The deliverance of Marlowe Billings

Όσοι θυμούνται τους Green on Red ως εκπροσώπους του paisley underground, μάλλον τους θυμούνται για τους λάθος λόγους. Ακούγοντας σήμερα τα άλμπουμ τους, διακρίνεις με απόλυτη σαφήνεια την πορεία που διέγραψε η country rock μέχρι να γίνει Americana ή alt.country. Αν και φυσικά, σημασία δεν έχουν οι όροι που εφηύραν οι κριτικοί για να βοηθήσουν τους δισκάδες να ταξινομήσουν τους δίσκους στα ράφια. Ξεφεύγω, το ξέρω. Φταίει η συγκίνηση που μου προκάλεσε ο καινούργιος δίσκος του Dan Stuart, πρώην αρχηγού των Green on Red.

Όσοι είχαν δει τους Green on Red στην Αθήνα, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80, θυμούνται ακόμα τον Dan Stuart σαν έναν πολύ αλαζονικό κι ανέμελο τύπο. Το πέρασμα του χρόνου μαλάκωσε τόσο τον ίδιο, όσο και τον ήχο του. Κι εδώ φτάνουμε σε μια ακόμα πονεμένη ιστορία. Ένα πικρό διαζύγιο (λες και υπάρχει άλλου είδους), νοσηλεία σε ψυχιατρική κλινική, απόδραση από την τρέλα και τη Νέα Υόρκη με κατεύθυνση τον ήλιο, την αταξία και την ηρεμία της ζωής της Oaxaca de Juarez, στο νότιο Μεξικό. Εκεί, ο Stuart ξαναβρήκε τον εαυτό του, ή μάλλον το alter ego του, τον Marlowe Billings, τις εμπειρίες του οποίου διηγείται στο τελευταίο του άλμπουμ.

Παρότι την τελευταία δεκαετία, ο Stuart υπήρξε σχετικά δραστήριος (ένα άλμπουμ με τον Steve Wynn ως Danny & Dusty, η περιοδεία της προσωρινής επανασύνδεσης των Green on Red το 2005-6, ένα ακόμα άλμπουμ με τους Slummers), ο φετινός του δίσκος είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο τέχνης - με την απόλυτη έννοια του όρου - που δημιούργησε εδώ και μια εικοσαετία σχεδόν. Ηχογραφημένος με τη συνοδεία των Ιταλών Sacri Cuori (οι οποίοι πολύ αγάπησαν τον Nino Rota, απ' ό,τι φαίνεται ή μάλλον ακούγεται), και με τη βοήθεια του παραγωγού Jd Foster, ο δίσκος είναι σαν μαχαίρι που χώνεται βαθιά στην ψυχή από το πρώτο τραγούδι, το "Can't be found". Η φωνή του Stuart έχει σπάσει γοητευτικά, η μπάντα μπαίνει σταδιακά και συμπληρώνει με απέριττη μελαγχολία τους στίχους: "You said you loved me / but we both know you lied / you keep your treasures hidden deep inside". Η ίδια θεματολογία και στο "Love so rear", ενώ το "Clean White Sheet" έχει κάτι απειλητικό και δυσοίωνο, καθώς ο Stuart σχεδόν απαγγέλει τους στίχους με παγερή αποφασιστικότητα. Το "Love will kill you" είναι η ιστορία της διάλυσης του ίδιου και της σχέσης του, ένα αργό κομμάτι γεμάτο οδύνη που κάθε τόσο το γλυκαίνουν δυο-τρεις νότες από το πιάνο.

Το "Gringo Go Home" θυμίζει Calexico, κι αλλάζει τελείως θεματολογία αφού είναι μια προειδοποίηση στους αμερικάνους τουρίστες ότι στο Μεξικό μπορεί να έχουν κακό τέλος. Το instrumental "Celina's Lament" συμπληρώνει τη "μεξικάνικη" θεματολογία και κλείνει υπέροχα το άλμπουμ. Ωστόσο, κορυφαίο κομμάτι του άλμπουμ είναι το "Gonna Change", για το οποίο κάποιος κριτικός έγραψε ότι είναι καλύτερο απ' ό,τι σχετικό έγραψε ποτέ ο Brian Wilson. Η φωνή του Stuart, πιο τρυφερή και σπασμένη από κάθε άλλη στιγμή, μιλάει για τον "Λυτρωμό του Marlowe Billings", δηλαδή για το δικό του λυτρωμό.