Human Nature Denied

  Έχω ακούσει κάμποσα ερεβώδη μουσικά έργα μέχρι τώρα. Κάποιες από τις πιο εντυπωσιακές περιπτώσεις, αληθινά για να …τα χρειάζεσαι, είναι οι Ora, o Genesis P-Orridge, η Diamanda Galas στα πιο μαύρα της. Ο Dave Phillips ανήκει σ’ αυτήν τη συνομοταξία. Δεν είναι νέος ο Phillips, από τη δεκαετία του ‘80 ξεκίνησε να περιδιαβαίνει στα απάτητα ξεροτόπια του πειραματισμού και του θορύβου, ακολουθώντας τις πιο σκοτεινές αποχρώσεις τους. Υπάρχει στο έργο του μια κάποιου είδους κοινωνική κριτική, είναι με έναν τρόπο ακτιβιστής. Tο πολύ καλό είναι όμως ότι παρόλο που είναι έντονη και σκληρή αυτή του η διάθεση, δεν σκεπάζει τη δημιουργική διαδικασία. Η μουσική έχει το λόγο και όχι ο λόγος τη μουσική. Ήδη από τους τίτλους, και του πρόσφατου αυτού άλμπουμ για το οποίο λέμε αλλά και των κομματιών που περιέχει, φαίνεται μια καταγγελτική έως και θυμωμένη (ένα κάποιο δίκιο το έχει ο άνθρωπος) τάση. «Human Nature Denied». Με το καλημέρα πάμε στα σκληρά. Αλλά και στα ενδότερα δεν θα ησυχάσουμε. Έχουμε τίτλους όπως «See Man Fall», «Wrecking the Planet and Degrading Its Inhabitants», «The Civilization Causes Sickness», «Humanity Is the Virus» και το φοβερό «Sars-Cov2 Ιs a Vaccine». Σκληρά πράγματα.

Σκληρά όμως είναι τα πράγματα και αισθητικά. Ο Dave Phillips δεν χαρίζει κάστανα και σίγουρα δεν φτιάχνει μια μουσική που μπορείς να ακούσεις ανά πάσα στιγμή, ούτε για όλους. Πρέπει να είσαι συνηθισμένος στα σκληρά. Αυτά τα σκληρά λοιπόν είναι διάφορες ηχητικές παρεκτροπές, παραγωγή ήχων με πολλούς τρόπους μέσω του πειραματισμού, του πειραματισμού όμως όχι ως απλώς μιας ταμπέλας για να κατατάξουμε το εγχείρημα αλλά κυριολεκτικά και πρακτικά σαν όντως να λαμβάνει χώρα μια εγχείρηση στο σώμα του ήχου.

Γίνεται χρήση φυσικά των ηλεκτρονικών αλλά τελικά ο Philips δεν ενδιαφέρεται να… ανήκει σε κάποιο συγκεκριμένο genre. Χρησιμοποιεί οτιδήποτε του είναι χρήσιμο για να κατασκευάσει τον υπερφυσικά διογκωμένο τρόμο του. Η musique concrète είναι εδώ, ο θόρυβος είναι παρόν, ο ήχος ως αργόσυρτο ζωντανό δηλητήριο είναι αυτό που κυριαρχεί. Αλλά υπάρχει και η φωνή. Ψίθυροι, κραυγές, λόγια ψυχρά και σκληρά, ουρλιαχτά… σχεδόν παράνοια. Ένα φάντασμα τερατώδες που σέρνει άυλες αλυσίδες εκκωφαντικής αποφοράς. Ένα σαρκαστικό με περιφρόνηση για την ανθρωπότητα τέρας με τη μορφή μουσικής.

Είπαμε … όλη η τέχνη δεν είναι ευχάριστη.