νίκο Καραθανάση. Το έβδομο είναι αυτόνομο, γραμμένο το 2000 με την επιμέλεια του Νικόδημου Τριαρίδη, και εκτελείται από ένα μικρό σύνολο κρουστών και αλαλαγμών. Ανταποκρίνεται δε πλήρως στο πνεύμα του οπισθόφυλλου.

Ως εξερευνητικές προσπάθειες κι ως γέφυρες με την αντίπερα όχθη του Αχέροντα, οι συνθέσεις και οι εκτελέσεις στέκονται αξιοπρεπώς. Παρουσιάζουν δε αρκετό ενδιαφέρον και βοηθάνε προς την κατεύθυνση της συνειδητοποίησης των αρχαιοελληνικών μας γονιδίων. Αρκεί να μην υπερβάλλουμε και μην το παραπάρουμε επάνω μας, πως είμαστε και καλά οι συνεχιστές του πνεύματος του αθανάτου.

Κάπου εκεί εντοπίζονται και οι ενστάσεις μου. Κάτι δε μου κάθεται καλά. Έχω την αίσθηση ότι οι αρχαίοι ημών είχαν πάει μακρύτερα τη μελωδία και την εκφορά του έπους και του άσματος. Μου φαίνεται πολύ λίγο σε σχέση με το παρελθόν του. Έχουνε δρόμο ακόμα μπροστά τους οι δαιμόνιοι συνεχιστές του. Επ, νομίζω πως την ψώνισα και καλά θα κάνω να επιδείξω αυτοσυγκράτηση. Όπως και νάχει συγκρίσεις δεν υφίστανται με κάτι που μας είναι άγνωστο και απλά το υποπτευόμαστε γονιδιακά [αν είναι κι έτσι κι αν δεν έχουμε καβαλήσει το καλάμι].

Προτιμήσεις. Το 4ο κομμάτι είναι αρκετά πρωτότυπο. Μοιάζει με μεσαιωνικό σκοτεινό παραμύθι, κόντρα στις ανοιχτές προθέσεις του. Ξεφεύγει από την υποτιθέμενη εποχή του. Τα αστραπόβροντα, οι ψαλμωδίες και οι καμπάνες βοηθάνε τα μάλλα. Προσδίδουν στο έργο μια ελεγειακή μορφή αφού τις απαντάμε να ηχούν από τον Αχέροντα ακόμη. Το κάλεσμα του Πάνα είναι μια βέρα αρχαιοπρεπής επίκληση. Αλλά και η κατακλείδα Τυρβασία παρουσιάζει στοιχεία ωριμότητας και υπέρβασης. Το γεγονός ότι δεν μιμούνται άλλες ανάλογες προσπάθειες είναι επίσης προς τιμήν τους.

prikosnovenie.com
DaemoniaNymphe

6 [μόνο για το περιεχόμενο]