It's not enough to love
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η Denise James είναι εύκολος χαρακτήρας και καλή ως συνεργάτης, όμως υποθέτω ότι ο γραφίστας (;) που επιμελήθηκε (;) το artwork για το νέο album της την μίσησε αβυσσαλέα. Βλέποντας το εξώφυλλο, αισθάνεσαι ότι κρατάς τη νέα δουλειά της Maggie Reily (αν δεν την ξέρετε μην ανησυχείτε, πρόκειται για μια μουσικό για την οποία το highlight στην καριέρα της υπήρξε η βράβευσή της ως καλύτερη ξένη τραγουδίστρια στα βραβεία "Ποπ Κορν" το 1992), ή (στην καλύτερη περίπτωση) ένα προχειροφτιαγμένο best της Bette Midler από την εποχή που ήταν ακόμα άγνωστη και η τότε εταιρεία της βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την μετέπειτα επιτυχία της. Από την άλλη, δεν είναι να πεις ότι και η ίδια η Denise στάθηκε αμέτοχη: με ένα θανατηφόρο χτένισμα με αφέλειες ακριβείας και έναν περίτεχνο κότσο - μαγική εικόνα (για να μην αναφέρουμε και την κόκκινη βαφή που βγάζει μάτι), είναι σα να φωνάζει "γυρίστε με πίσω στα sixties!". Αρκετά δίκαιο όμως: αν είχε δράσει σε εκείνη τη δεκαετία, δε θα ήταν καθόλου απίθανο να είχε λατρευτεί ως μία από τις πιο χαρισματικές pop φιγούρες και να απολαμβάνει σήμερα την υστεροφημία μιας Dusty Springfield.
Tα πράγματα όμως ήρθαν αλλιώς: η Denise έδρασε στο Detroit μέσα στα nineties και υπήρξε μία από τις μούσες των His Name Is Alive στα πρώτα τους (και για πολλούς και πιο δημιουργικά) χρόνια τους. Το ευγενικό και αισθαντικό μέταλλο της φωνής της υπήρξε πολύ ταιριαστό για τις αινιγματικές αλχημείες του τότε συγκροτήματός της, όμως η ίδια η Denise μάλλον δεν αισθανόταν ποτέ άνετα μέσα σε εκείνη την ομάδα: η δική της αισθητική ήταν κολλημένη στα sixties, και ήταν τέτοιου ύφους κομμάτια που ήθελε να ερμηνεύσει. Η πρώτη της ευκαιρία για αυτό ήρθε σχετικά αργά, όταν η Poptones του Αlan McGee κυκλοφόρησε το πρώτο της solo album το 2001, ένα πολύ γοητευτικό ντεμπούτο που όμως πέρασε απαρατήρητο (μαζί άλλωστε και με τους περισσότερους δίσκους της Poptones) και έστειλε την Denise πάλι στην αφάνεια, για να καταλήξει να δουλεύει για άγνωστα labels και με ατάλαντους γραφίστες.
Ασφαλώς, η δικαιοσύνη στο χώρο της pop είναι μια πολύ σχετική έννοια και μια ακόμα πιο πονεμένη ιστορία - για αυτό και ας αναφέρουμε απλά πως σε έναν υποθετικό αξιοκρατικό κόσμο, η Denise James θα μπορούσε να είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικά ονόματα της γνήσιας pop κουλτούρας, ή έστω της κάπως ρετρό εκδοχής της, έτσι όπως αναβιώνει το Spector-ικό κλίμα και τιμά την κληρονομιά του Bacharach, δίνοντας την εντύπωση ότι οι δύο προηγούμενες δεκαετίες δε συνέβησαν ποτέ. Δεν είναι μόνο η φωνή της καθεαυτή, με τη διάχυτη αθωότητα στην ερμηνεία της και τη σαγηνευτική θηλυκότητα που είναι πάντα θελκτική χωρίς να γίνεται ποτέ μελιστάλαχτη, αλλά πέρα και πάνω από όλα, η συνθετική της φλέβα. Υπογράφοντας μόνη της όλες τις συνθέσεις ανεξαιρέτως, η Denise James δανείζεται από τα pop διαμάντια των sixties και των seventies για να παρουσιάσει μια σειρά κομματιών που είναι κατά βάση μελαγχολικά, αλλά είναι δοσμένα με τέτοιο ύφος που αποπνέουν ένα καλώς εννοούμενο glamour: τo ίδιο περίπου glamour που βγάζει η Sarah Cracknell των Saint Etienne όταν είναι να τραγουδήσει δακρύβρεχτες μπαλάντες - καλώντας τους ακροατές της όχι τόσο να συμμεριστούν αυτό το σκυθρωπό σκηνικό, αλλά περισσότερο να απολαύσουν στο έπακρο το στυλ αυτής της μελαγχολικής διάθεσης.
Με αυτό ως δεδομένο, το στοίχημα που κερδίζει η Denise James δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, μιας και μέσα στο "It's Not Enough To Love", όχι μόνο δεν έχουμε συνθέσεις που βάζουν το στυλ πάνω από την ουσία, αλλά αντίθετα, βρισκόμαστε μπροστά σε δέκα τραγούδια που είναι αφοπλιστικά όμορφα και πείθουν εξαρχής για τη γνησιότητα των προθέσεών τους: να συμπληρώσουν τις sixites και τις seventies δισκοθήκες με ένα ακόμα έργο ποτισμένο με το πνεύμα της pop θηλυκότητας, όπου τα χρώματα είναι - αναπόφευκτα - σε παστέλ αποχρώσεις και η ατμόσφαιρα εκπέμπει έναν αυθεντικό ερωτισμό, άλλοτε υπαινικτικά, και άλλοτε ευθέως, γοητεύοντας τον ακροατή στις πιο αργές στιγμές ("Absolutely Sad"), αλλά και στις περισσότερο ρυθμικές ("Come Home To Me"), με αποκορύφωμα το απολαυστικό εξάλεπτο instrumental "Just Like That" λίγο πριν το τέλος, που φλερτάρει εμφανώς με το surf.
Προφανώς, το "It's Not Enough To Love" είναι ένας δίσκος εκτός τόπου και χρόνου που απευθύνεται σε όσους κατανοούν το ειδικό βάρος και τη σημασία της λέξης "pop", και ακούγεται καλύτερα αν τον φανταστεί κανείς ως ένα ξεχασμένο classic από κάποιο pin-up γυναικείο group των seventies - την εποχή άλλωστε που και το θεαματικό χτένισμα της Denise στο εξώφυλλο ήταν και στη μόδα.
