Keep it hid
O Dan Auerbach εγκαταλείπει για λίγο το έτερον ήμισυ των Black Keys, τον Pat Carney, και ηχογραφεί αναλογικά (ως όφειλε) το "Keep It Hid", ένα δίσκο απροσδιορίστου ηλικίας. Άφησε στην άκρη τον ηλεκτρισμένο και επιθετικό ήχο των Black Keys και κινήθηκε σε κλίμα εσωτερικότητας, ακαταμάχητα προσηλυτιστικό... πώς αλλιώς άλλωστε από έναν τύπο που αντιμετωπίζει ωσάν θρησκεία αυτό που κάνει?!? Παρέα με το μοναδικό του χάρισμα να είναι εκτός τόπου και χρόνου (με την καλύτερη των εννοιών φυσικά) μπαίνει στο προσωπικό του studio, το Akron Analog στο Ohio και βγαίνει με ένα δίσκο-ξεναγό στα αμερικάνικα λημέρια, τα οποία ο ίδιος γνωρίζει απ'έξω και ανακατωτά!
Ψυχεδελικές κιθάρες σε blues και country κομμάτια με soul διάθεση σε spiritual ατμόσφαιρα, είναι ο συντομότερος τρόπος για να περιγράψει κανείς το "Keep It Hid". Φοβερά διαβασμένος και απίστευτος κιθαρίστας, ο Dan Auerbach εντέχνως φέρνει αντιμέτωπους το Johnny Marr (Heartbroken, In Disrepair) με το μακαρίτη Ron Asheton (Street Walkin') και τις εμμονές της Holly Golightly (When I Left Home) με τον Alex Chilton και τους Box Tops (My Last Mistake), ενώ διασκευάζει το "I Want Some More" του επαγγελματία συνθέτη πολλών hits Wayne Carson Thompson (βλ. The Letter). Το δε "Trouble Weighs A Ton", το πρώτο τραγούδι του δίσκου, τρόμαξα να πειστώ ότι δεν είναι διασκευή Reverend Gary Davis ή τελοσπάντων κάποιου συναφούς "κατατρεγμένου" bluesman. Το τελευταίο track κινείται στο ίδιο ύφος με το πρώτο, και τιτλοφορείται "Goin' Home", έκφραση που στην blues παράδοση χρησιμοποιείται συνήθως για να υποδηλώσει ότι κάποιος "οδεύει προς τα θυμαράκια".
Εκτός από την εξαιρετικά προσεγμένη παλιομοδίτικη αισθητική του δίσκου, αξίζει να σημειωθεί ότι η έκδοση του βινυλίου περιλαμβάνει και cd δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους φετιχιστές-βινυλιολάτρες να διαφυλάξουν την παρθενία των αυλακίων τους!
Έχοντας καταρρίψει κάθε ανθρωπίνως δυνατό ρεκόρ "συναπτών" ακροάσεων, παραμένω άλαλη με το 'Keep It Hid'... 4 αστεράκια από το UNCUT, άλλα 4 από το MOJO και 104 από μένα!!! Επειδή όμως κανείς δε δίνει σημασία στα δικά μου αστράκια, του χαρίζω -πολύ αυστηρά- ένα 9.
