Αυτός πρέπει να είναι ο δεύτερος ή τρίτος δίσκος τους που αγόρασα. Δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος γιατί όπως έχω αναφέρει και παλαιότερα, λίγο πριν "πεθάνει" το βινύλιο και η προηγούμενη δεκαετία μαζί του μπήκα μια μέρα στο Metropolis να πάρω το Violator. Την επόμενη επέστρεψα και "σήκωσα" αλλά τρία άλμπουμ τους. Δεν θυμάμαι όμως με ποια σειρά τα έδωσα στο ταμείο και έτσι αυτή η λεπτομέρεια παραμένει μυστήριο.
Εδώ κάνουν ότι επανέλαβαν στο Violator αλλά πιο ταπεινά. Είναι ήδη υπερμπάντα με φανατικούς οπαδούς αλλά μετά το Music for the Masses θα γίνουν σχεδόν U2 και η παρακμή τους περιμένει στην γωνία (Songs of Faith and Devotion, Ultra κλπ). Το ομότιτλο κομμάτι φτύνει την 80ίλα πίσω του και την περνάει με ένα πρώιμο 90s darkικο βερνίκι που θα διαρκέσει για πάντα. Στο επόμενο τα μπλίμπλικια θυμίζουν το Ghostbusters του Ray Parker Jr, αλλά παραμένει σοβαρό αν σκεφτείς την δεκαετία που γράφτηκε. Ο θρήνος του πόθου ήρθε σαν δεύτερο single με τρελό πάθος, για να λιώνουν από κάτω τα ερωτευμένα παιδάκια. Ένα γέμισμα σαν το "Exit" των U2 στο Joshua Tree και περνάμε στα Question of Time και Stripped. Αυτά αποτελούν από μόνα τους δυο μεγάλα κεφάλαια στην μουσική ιστορία του S&M. Σίγουρα τα άκουγε ο Trent Reznor όταν έγραφε το "Closer"! Αν μου έλεγαν να διαλέξω ένα επτάιντσο να το κοιτάω σε κάποιο ερημονήσι θα ζήταγα να μου τυπώσουν ένα custom made με αυτά τα δύο κομμάτια και μόνο που θα το έβλεπα θα έπαιζαν στο μυαλό μου αιώνια. Είμαι σίγουρος επίσης ότι αν υπήρχε τότε ο αετός θα έτρωγε το συκώτι του Προμηθέα υπό τους ήχους του Stripped. Μιλάμε για πραγματικό πόνο αυτά τα κομμάτια αλλά επειδή έχουμε και όρια προσπαθούμε να συνέλθουμε με το χαλαρωτικό "Here is A House". Ερωτικό άδειασμα από το επόμενο, συμβουλές μόδας με beat παρακάτω και κλείνουμε με μια απογείωση ακόμη στο New Dress!
Το βινύλιο τελειώνει εδώ, από τα τρία επιπλέον κομμάτια του CD ξεχωρίζει άνετα το "Black Day". Τα 80ς δεν ήταν η δική μου δεκαετία αλλά αυτός ο δίσκος δείχνει πως μπορείς να κάνεις θαύματα με τα σύνθια αρκεί να το'χεις.