Black tie, white noise (limited edition 2CD + DVD)
Disc 1: 1. The Wedding, 2. You've Been Around, 3. I Feel Free, 4. Black Tie White Noise, 5. Jump They Say, 6. Nite Flights, 7. Pallas Athena, 8. Miracle Goodnight, 9. Don't Let Me Down & Down, 10. Looking For Lester, 11. I Know It's Gonna Happen Someday, 12. The Wedding Song
Disc 2: 1. Real Cool World, 2. Lucy Can't Dance, 3. Jump They Say (Rock Mix), 4. Black Tie White Noise (3rd Floor US Radio Mix), 5. Miracle Goodnight (Make Believe Mix), 6. Don't Let Me Down And Down (Jangan Susahkan Hatiku) (Indonesian Vocal Version), 7. You've Been Around (Dangers 12" Remix), 8. Jump They Say (Brothers In Rhythm 12" Remix), 9. Black Tie White Noise (Here Come Da Jazz), 10. Pallas Athena (Don't Stop Praying Mix No.2), 11. Nite Flights (Moodswings Back To Basics Remix), 12. Jump They Say (Dub Oddity)
Disc 3: 1. The WeddingJump They Say, 2. With Lester Bowie/Looking For Lester, 3. On Reeves Gabrels, 4. You've Been Around, 5. Expanding And Experimenting, 6. Nite Flights, 7. Otherness/You've Been Around, 8. Miracle Goodnight, 9. On Marriage/The Wedding, 10. Black Tie White Noise, 11. With Mick Ronson, 12. I Feel Free, 13. With Nile Rodgers/Looking For Lester, 14. I Know It's Gonna Happen Someday, 15. Jump They Say, 16. Black Tie White Noise, 17. Credits
Είναι ωραίος τύπος ο David Bowie... έχοντας κατοχυρώσει τα δικαιώματα από τα τραγούδια και τους δίσκους του αποτελεσματικότερα από κάθε άλλον πάνω στον πλανήτη, αφήνει τους υπόλοιπους να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται, και μήνα με το μήνα επανεκδίδει το σύνολο της δισκογραφίας του, σε unlimited limited εκδόσεις με έξτρα cd, έξτρα βιβλιαράκια, έξτρα DVD, έξτρα εξώφυλλα, έξτρα τιμές κ.λ.π. Το 'Black Tie White Noise' μπορείτε ακόμη φαντάζομαι να το βρείτε με 5-6 ευρώ σε μια αξιοπρεπή βινυλιακή έκδοση, με καμιά εικοσαριά παραπάνω το παίρνετε full extra και με το DVD στο χέρι!
Όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος -πίσω στα 1993- μάλλον και ο ίδιος ο Bowie θα απόρησε με την αποδοχή που αυτός έτυχε τόσο από κοινό, όσο και από κριτικούς (ειδικά από αυτούς). Μια δεκαετία (και...) ξεφτίλας και συνθετικής αναπηρίας είχε περάσει από το περιβόητο 'Scary Monsters', με το «σωσίβιο» των Tin Machine να τον έχει οδηγήσει μάλιστα για τα καλά στον πάτο του ωκεανού της ανυποληψίας. Αν δεν προσπέρναγε τον ίδιο του τον κακό εαυτό στη στροφή με αυτήν εδώ την κυκλοφορία, ίσως σήμερα οι νέες γενιές των ακροατών να τον γνώριζαν σαν ένα ακόμη απολίθωμα των '70ς. Ως γνωστόν όμως ο Bowie είναι κομματάκι πιο έξυπνος και από τον Eric Clapton, και από τον Sting ακόμη (κακίες)!
Ας ξεκινήσουμε από τη σημαντικότερη στιγμή του δίσκου: ο έξυπνος (που λέγαμε και πριν) Bowie γνωρίζει καλά πως για πολλά χρόνια την υστεροφημία του έσωσαν και προετοίμασαν κατάλληλα, όλοι οι επίδοξοι συνεχιστές και σωσίες του, για αυτό και ανακατασκευάζοντας ακόμη πιο Bowie-κά (μα πως γίνεται αυτό;) το 'I know It's Gonna Happen Someday' κλείνει το μάτι στον Morrissey μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ (ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω!).
Προηγουμένως υπάρχει μια ακόμη απολαυστική διασκευή, καθώς ο δίσκος ξεκινάει (ουσιαστικά) με το 'I Feel free' των Cream να προϊδεάζει για την εκ νέου εμφανιζόμενη δυνατότητα του Bowie να στήνει ενδιαφέροντα project (σε όλη την επόμενη δεκαετία το δίπολο διασκευές-συνεργασίες θα αποτελέσει το απαραίτητο στήριγμα για να μην βουλιάξει και πάλι ο Δούκας).
Κατά τα λοιπά, στο 'Black Tie White Noise', παρελαύνουν μια σειρά από εμπνευσμένα τραγούδια (με το λούστρο του ροκ των 80ς να καλύπτει εντούτοις ενορχηστρωτικά πολλές από τις αρετές τους...) και μια σειρά από άνευρες και ξενέρωτες μπαλάντες, όπως το 'Don't Let Me Down & Down', που θα αναγκάσουν τον Brian Eno να πάρει από το χέρι τον φίλο του τη μεθεπόμενη χρονιά για να μην χαθεί άδοξα ακόμη μία δεκαετία.
Τραγούδια πάντως όπως το ομώνυμο, το 'Jump They Say' και το 'Pallas Athena', με άνεση βρίσκουν θέση ανάμεσα στις καλύτερες στιγμές του δημιουργού τους (που δεν είναι δα και μετρημένες στα δάχτυλα...). Τώρα το πώς το 'Looking For Lesster' από jazz rock περιτύλιγμα για το soundtrack του 'Αυτός, αυτή και τα μυστήρια', βρέθηκε μέσα σε δίσκο του David Bowie, αποτελεί όντως υπαρξιακή αναζήτηση ημών των οπαδών του. Υπάρχει και ένα παιχνιδάκι με dance και ντεμέκ house ήχους, μες στο δίσκο, αγνοήστε το όμως.
Όλα τα video και πολλά άλλα για να περνάει η ώρα σας ευχάριστα υπάρχουν στο DVD, η συσκευασία είναι χλιδάτη, ανοίγει από εδώ και από εκεί, τα cd βγαίνουν από παραπέρα. Στο δε Limited Edition CD ένας σωρός από rock, jazz, house και dance remixes (με 100% '90s χορευτική αισθητική που μπερδεύει το tribal με το house με τρόπο γοητευτικά ανώριμο) κάνουν τη ζωή μας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα και ολοκληρώνουν το νόημα της ύπαρξης μας σε μια πεζή και άψυχη καθημερινότητα. Το δε 'Real Cool World' -από τα έξτρα κομμάτια- μας θυμίζει ότι όσο η φωνή του Bowie παραμένει έτσι ως έχει, το κάθε μέτριο τραγούδι μπορεί να μας χαρίσει στιγμές δόξας. Με τις υγείες σας!
Ποιος άραγε από τους παρακάτω τρεις δίσκους είναι ο χειρότερος που έχει κυκλοφορήσει ποτέ από τόσο σπουδαίους καλλιτέχνες:
1) Tin Machine: II (θα έπρεπε να τους συλλάβουν!),
2) Iggy Pop:
