Αυτό ήτανε λοιπόν!!! Έφτασε αυτή η στιγμή. Έφτασε η στιγμή που η Cherry Red επανακυκλοφορεί το And Did Those Feet των θρυλικών Dancing Did και μάλιστα με δώδεκα bonus κομμάτια.
Το cd αυτό που έχουμε στα χέρια μας επιχειρεί να καταγράψει όλη τη δισκογραφία τους, κάτι που επιτυγχάνεται στο μεγαλύτερο βαθμό, καθώς οι μόνες απουσίες που εντοπίζονται ανέρχονται σε μόλις δύο. Η μία είναι το Lorry Pirates, το b-side στο πρώτο τους single με τίτλο το όνομά τους, και η άλλη το The Haunted Tea Rooms κομμάτι από το δεύτερό τους single. Άντ' αυτών, προτιμήθηκαν πέντε κομμάτια από ένα live του συγκροτήματος στο Cheltenham.
Το cd συνοδεύεται από ένα αρκετά αναλυτικό βιβλιαράκι με ιστορικά στοιχεία, φωτογραφίες και εκτιμήσεις για το συγκρότημα, γραμμένα από τον πιο διάσημο οπαδό τους, τον Mick Mercer. Δυστυχώς, δεν συμπεριλαμβάνονται σ' αυτό και οι δυσνόητοι στίχοι των τραγουδιών τους, οι οποίοι είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο που τους χαρακτηρίζει, και βασικό συστατικό για να μπορέσει κάποιος να καταλάβει καλύτερα σε τι μονοπάτια κινούνται.
Οι Dancing Did έδρασαν μέσα σε ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα (την τετραετία '79-'82) και παρέδωσαν ως κληρονομιά ένα lp και μερικά σιγκλάκια πριν τελικά διαλυθούν αφορμής δοθείσης από τη φυγή του ντράμερ τους, του Chris Houghton, αλλά και εξ' αιτίας της μη διάθεσης από τα εναπομείναντα μέλη για κάποια συνέχεια.
Τα τραγούδια που αποτελούν το cd είναι μια ωδή στη φύση, μια αδιάκοπη περιπλάνηση στα δάση, τα βουνά και τα λαγκάδια της αγγλικής επαρχίας. Αυτά τα ατελείωτα τρομακτικά δάση, που κρύβουν κινδύνους για τους ανθρώπους που δεν τα γνωρίζουν, οι Dancing Did τα χρησιμοποιούν για να καταγράψουν τους τρομερούς θρύλους και τις μυριάδες παραδόσεις της χώρας τους, αλλά και για να φοβερίσουν τους παρείσακτους που θα θελήσουν να επωφεληθούν από αυτά.
Αυτές οι παραδόσεις τούς συντροφεύουν και στους ρυθμούς που χειρίζονται, από τη μια πλευρά με τα φολκλορικά σχεδόν τσιγγάνικα περάσματα των οργάνων, αλλά από την άλλη με το σκοτεινό dark-death rock που χρησιμοποιούν. Πιο κοντά μουσικά στους Southern Death Cult και πλησιέστερα στην αισθητική των Virgin Prunes, οι Dancing Did εξωτερίκευσαν περισσότερο τη ζωή του χωριατόπαιδου, αλλά απορρίφθηκαν τελικά καθώς αυτός ο πρωτογονισμός που πούλησαν δεν φάνηκε να ενδιαφέρει τον πολιτισμό των υπολοίπων. Παρόλα αυτά, πολλά από τα κομμάτια του δίσκου θα μπορούσαν ν' αναδειχτούν πολύ περισσότερο και σε τελική ανάλυση το συγκρότημα να τύγχανε καλύτερης τύχης.
Κομμάτια σφιχτά, γρήγορα και παρορμητικά όπως το On The Roofs και το Badger Boys με την υπέροχη χρήση των synths, ή κομμάτια σοφιστικέ σαν το αξεπέραστο τζίπσικο Dancing Did, ή κοφτά και ρυθμικά όπως το Charnel Boy και το Wolves Of Worcestershire με τις heavy κιθαριστικές ριφιές του, ή ακόμη το Ballad Of The Dying Sigh, ή το Squashed Things, οι δύο δολοφονικές τύπου post punk "μπαλάντες" άξιζαν πράγματι καλύτερης τύχης. Και για το τέλος καλύτερο όλων έμεινε ίσως το συγκλονιστικότερο τραγούδι, το The Green Man And The March Of Bungalows. Πρόκειται για μια ελεγεία, μία παγανιστική τελετή με λόγια που δεν βγάζουν νόημα. Είναι η στιγμή που θα καούν οι μάγισσες στην καρδιά του δάσους από τον πράσινο άνθρωπο. Και ο χορός από πίσω να προστάζει "burn the witches" ξανά και ξανά, και τα ντραμς να χτυπούν αλύπητα σαν ταμ-ταμ, ασταμάτητα, και να αγριεύουν ακόμη περισσότερο τον όχλο. Και όταν καεί το κακό, η φύση θα ξαναγεννηθεί. Η τελειότητα σε συνάρτηση με την απλότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Στα υπόλοιπα σιγκλάκια τους, αλλά ακόμη περισσότερο στα πέντε κομμάτια από το live, βρίσκουμε ένα συγκρότημα να λειτουργεί περισσότερο ερασιτεχνικά, ηθελημένα πρωτόγονα, με πιο punk rock προσανατολισμούς και αρκετά μακριά από τις ποζεριές του new wave.
Οι Dancing Did εναρμόνισαν υπέροχα τη folk, την ψυχεδέλια και το art θεατρικό rock μέσα στην καρδιά του new wave στην πιο dark εποχή της Αγγλίας. Το And Did Those Feet ήταν ένας δίσκος ξεχωριστός στην ιστορία του βρετανικού ανεξάρτητου rock και καλό θα ήταν να μην αγνοηθεί για δεύτερη φορά. Ας μην παρασυρθεί ξανά μέσα στη χιονοστιβάδα των νέων κυκλοφοριών. Ας μην ξεχαστεί και πάλι.