Δεν πάνε πολλά χρόνια που άρχισα να ακούω συστηματικά τη μουσική σου... όλους εκείνους τους δίσκους με τις σημαντικές μουσικές, την εναλλαγή των στιλ, την παράνοια, την έμπνευση, την παρακμή και την λάμψη... ίσως να φταίω και εγώ κάπως, ίσως να έπρεπε να σε προσέξω νωρίτερα, αλλά και πάλι ήμουν πολύ νέος. Έτσι τα άκουσα σχεδόν όλα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Και όσο περνούσε ο καιρός τόσο σε άφηνα πίσω μου, γιατί δεν μπορούσα να συγκρίνω το "Low" με τις δουλειές σου τη δεκαετία του '80, δεν μπορούσα να ακούω το "Heroes" ή το "Ashes to ashes" μετά τους Tin machine.
Με άφηνες παγερά αδιάφορο. Καταλάβαινα ότι η ηλικία περνάει, οι ιδέες στερεύουν, οι φιλοδοξίες πεθαίνουν, ο εγκέφαλος καίγεται και όλα σου φαίνονται βαρετά, ακόμα και οι μεταμορφώσεις και οι προκλητικές δηλώσεις. Μετά στα μέσα των '90 ήρθε το "Outside" παρέα με τον Eno και πήρα λίγο θάρρος. Δεν ήταν αριστούργημα, όχι, σε καμιά περίπτωση. Άλλωστε εσύ συνήθιζες να θέτεις τις τάσεις και τώρα ακολουθούσες τις μόδες των άλλων. Όμως ήταν πολύ καλός δίσκος, καλύτερος από το "Earthling", το "Hours". Να σου μιλήσω αληθινά σε είχα ξεγράψει, ήταν και τα παλιά τραγούδια που με κάλυπταν και σου είχαν δώσει θέση μέσα μου.
Και έρχεσαι τώρα έτσι ξαφνικά το καλοκαίρι με τον καλύτερο δίσκο σου της τελευταίας δεκαπενταετίας. Από το πουθενά κυριολεκτικά. Μήπως σε έχει πιάσει νοσταλγία; Γιατί διακρίνω δάνεια από ΕΚΕΙΝΕΣ τις εποχές, ιδέες και μελωδίες... ίσως να βρίσκεσαι σε μια φάση απολογισμού και είπες να κάνεις τις σκέψεις σου τραγούδια : λίγο δραματικά, λίγο σκοτεινά, λίγο απόμακρα τραγουδισμένα με εκείνη την τροβαδούρικη και ειρωνική ταυτόχρονα φωνή που όσο ψυχρή ακούγεται άλλο τόσο συναισθηματική είναι. Μήπως δεν είναι μόνο νοσταλγία τελικά; Μήπως αποφάσισες να δείξεις ότι οι κάθε Placebo και Suede (που τους θυμήθηκα τώρα αυτούς;) κρατάνε από τη δική σου ρίζα. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να μπω στο μυαλό σου. Προσπαθώ να μην τρώω παραμύθι όμως. Ξέρω ότι οι άσσοι εξαντλούνται, για πόσο ακόμα; Σε καμιά δεκαετία παίρνεις σύνταξη-ίσως τότε γίνεις ένας γερο-παράλυτος computer freak που θα γράφει μπλινκ, μπλονκ για ηλεκτρονικά παιχνίδια. Έτσι αποφάσισα να μην ενθουσιαστώ με την προοπτική μιας ανάστασης. Απλά προσπαθώ να πιστέψω ότι άρχισες να τα δίνεις όλα στην τελική ευθεία...
ΥΓ: για τους αμετανόητους στην σπέσιαλ έκδοση του δίσκου βρίσκονται κομμάτια μιξαρισμένα από Moby, Air καθώς και κάποια ανέκδοτα και εναλλακτικές εκτελέσεις.