Holding his breath
Ο Damien Jurado κατοικεί κι αυτός σε κάποια μισοφωτισμένη και σκονισμένη άκρη της "άλλης Αμερικής", εκεί που όλα μένουν πάντα αναλλοίωτα παρά τα κύματα που σαρώνουν με -προβλέψιμη- συνέπεια το σύγχρονο τοπίο. Μοναχικός αλλά όχι μόνος σε μια εκλεκτή κοινότητα όπου στην θέση των "πρεσβύτερων" φανταζόμαστε τον Will Oldham ή τον Jason Molina, ο τραγουδοποιός-παραμυθάς από το Seattle διηγείται εδώ και δέκα περίπου χρόνια τις δικές του ιστορίες χρησιμοποιώντας σαν αφετηρία την folk, απογυμνωμένη βέβαια στα απολύτως απαραίτητα παρά τις περιστασιακές εξόδους προς τον ηλεκτρικό indie ήχο αλλά και τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς.
Η περισυνή δουλειά του 'Where Shall You Take Me?' όπως και το τελευταίο αυτό ΕΡ που την συμπληρώνει βλέπουν τον Jurado να επιστρέφει εκεί που αισθάνεται πιο άνετα, την χαμηλότονη και κοντύτερα στις ρίζες folk δηλαδή, ενημερωμένη όμως κι από τις προηγούμενες περιηγήσεις του. Η ακουστική folk στο πολύ καλό 'Oh Death' ή το παραδοσιακό 'Butcher's Boy' συνυπάρχει λοιπόν με τους -διακριτικούς- ηλεκτρονικούς θορύβους ('Greatest Of All Liars') ή τα παραμορφωμένα δεύτερα φωνητικά και τις πινελιές-υπογραμμίσεις απ' την ηλεκτρική κιθάρα στο κορυφαίο εδώ 'Now You're Swimming' (των 764-Hero), ονειρική όσο και σκοτεινή μπαλάντα με το ταιριαστό "σιωπητήριο" της τρομπέτας στο τέλος.
Σκοτεινές ιστορίες θανάτου και απόγνωσης, όπου όμως το γήινο και προσωπικό ύφος του Jurado αποφεύγει την δραματοποίηση και, αντίθετα, αφήνει την εντύπωση αφοπλιστικών παραμυθιών με τον θάνατο να καραδοκεί, όπως εμφανίζεται χαρακτηριστικά στο 'Oh Death' να "προσφέρει μια όμορφη ανθοδέσμη σ' αυτόν που θέλει ν' αυτοκτονήσει".
Δεκαέξι χαμηλότονα λεπτά που περνούν πιο έντονα απόσο θα περιμέναμε, όπου όμως ανάμεσα στις καλές στιγμές εισχωρούν και μετριότερες και όπου τρία μόνο τραγούδια είναι δικά του, συνθέτουν την εικόνα ενός ΕΡ με αρκετό ενδιαφέρον, κυρίως βέβαια για όσους φίλους του Jurado επιθυμούν την πληρότητα της δισκογραφίας του.
